Glenn Verbauwhede (23) blijft op een zijspoor gerangeerd. “Ik was onderweg naar KV Mechelen, maar iemand stak mij een mes in de rug”, beweert hij. “Een bepaalde bron vertelde hen dat ik niet aan het revalideren ben van een contractuur, maar van een spierscheur die nu in de fase van een contractuur zit. Onzin.”
Vorig seizoen was hij doublure van Stijn Stijnen, nu stelde Club hem ter beschikking van KV Kortrijk. Sinds de breuk met KVK traint hij met de beloften van Club. “Ik word weer behandeld als een belofte, ik ben vier, vijf jaar teruggezet, maar als leerproces is het niet slecht. Ik beperk mij nu tot wat ik moet doen, want ik leerde dat het zich anders toch allemaal tegen je keert. Ik was té ambitieus. Bij Club was ik gewend geraakt aan luxe en een professionele werkwijze. Vol goede bedoelingen wou ik in Kortrijk te veel mijn stempel drukken. Het irriteerde bepaalde mensen en het was ook mijn taak niet.
“Volgend seizoen wordt mijn seizoen. Nu ik niet speelde, lijkt het mij logisch dat Club mij weer uitleent. Mijn contract loopt er tot 2010 met optie tot 2012. Ik wil er als eerste doelman terugkeren. Ik trek mij op aan mijn moeder. Ze is behandeld voor borstkanker met uitzaaiingen in de lever en de lymfklier. De chemo is beëindigd, de borst gered, de situatie stabiel. Waarom zou ik klagen en zagen over een mislukt jaar? Ik was nog heel klein toen ze er alleen voor te staan kwam. Al haar spaarcenten stopte ze in mijn droom. Uit dankbaarheid wil ik hem meer dan ooit ook voor haar realiseren.”
Na de wedstrijd KV Kortrijk-KV Mechelen werd hij op non-actief gezet en later verbrak de club het contract. Verbauwhede zou Mechelenspits Björn Vleminckx vooraf op de kwetsbaarheid van Kortrijkdoelman Peter Mollez gewezen hebben. “Een opgeklopt verhaal”, beweert hij. “Vleminckx was verwonderd dat ik nog niet in de goal stond. Tijdens de wedstrijdbespreking hadden ze gezien hoe Peter problemen kende met indraaiende ballen. Ik zei dat ik zou spelen in de beker en voegde er lachend aan toe: ‘Draai hem er nog maar eens in, dan krijg ik misschien al vroeger mijn kans.’ Toen hij mij vroeg waar hij een eventuele strafschop het best zou trappen, antwoordde ik laconiek: ‘Geen idee, maar ik weet wel waar jij ze trapt.’ Volgens hem zei hij daarna in de kleedkamer tegen Dunkovic: ‘Bij ons zijn het indraaiende ballen op stilstaande fasen, hé!’ Blijkbaar is er door sommigen een schep bovenop gedaan, want ik word beschuldigd van bedrijfsspionage. Laat ze dat maar eens bewijzen! Ik kijk al uit naar de confrontatie met eender wie. Van een journalist vernam ik dat ook een ploegmaat bij Kortrijk uit eigenbelang zijn best deed om mijn naam te besmeuren.
“Ach, mijn verblijf in Kortrijk was een opeenstapeling van incidenten. De dokter stelde een foute diagnose, mijn loonfiches waren niet in orde, de club wou mijn revalidatie bij Lieven Maesschalck niet betalen enzovoort. Welke werknemer pikt het dat hij zeven maanden lang niet correct betaald wordt? In een fabriek staat de vakbond er na een maand al.
“Dat ze niet eens met Vleminckx zelf belden, zegt veel over hun intenties. Ze dachten: we tastten diep voor hem en kregen er nog niets van terug. Trainer Hein Vanhaezebrouck wilde mij per se, daarom waren ze zo ver gegaan. Maar ik raakte geblesseerd en tot hun verbazing deed Peter het goed – en hij blijft het goed doen. Ze redeneerden: als we van Verbauwhede af zijn, kunnen we in de winterstop versterking halen. Komen we niet tot een compromis, dan moet ik misschien gerechtelijke stappen ondernemen.”
CHRISTIAN VANDENABEELE
