Eén jaar na operatie Propere Handen moet KV Mechelen nog één sportief vraagstuk managen dat voortspruit uit zijn omkoopschandaal.
KV Mechelen maakt zich naar eigen zeggen geen zorgen over artikel P407 van het bondsreglement. Daarin staat dat een proflicentie ‘niet zal worden toegekend aan een club waarvan minstens één van de verbonden juridische entiteiten is veroordeeld wegens daden van competitievervalsing’. Maar Dieter Penninckx, hoofdaandeelhouder bij KV, sust: ‘Wij zien geen bedreiging voor onze proflicentie van het seizoen 2020/21. ‘
Afgelopen zomer werd KV aansprakelijk gesteld voor matchfixing bij zijn wedstrijd tegen Waasland-Beveren van 11 maart 2018. Die zaak kadert in het Propere Handendossier, dat bekendraakte door een grote politieactie op 10 oktober 2018, deze week één jaar geleden. Toen het Belgisch Arbitragehof voor de Sport (BAS) KV Mechelen veroordeelde, had geel-rood zijn huidige proflicentie al. En een veroordeling voor competitievervalsing is volgens het bondsreglement geen grond om een proflicentie in te trekken. Omdat het BAS bovendien vond dat KV geen degradatie meer kon opgelegd krijgen, kon Malinwa als 1B-kampioen gewoon naar 1A. Maar of geel-rood ook volgend seizoen als profclub aan de slag kan blijven, is dus een andere kwestie. Dat vraagstuk zal goed opgevolgd worden door de degradatiekandidaten in de hoogste afdeling. Mocht KV geen nieuwe proflicentie krijgen, zou Malinwa naar de hoogste amateurklasse moeten en zou er geen andere degradant zijn in 1A. Opvallend: naast Cercle Brugge en Eupen hoort bij die degradatiekandidaten ook het Waasland-Beveren dat door KV werd meegezogen in dit omkoopverhaal. De Waaslanders werden op disciplinair vlak vrijgesproken, maar liepen toch flink wat reputatieschade op. Ontrolt zich volgend jaar het meest ironische scenario, dan wordt het Waasland-Beveren dat een aanval inzet op een nieuwe proflicentie voor KV.
De bond zwijgt voorlopig over deze heikele kwestie. Ook Thomas Declerck, raadsman van KV Mechelen, houdt de lippen stijf op elkaar. Penninckx wil dan weer niet verklappen wat hem geruststelt. In de Mechelse wandelgangen vallen wel al een aantal argumenten te rapen. Het eerste verwijst naar het rechtsbeginsel dat stelt dat niemand een tweede keer mag gestraft worden voor een feit waarvoor hij al eens is veroordeeld of vrijgesproken. Daarnaast is KV niet de enige club die al een keer veroordeeld is voor matchfixing. Het overkwam in het verleden ook onder andere Beerschot, Cercle Brugge en Eendracht Aalst. Mocht artikel P407 telkens zijn toegepast, zouden ook die clubs na hun veroordeling geen proflicentie meer hebben kunnen aanvragen. Markant in die context is trouwens dat artikel P407 geen verjaringstermijn voorziet. Een club die veroordeeld is voor matchfixing, zou dus voor onbepaalde tijd geen proflicentie meer kunnen aanvragen. Ook deze nieuwe saga dreigt oude manco’s van het bondsreglement pijnlijk bloot te leggen, net als de disciplinaire procedure eerder.
Beerschot kijkt deze nieuwe kwestie dan ook cynisch tegemoet. In juli reageerde de Antwerpse club furieus op de BAS-uitspraak. Toen zaten Beerschot en KV beide in 1B, waar Beerschot vicekampioen werd. De Ratten hadden vurig gehoopt dat een veroordeling voor Malinwa zou impliceren dat zij in de plaats van geel-rood naar 1A zouden mogen. Maar uit het vraagstuk rond de nieuwe proflicentie voor KV kunnen de Ratten geen munt slaan, omdat KV intussen één divisie hoger speelt. Desondanks blijft Beerschot poken in dit omkoopverhaal. Gisteren, dinsdag, lanceerde de Antwerpse club bij de licentiecommissie van de voetbalbond toch nog een aanval op de huidige licentie van KV. Beerschot voerde aan dat KV, gezien zijn latere veroordeling voor matchfixing, gelogen moet hebben bij zijn licentieaanvraag. Onjuiste verklaringen vormen wél een grond om een proflicentie in te trekken, al kunnen daarvoor ook boetes opgelegd worden.
