Dertig jaar beoefende Urbain Braems het trainersvak. Hij behaalde vijf Belgische bekers en speelde kampioen met Anderlecht en Beveren. In 1992 beëindigde hij zijn trainerscarrière met een klapper bij Trabzonspor. “Mijn allerlaatste match was de bekerfinale tegen Bursa, waar Hakan Sükür toen al speelde. Onderweg schakelden we Galatasaray en landskampioen Besiktas uit. De finale werd, heel uitzonderlijk, in twee manches gespeeld. In Bursa verloren we met 3-0. De week nadien wonnen we met 5-1. Dat zijn ze ginder niet vergeten en ik ook niet. We werden van het stadion naar het trainingsveld gevoerd en toen gebeurde er van alles : mensen die voor de bus sprongen, schieten met echte geweren. Ze hesen mij op het podium, waar ik vijf keer in de lucht moest schieten met een zware revolver. Ik heb maar richting Zwarte Zee geschoten om niemand mee te hebben (lacht). Onvergetelijk was dat.”

Lang na zijn officiële pensioen werd Braems door verschillende ploegen benaderd, maar hij ging nooit meer op een aanbieding in. “Ik wilde in schoonheid eindigen. Dat heb ik geleerd van president Vanden Stock : ‘Finir en beauté’.” Hoewel niet meer verbonden aan een specifieke club, blijven de dagen van Braems rijkelijk gevuld met voetbalgerelateerde activiteiten. “Dit jaar heb ik zowat iedere match gezien van Beveren, ik was op de samenkomst van de oud-spelers van Club Brugge en vorige week zat ik op de fandag van Anderlecht. Verder geef ik iedere zaterdagmorgen een voorbeschouwing op de matchen op de vrije radio Het Land van Waas en maak ik sportinterviews voor Shopping, een reclameblad. En deze namiddag woonde ik nog een training bij van mijn kleinzoon, die door Ronse is weggehaald bij Zottegem.”

Braems volgt het voetbalwereldje nog op de voet. Hoe zag hij de sport de laatste jaren evolueren ? “Ik zei vroeger al dat spelers hoe langer hoe meer voetbalatleten zouden moeten worden. De snelheid is toegenomen, je hebt minder tijd om te handelen. Ook op tactisch gebied is er veel veranderd. Ploegen die ambitie hebben, spelen nu meer aanvallend. Vroeger had je tijd om een balletje te stoppen en te kijken. Nu moet je op voorhand al weten waar je hem naartoe trapt. Vooral in de sterke voetballanden – Italië, Spanje en Engeland – is het spel enorm versneld.” Verandert zulks het trainersvak ook ? “Ik ben er natuurlijk een tijdje uit, maar ik denk van niet. Er zijn trainers genoeg die al een hele tijd meegaan en die nog altijd fameuze resultaten halen. Trainen blijft een kwestie van gezond verstand.”

(LG)

‘Spelers worden hoe langer hoe meer voetbalatleten.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content