De kwalificatie voor het WK is voor ons voetbal uiteraard een uitstekende zaak. Maar ik vind het terecht dat sommige media daar niet met ongebreideld enthousiasme op gereageerd hebben. Omdat de vrees bestaat dat de problemen die dringend moeten aangepakt worden nu blijven liggen. Ik hoorde bondsvoorzitter Jan Peeters vorige week op televisie vertellen dat de voorbereiding op dit evenement veel tijd zal vergen. Maar ik hoop dat er voldoende tijd zal overblijven om de andere knelpunten aan te pakken.
Even tevreden moeten we naar mijn idee zijn met de kwalificatie van de beloften voor het EK. Het toont nog maar eens dat er in dit land voldoende talent aanwezig is. Maar dat het alleen aan omkadering en aan vertrouwen ontbreekt. Het duurt gewoon veel te lang voor die jongeren een kans krijgen om zich het ritme van eerste klasse eigen te maken. Voor hen staat een muur die maar niet afbrokkelt en waarin ze geen opening vinden. Tenzij door omstandigheden. Iedereen is nu wild over de prestatie die Tim Reigel en Björn De Wilde vorige week tegen Zweden leverden. Maar als Eendracht Aalst niet wordt gekweld door zware financiële problemen, dan spelen beiden daar wellicht nog altijd bij de invallers. Zoals ook andere clubs maar uit noodzaak de kaart van de jongeren trekken. Maar die manifesteren zich dan plots wel. Kijk naar Beveren dat Sels, De Wree en Imschoot doorsluisde. Ze spelen nu alle drie in andere clubs, op een hoger niveau.
Jeugdwerking blijft voor vele clubs een verplicht nummer. Het is al vaker gezegd, maar je kan het niet genoeg herhalen : het ontbreekt aan gekwalificeerde trainers. Omdat je gewoon de financiële mogelijkheden niet hebt om zo iemand te strikken. Wij merken dat nu bij Lokeren ook. We kennen competente trainers die heel geschikt zijn om met jeugd te werken. Maar veel liever gaan ze in op een aanbieding van een club uit tweede of derde provinciale. Daar kunnen ze het dubbele verdienen. Toch zijn er clubs in dit land die zowat tachtig miljoen frank per jaar (1,98 miljoen euro) in de jeugdwerking pompen. Ik ga geen namen noemen, maar als ik tijdens de wedstrijden vaak hoor wat die trainers roepen, hoe ze met die gasten omgaan, dan vraag ik me af waar dat geld dan wel naartoe gaat.
In het hele opleidingsproces is er voor de KBVB een essentiële taak weggelegd. Zij moeten geregeld stages organiseren waarin de beste elementen worden samengebracht. Zoals dat in Frankrijk gebeurt. Ook belangrijk zou het zijn als er zich in België één club profileert waarvan je weet dat de jeugdwerking op een heel professionele leest is geschoeid, zoals Ajax in Nederland. Als jongere heb je dan de ambitie om daar naartoe te gaan. En daar word je op je kwaliteiten uitgespeeld. Dat is nog zo een punt in België : veel jongeren worden positioneel achteruitgetrokken. Middenvelders komen in de verdediging terecht, terwijl het voor je ontwikkeling goed is dat je zo hoog mogelijk speelt.
Het belangrijkste, waar dan ook, blijft dat je zo snel mogelijk met die A-kern kan meedraaien, dat je tegen een zo hoog mogelijke weerstand kan trainen en op het juiste moment de juiste stap zet. Zoals Jonathan Blondel. Een supertalent maar hij deed er beter aan bij Moeskroen bij te tekenen dan naar Engeland te gaan. Ook hier is het als jongere moeilijk in een topclub. Kijk naar Sebastian Hermans. Een onvoorstelbaar goeie voetballer, maar hij trok wellicht twee jaar te vroeg naar Club Brugge. In de huidige omstandigheden is de beste weg in België die van de geleidelijke opbouw. Zoals Timmy Simons die bewandelde : van Diest over Lommel naar Club Brugge.
door Hein Vanhaezebrouck, co-commentator Canal +
