Voor sommigen bij Anderlecht moet Hugo Broos echt wel de oorzaak geweest zijn van alle kwaad. Nog maar net was de trainer op de keien gezet of bij de recordkampioen moest plots alles anders worden. Het leek wel revolutie in het Brusselse voetbalbolwerk. Herman Van Holsbeeck sprak luidop over de komst van een psycholoog en een woordvoerder, de klikkers in de spelersgroep moesten worden gevonden en weggestuurd. Van Holsbeeck zou nochtans moeten weten dat hij zich helemaal geen illusies hoeft te maken : zolang de club vasthoudt aan zijn huidige structuur, met familiale verankeringen op tal van niveaus, zal er bij Anderlecht helemaal niets veranderen. Straks, als de storm is uitgeraasd, gaat alles weer zijn gewone gang. Binnen de huidige constructie is Van Holsbeeck, net zoals zijn voorganger Michel Verschueren, niet meer dan een uitvoerder. Niet verwonderlijk was het daarom dat de manager één dag na zijn uitspraken al werd gecorrigeerd door voorzitter Roger Vanden Stock. Die vroeg zich onder meer af of de aanwerving van een woordvoerder wel haalbaar is. Je zou denken dat een (top)club eerst de violen op mekaar afstemt vooraleer met een standpunt naar buiten te komen.
Bij herhaling weerklonk de afgelopen weken in en rond het Constant Vanden Stockstadion de roep om een trainer met een sterke persoonlijkheid. Daarbij viel de naam van de Nederlander Co Adriaanse. Het probleem van Anderlecht is dat dit soort trainers, met een zucht naar alleenheerschappij, absoluut niet past binnen de cultuur van de club. Ook bij Anderlecht slagen bestuurders er niet in hun emoties uit te schakelen. Ze zijn een dankbaar klankbord voor die spelers die zich onbegrepen of onheus behandeld voelen. Het maakt het voor iedere trainer heel moeilijk om in het Astridpark te functioneren en rechte lijnen te trekken. Zolang de trainer niet de volledige steun krijgt om op alle domeinen naar eigen inzichten te functioneren, blijft er ruimte voor geklaag en gezaag. De club heeft de houding van de spelers zelf in de hand gewerkt. Er zit te veel sentiment in het beleid. En te veel familiale gebondenheid. Dat Jacques Lichtenstein, de schoonzoon van Philippe Collin, als makelaar het transfergebeuren mee kan sturen en spelers onder contract heeft, is en blijft vreemd. Ook tegen die achtergrond is Anderlecht absoluut niet klaar voor een toptrainer.
Met Franky Vercauteren als stuurman gaat Anderlecht nu het vervolg van dit kampioenschap in. De nieuwe hoofdtrainer zei meteen dat hij een aantal oorzaken van het mindere spel kende. Dat klinkt vreemd, want je zou verwachten dat Vercauteren, die altijd beweerde met Broos goed samen te werken, daar met hem over gesproken heeft. Om de indruk te geven dat er echt opnieuw werd begonnen, trainde Anderlecht vorige week vrijdag achter gesloten deuren en werd er zowaar een psycholoog aangesteld. Die leek aanvankelijk onwaarschijnlijk werk te verrichten : Tristian Peersman, vorige week in Gent nog niet in staat om op de bank te zitten, werd nu plots na enkele praatsessies wel aangekondigd bij de kern. Na rijp beraad zag iedereen daar uiteindelijk vanaf. Het vertrek van Broos moet vooral voor Peersman een bevrijding zijn. De relatie tussen beiden leek zwaar verstoord. Het was ongetwijfeld een kapitale fout van de ontslagen trainer om zijn twee doelmannen met mekaar in concurrentie te laten gaan en voor beiden verkeerde verwachtingen te scheppen.
In hoeverre Vercauteren, die voor sommigen echt een goddelijke status heeft, Anderlecht nu weer aan het voetballen krijgt, blijft af te wachten. De nieuwe hoofdtrainer greep zaterdag (nog) niet in. Hij liet Pär Zetterberg – de week voordien rampzalig slecht op AA Gent – staan en bracht Walter Baseggio en Nenad Jestrovic terug. Dat is spelers tevreden houden in plaats van knopen door te hakken. Het effect van de trainerswissel bleef uit. Anderlecht gleed zaterdag tegen KV Oostende zwaar uit. In een ondermaatse eerste helft slaagde paars-wit er niet één keer in te versnellen. Dat had vooral te maken met de aanwezigheid van Zetterberg en Baseggio, die het spel vertraagden. Ook in de tweede helft, toen het iets beter liep, verstuurde de Zweed een ijzingwekkend festival van breedtevoorzetten. Franky Vercauteren verving hem niet. Aan Zetterberg, de toekomstige technisch directeur en als dusdanig ook de toekomstige baas van Vercauteren, wordt niet snel geraakt. Als echte clubman kent Franky Vercauteren immers de geplogenheden en de gevoeligheden van het huis.
door Jacques Sys
Anderlecht is niet klaar voor een toptrainer.
