Peter t'Kint
Peter t'Kint Redacteur bij Sport/Voetbalmagazine

Het rampzalige seizoen van SK Beveren is voer voor historici. Veertien punten – twee zeges en acht gelijke spelen – is sinds de invoering van de driepuntenregel voor een overwinning het laagste puntentotaal ooit. Twee zeges, netjes verdeeld : één thuis, één uit, één voor en één na nieuwjaar. Om dat geëvenaard te zien, moeten we al terug naar 1989 (RC Genk speelde dat seizoen wel elf keer gelijk) of de jaren ’50, toen Lyra precies hetzelfde deed (twee zeges, elf gelijke spelen). Alleen Hasselt deed in de geschiedenis van het naoorlogse voetbal ooit slechter. Het eindigde in het seizoen 1979/80 als laatste met twee zeges en slechts zes draws.

Het lot van Beveren is al jaren beslecht, maar wordt nog wat kunstmatig gerekt. Voor de laatste thuiswedstrijd daagden slechts 1500 toeschouwers op, mensen die zich vermaakten met het gestuntel van de eigen spelers. Geen achterban meer, evenmin economische steun, alleen nog een stadsbestuur dat voor wat uitstraling SK Beveren blijft steunen, ondertussen gedogend dat pluimage van divers allooi met geld en vooral veel beloften komt aandraven. Beter ware het dat al die mensen de zieltogende kampioen van ’79 en ’84 ten grave droegen, in plaats van hun geld in een bodemloze put te blijven storten.

Het seizoen stond weer bol van de gebeurtenissen. Vier trainers. Arsenal, dat nu eens wel en dan weer niet investeerde. Interne verdeeldheid. En op het einde alweer een nieuwe kandidaat-overnemer, in de persoon van de huidige hoofdsponsor. Er is weer hoop, zoals elk jaar rond deze tijd.

Emilio Ferrera begon aan het seizoen, nadat hij in juni ondanks vele beloften de donkere wolken al had zien hangen. Ferrera had geen vertrouwen in de jonge Afrikaanse garde die sterke man Jean-Marc Guillou in zijn Beverense vitrine wilde zetten. Van bij de hervatting van de trainingen zag hij hoe de rest van de aankopen veeleer tweedeklassewaardig was, dan talentrijk genoeg om een nieuwe strijd tegen de degradatie aan te gaan. Na een zoveelste kortsluiting ging Guillou zelf de trainingen leiden. Een lachertje. Nog bruiner bakte Guillou’s secondant Régis Laguesse – bijgenaamd Marcske – het. FC De Kampioenen in de Belgische eerste klasse. Maar ook Thierry Pister kon vervolgens niks meer voorleggen dan een historische reeks nederlagen. Geen weerbaarheid, geen teamspirit, maar ook te weinig kwaliteit. Tweedeklassevoetbal.

Toch één positief punt, een mirakel zelfs : dat van de licentie. Vorig seizoen nog met de hakken over de sloot, zodat het geen betalende transfers mocht doen, haalde Beveren nu zijn licentie met de vingers in de neusgaten. Daarmee mag het straks in tweede klasse aan de slag, tenzij RWDM ook met zijn tweede dossier (patrimoniumoverdracht) geen gehoor krijgt bij de Licentiecommissie. In dat geval krijgt een historisch seizoen nog een gunstige afloop !

Maar heeft Beveren wel een toekomst in eerste klasse ? Kan het genoeg fondsen aanspreken om de ploeg in die mate te versterken dat ze weer competitief is ? Ja, gelooft voorzitter Frans Van hoof, zelfs al mist Beveren een goede doelman, moet het op zoek naar goede verdedigers, heeft het geen degelijk middenveld en scoorde het nog minder dan Aalst. Neen, beter gaat geel-blauw op een lager niveau aan de jeugdopleiding en een terugkeer werken.

door Peter T’Kint, ,

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content