Geen beleving, geen strijd en doelpunten in cadeauverpakking: op een moment dat de lente ontluikt, daalt het spelniveau van Anderlecht langzamerhand onder het vriespunt. Een ronduit beschamende prestatie gaf de kampioen tegen een met een halve invallersploeg aantredend Standard weg. De verdediging mist stabiliteit, in het middenveld ontbreekt het aan ideeën, vooraan aan scherpte en slagvaardigheid. En van automatismen valt er al helemaal niets meer te zien. Gelukkig voor Anderlecht nam Standard na een 0-3-voorsprong wat gas terug, anders zou de vernedering nog veel groter zijn geweest.
Anderlecht haalde na het vertrek van Mbark Boussoufa vier punten op negen. Maar het zou te gemakkelijk zijn om de mindere periode alleen toe te schrijven aan de transfer van de Gouden Schoen. Paars-wit voetbalde ook al voordien bij vlagen inspiratieloos, al had Boussoufa een voet in 40 procent van de doelpunten die werden gemaakt. En met creatieve invallen brak hij soms een wedstrijd open.
Daartoe lijkt de kampioen niet langer in staat. Anderlecht slaagt er in moeilijke momenten nauwelijks in de mentale weerbaarheid te vinden om terug te knokken. Niemand die dan zijn verantwoordelijkheid opneemt en zich als leider profileert. In plaats daarvan sluipt er faalangst in de ploeg. Dat is niet nieuw. Ariël Jacobs stelde al een paar keer vast dat niet iedereen het kan opbrengen om constant een hoog niveau te halen. Net zoals zijn voorgangers slaagt ook hij er niet in dat om te buigen. Dat Jacobs dit seizoen zelfs al eens een training stillegde en zijn spelers naar de kleedkamer stuurde omdat hij onvoldoende beleving aantrof, is veelzeggend. Anderlecht mist dan ook veel meer dan alleen Boussoufa. Van rijk betaalde profs mag je op zijn minst passie voor hun vak verwachten.
Anderlecht kan alles verliezen tijdens play-off 1. Een nederlaag op Club Brugge, volgende zondag, zou de kampioen helemaal in een crisis duwen. Intussen etaleert RC Genk wel de mentale kracht die bij Anderlecht ontbreekt. Het bleef zondag rustig toen het tegen Lokeren 0-1 achterkwam en ging verder uit van de eigen mogelijkheden. Frank Vercauteren heeft zijn team goed onder controle. In de twee volgende (uit)wedstrijden op Standard en Anderlecht moet duidelijk worden hoe sterk dit RC Genk is.
Ook AA Gent pakte tegen Club Brugge bij momenten uit met uitstekend voetbal. Het verkwanselde een hoop kansen en reageerde zich achteraf wat al te snel af op de scheidsrechter. Het is niet altijd gemakkelijk om in hitsige momenten het hoofd koel te houden.
Bij Club Brugge proberen ze al een heel seizoen in een klimaat van turbulentie te overleven. Dat Nabil Dirar daar zondag weer aan de aftrap verscheen, is zeer bizar. Maar in een poging om een Europees ticket te pakken, grijpt trainer Adrie Koster naar alle mogelijke middelen. Intussen geef je spelers wel een vrijbrief om zich zowat alles te veroorloven. Het volgende incident komt er gegarandeerd bij Club.
De spanning is te snijden in play-off 1, in tegenstelling met vorig seizoen toen Anderlecht al een beslissende kloof had geslagen. Bizar daarom dat de belangstelling niet navenant is. De wedstrijd tussen AA Gent en Club Brugge was al evenmin uitverkocht als de kraker tussen Anderlecht en Standard. RC Genk bleef in zijn race naar de titel steken op 19.000 toeschouwers. Los van de prijzen die voor deze wedstrijden worden gevraagd, lijkt dit wel een afrekening met deze formule.
Toen in december jl. in een eerste fase werd beslist om terug te keren naar een competitie met achttien clubs en zonder play-offs, schaarden ook de meeste supporters zich daarachter. Intussen is het allemaal herroepen en zet het voetbal zich op een consequent huiveringwekkende manier negatief in de schijnwerpers. Ook dat doe je niet ongestraft. Het wordt tijd dat alle ideeën die intussen al zijn geformuleerd om het voetbal uit de malaise te halen worden geconcretiseerd. Maar veel groter is de kans dat al deze woorden met de wind wegwaaien. En alles gewoon bij het oude blijft.
DOOR JACQUES SYS
Anderlecht mist meer dan Boussoufa.
