De zon schijnt weer voor Kazach Vinokourov.

Wielrennen is van oudsher een katholieke sport: dopingzondaars worden aldus hun misstappen vergeven. De afgelopen maanden sloot het peloton de ene verloren zoon na de andere weer in de armen. Na Ivan Basso, Floyd Landis en Michael Rasmussen maakte nu ook Alexandre Vinokourov (35) zijn comeback.

De Kazach moest twee jaar geleden de Tour verlaten nadat hij op bloeddoping werd betrapt. Bij een transfusie had hij zich vergist van zakje en zo bloed getapt afkomstig van zijn maatje Andrey Ka-shechkin, die daarna zelf ook tegen de lamp liep. Een onbegrijpelijke verwisseling, waardoor Vinokourov tot 24 juli 2009 uit competitie werd verbannen.

Het heeft Vino nooit aan strijdlust ontbroken. Aan de vooravond van de jongste Tour de France verkondigde hij vastberaden dat hij zijn terugkeer zou vieren bij Astana. “Als Johan Bruyneel niet akkoord gaat, moet hij maar opkrassen.” Een uitspraak die de Belgische manager van Astana in het verkeerde keelgat schoot. Pijnlijk kwam weer eens aan het licht hoe binnen Astana een machtsstrijd woedde tussen de Kazachse vleugel en de tandem Bruyneel- Armstrong.

Die tandem rijdt vanaf volgend seizoen een andere richting uit, naar Amerika, onder de vlag van Radio Shack. Probleem van de baan, het pad voor de terugkeer van Vinokourov was geëffend. Vorige week dan bekrachtigde Bruyneel met een handtekening een contract dat Vinokourov tot eind 2010 aan Astana bindt.

Zoals Armstrong een eeneiige tweeling vormt met Bruyneel, zo kon Vinokourovs toekomst alleen maar bij Astana liggen, de ploeg die de naam draagt van de hoofdstad van zijn land. Het heet dat hij in Kazachstan even populair is als Eddy Merckx in zijn gouden jaren bij ons. Toen in 2006 midden in het seizoen zijn Spaanse ploeg (Liberty Seguros) slagzij maakte tijdens de dopingstorm rond dokter Fuentes, was het Vino die Astana als een deus ex machina optrommelde.

Intussen heeft Vinokourov al de eerste wedstrijd na zijn schorsing afgewerkt. Vorige week dinsdag finishte hij zevende in het na-Tourcriterium van Castillon-la-Bataille, niet zo ver van Bordeaux. Het babyblauw en het geel van zijn outfit stemden overeen met de kleuren van Astana, alleen het opschrift (Vino 4-ever) klopte nog niet. Zijn contract met Astana was toen immers nog niet helemaal rond.

Ook de Ronde van de Ain kwam voor Vinokourov nog te vroeg om er zich als renner van Astana in te schrijven. De wielerbond van Monaco, waar hij verblijft, had zijn licentie daarvoor niet tijdig genoeg overgemaakt aan de Internationale Wielerunie UCI. Zo moest Vino deelnemen als lid van de nationale ploeg van Kazachstan.

Voor de laatste keer allicht, want zodra de licentie er is, staat niets of niemand Vinokourov nog in de weg om eind deze maand naar het Nederlandse Assen af te reizen voor de start van de Ronde van Spanje. In het shirt van Astana, met daarop de zon die schijnt.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content