Trainers discussiëren tegenwoordig graag over cijfers. Trond Sollied vertelde twee weken geleden in dit blad dat journalisten vaak een andere veldbezetting zien dan hij. Hugo Broos zei na de match tegen Werder Bremen op de opmerking dat er met een 3-5-2 was gespeeld dat het eigenlijk om een 3-4-1-2 ging. Je vraagt je af waar trainers eigenlijk over bezig zijn. Essentieel is uiteindelijk het functioneren op het veld. Los daarvan : Franky Vercauteren had het bij Anderlecht wel degelijk over een 3-5-2.

Veel beter is het op dit moment om bij onze topclubs na te denken over de manier waarop er wordt verdedigd. Hugo Broos en Trond Sollied waren destijds goeie verdedigers, maar wat hun ploegen er op dit moment van bakken, is echt om te huilen. Want wat viel er bijvoorbeeld bij Anderlecht op ? Er werd heel vaak één-tegen-één gespeeld. Maar vooral : dat gebeurde op momenten dat er helemaal geen rugdekking meer was. Het is onbegrijpelijk dat je je in dat soort situaties laat verleiden tot een voorwaartse tackling, tot dat wat wij het uitstappen noemen. Terwijl het heel simpel is : op zulke momenten wacht je op steun van anderen en dwing je door je positiespel de tegenstander te vertragen. Natuurlijk heeft dat soort dingen te maken met individuele kwaliteiten, maar ook met het collectief verdedigen. En dat kan je aanleren, dat is trainbaar. Opvallend bij Anderlecht is bijvoorbeeld ook dat er wordt doorgedekt in de zone van een ander en dat je de eigen zone plots volledig vrijlaat. De manier waarop Werder Bremen de tweede goal maakte, was exemplarisch. Ik kan me daar vreselijk aan ergeren omdat het toch om heel simpele afspraken gaat waaraan je je moet houden.

Ooit waren wij meesters in het verdedigen. Nu blijft daar nog echt weinig van over. De wijze waarop Club Brugge zich vorige week op Dnepropetrovsk liet aftroeven, was daar een ander voorbeeld van. Ik ga ervan uit dat er over die ploeg een serieus scoutingrapport is opgesteld en dat je dus weet dat ze over erg snelle spitsen beschikken. Maar wat zag je ? Birger Maertens liet zich constant meetrekken met de afhakende spits van de tegenstander, waardoor Philippe Clement zwaar in de problemen kwam. Het verbaasde me dat Trond Sollied dat liet gebeuren. En het frappeerde me nog meer dat hij niet meteen tot een positiewissel tussen Clement en Timmy Simons overging. Maar ook de spelers kunnen dat tijdens de wedstrijd bijsturen. Het is opvallend dat het meedenken op het veld veel te wensen overlaat. Het is niet omdat je over bepaalde individuele kwaliteiten beschikt dat je ook inzichtelijke kwaliteiten hebt.

door Hein Vanhaezebrouck, co-commentator Canal +

‘Abonneer nu op Canal + en kijk gratis tot 30 november’

Door Hein Vanhaezebrouck