Sinds Wouter Vrancken twee jaar geleden overnam als trainer, kende KV Mechelen niets dan sportieve successen: beker, promotie, play-off 1. Met een 14e stek lijkt er nu voor het eerst wat zand in de machine te zitten. Maar, zegt Vrancken: ‘Eigenlijk spelen we beter dan vorig seizoen.’
Ondanks de teleurstellende 7 op 24 is er bij KV Mechelen geen sprake van paniek. Integendeel. Het voetbal is goed en dat sterkt zowel technische staf als spelersgroep in de overtuiging dat op een bepaald moment de resultaten (en winstpremies) wel zullen volgen.
Dat was ook onze analyse tijdens de eerste competitieweken: Malinwa probeert dit seizoen op een andere, lovenswaardige manier te voetballen. Dominanter. Meer vanuit balbezit. Agressievere en hogere pressing. Minder lange ballen, meer korte combinaties. Om die indruk te staven haalden we er wat cijfermateriaal van Wyscout bij ( zie kader). Daaruit blijkt inderdaad dat er minder luchtduels uitgevochten worden, omdat minder de lange bal gehanteerd wordt bij de opbouw van achteren uit. Dat was de voorbije seizoenen immers vaak een winnend recept: lange bal op Igor de Camargo die hem bijhield of een kopduel aanging en dan goed gebruik maken van die afvallende bal. Of als William Togui in de spits stond: de diepte zoeken en dan aansluiten. KV was onder Wouter Vrancken aartsgevaarlijk en efficiënt in de omschakeling.
Het stond de voorbije twee seizoen ook te boek als een fysieke ploeg, terend op mentaliteit en duelkracht. Met achterin sterke koppers als Arjan Swinkels, Thibaut Peyre en Joachim Van Damme werd alles netjes opgekuist. Het Mechelen van dit jaar zet hoger druk en de man in balbezit wordt sneller opgejaagd, zodat de ploeg ook sneller weer in balbezit geraakt. De ploeg van Vrancken hoort bij de besten van de JPL als het gaat over het beperken van acties en passes van de tegenstander. Ze staan veel minder kansen toe dan vorig seizoen én creëren er zelf meer. Dat de resultaten achterwege blijven, heeft één grote reden: gebrek aan efficiëntie. Zowel voorin als achterin. Waar Malinwa vorig seizoen ‘overpresteerde’ op basis van de expected goals, krijgt het nu te weinig loon naar werken.
Aparte voorbereiding
Dat benadrukt ook Vrancken, die geen enkele reden ziet om zijn tactiek in twijfel te trekken of weer meer op de omschakeling te mikken: ‘Het is altijd de bedoeling geweest om op deze manier te voetballen. Maar zoiets moet je opbouwen, ook door de spelersprofielen die je haalt.’
Al nuanceert hij dat nieuwe systeem ook: ‘De opdrachten die ik meegeef verschillen niet zoveel van die van vorig seizoen, alleen zijn we er nu beter in geworden, mijn spelers herkennen de situaties sneller. We hebben daar hard op gewerkt in de voorbereiding. Het druk zetten of kansen creëren vanuit eigen balbezit, terwijl dat de vorige seizoenen meer vanuit de omschakeling gebeurde. De spelers zelf geloven er ook nog in. Als je week na week kansloos verliest, zakt de moed in de schoenen, maar dat is bij ons niet het geval. Ik kan van elke wedstrijd genoeg beelden tonen van zaken die ze goed deden. Mijn spelers spelen met veel wil en intensiteit, ze voeren hun opdrachten beter en juister uit dan vorig seizoen. Nu willen we nog goals zien.’
Nochtans was net dát de kwaliteit van KV de voorbije twee succescampagnes: de momenten grijpen. Waarom is dat plots weg? Met Swinkels en Clément Tainmont verdwenen deze zomer twee mannen die een wedstrijd uitstekend konden lezen. Ook Onur Kaya komt dit seizoen minder aan spelen toe. Vrancken: ‘Ervaring speelt inderdaad een rol, maar je moet die jonge gasten ook de kans gunnen om ervaring op te doen, dat kan enkel door te spelen. Met Rocky Bushiri en Issa Kabore hebben we achterin twee jonge spelers lopen, die soms nog wat positionele fouten maken. En toch geven we niet veel weg, zelfs minder dan vorig seizoen. Het komt erop aan zakelijker te zijn, zowel voorin als achterin.’ Het probleem herkennen is één zaak, eraan werken een andere. Vrancken beaamt: ‘Omdat zoiets minder om het tactische of technische gaat, wel om mentaliteit en vertrouwen. Je kunt dat een beetje trainen met afwerkingsvormen of door overtalsituaties te simuleren… maar het moet er natuurlijk in de wedstrijd uitkomen.’
Lof van Defour
Alle argumenten bij elkaar gelegd verdient de trainer van KV Mechelen in feite een pluim voor zijn volhardend geloof in positief voetbal, ondanks tegenvallende resultaten. Dat is ook wat Ivan Leko vertelde na de 4-1-pandoering van zijn Antwerp: ‘Ik zie in Mechelen vooral een team dat veel meer punten moet hebben en een coach die wil aanvallen.’
Vrancken neemt de lofbetuigingen in dank aan: ‘We voetballen met meer overleg, dat komt ook door het soort spelers dat we haalden. De dynamiek in onze groep is nog steeds top. Ik begrijp dat spelers zoals Onur Kaya en Nikola Storm niet blij zijn dat ze op de bank zitten, maar soms is dat even nodig om je scherpte te herwinnen.’
Het heeft ook met profielen te maken: de kwaliteiten van Storm liggen vooral in de omschakeling, terwijl het Zweedse duo Gustav Engvall en Kerim Mrabti graag de combinatie door het midden zoekt. ‘Dat je in het offensieve compartiment roteert, vind ik niet zo erg. In het defensieve ligt dat anders, daar heb je stabiliteit nodig’, legt Vrancken zijn visie uit.
De trainer moet dus hopen dat toptalent Kabore niet geblesseerd raakt, want door het onverwachte vertrek van Jules Van Cleemput vlak voor de transferdeadline is er op de rechtsachter weinig alternatief, tenzij de recent aangeworven Sandy Walsh (ex-Zulte Waregem) daar depanneert. Dan toch iets om zich zorgen over te maken?
