Met een karige één op zes is de trainerswissel bij Anderlecht zonder effect gebleven. Ook Frankie Vercauteren, die na zijn vorig intermezzo als hoofdtrainer van paars-wit nog de hemel werd ingeprezen, heeft duidelijk nog geen orde gebracht in het huishouden. Woedend moest hij afgelopen vrijdag op Lierse aanzien hoe Nenad Jestrovic, die eerder een strafschop miste, in de slotfase van de wedstrijd nog maar eens achter de elfmeterstip plaatsnam. De Serviër knalde de bal fraai binnen, waarop Vercauteren hem meteen naar de kant haalde. Het toont nog maar eens dat het probleem bij de recordkampioen veel dieper wortelt. Door de jaren heen is de groep op een dusdanige manier ontspoord dat de ego’s centraal staan en alle eendracht verloren ging. De opvattingen over de manier van spelen verschillen. Met een ploeg die niet op dezelfde manier denkt en handelt, valt weinig te beginnen. Anderlecht dreigt volgende zomer aan kwaliteit te verliezen als Vincent Kompany, Aruna Dindane en wellicht ook Christian Wilhelmsson vertrekken. Het zal veel voetbalverstand vragen om die leemtes op te vullen. Maar een nog veel grotere uitdaging moet het zijn om een nieuwe mentaliteit in de groep te pompen. Dat is alleen maar mogelijk als de bezem resoluut door de selectiegroep wordt gehaald.

Zo’n rigoureuze ingreep past niet in de stijl van het huis. Zo dreigt Anderlecht, welke trainer er ook op de bank zit, met dezelfde problemen te blijven worstelen. Soms zal het zijn klasse en technisch vermogen showen – zoals bijvoorbeeld in de topper tegen Club Brugge – om op andere momenten weer zonder vuur en passie over het veld te sloffen. In de groep zitten te veel notoire klagers, te weinig voetballers met vuur en passie. Ook nu weer zijn er een paar die zich door de nieuwe trainer onheus behandeld voelen.

Samenhang zit er wel in het spel van RC Genk, dat zaterdag opklom naar de tweede plaats. Geen trainer in dit land die zich zo met zijn werk identificeert als René Vandereycken, al wil hij wel eens onnodig veel energie stoppen in pietluttige details. De manier waarop Vandereycken anderhalve week geleden Aimé Anthuenis bekritiseerde omdat die de spelritme missende Tom Soetaers opriep voor de nationale ploeg zonder met de club te overleggen, was niettemin terecht. Op een koele manier legde Vandereycken het gebrek aan professionalisme rond de nationale ploeg bloot.

Hoogst bizar was het daarom dat voorzitter Jos Vaessen – die zich eerder stekelig had uitgelaten over de voetbalbond – zich geroepen voelde om in de media te zeggen dat hij niet gelukkig was met de beweringen van zijn trainer. Hij sprak er René Vandereycken intern over aan. Vreemd dat een trainer die zijn club verdedigt daarvoor op de vingers wordt getikt. Het lijkt erop dat niemand in Genk aan Anthuenis mag raken. Misschien wordt de bondscoach wel de volgende trainer in het Fenixstadion. Wie Vandereycken kent, weet dat hij veel moeite moet hebben met de emotionele oprispingen van zijn voorzitter.

Emoties waren er dit seizoen ook bij FC Brussels, dat afgelopen zaterdag Emilio Ferrera op de keien zette. De schertsvertoning die dit seizoen in het Edmond Machtensstadion werd opgevoerd, is nog maar zelden vertoond. De trainer stond constant ter discussie, spelers werden heen en weer geslingerd tussen de A- en de B-kern. Ieder trainersontslag is een nederlaag voor het bestuur en dat is ook bij Brussels niet anders. Voorzitter Johan Vermeersch was verantwoordelijk voor de aanwerving van bijna alle nieuwe spelers en moet tot de conclusie komen dat hij het niveau van die voetballers verkeerde inschatte. Als FC Brussels degradeert, is het omdat het slechte transfers deed.

Foute calculaties zijn er ook in Sint-Truiden gemaakt, waar Marc Wilmots in mei jongstleden als een soort superman werd gepresenteerd. Zonder als trainer ooit iets te hebben bewezen, kreeg de ex-aanvoerder van de Rode Duivels volmachten die uniek zijn in ons voetbal : hij moest niet alleen de ploeg trainen maar ook de club sportief herstructureren. Dit blad verhaalde toen al over een onmogelijke constructie en een veel te hoog verwachtingspatroon dat zich op termijn tegen Wilmots kon keren. Dat werd als negativisme afgedaan.

Sint-Truiden verloor onder Marc Wilmots zijn ziel en identiteit. De trainer/manager gaf de club geen enkele meerwaarde. Dat mag vooral sterke man Roland Duchâtelet zichzelf aanrekenen. Wie succesrijk is in het zakenleven kan daarom nog geen voetbalclub uitbouwen.

door Jacques Sys

Anderlecht moet de borstel door de spelersgroep halen.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content