Knieblessure dwong Matthew Gilmore tot afscheid.

Paaltjes zijn zelden de beste vrienden van renners. Voor Matthew Gilmore betekent zo’n paaltje, om precies te zijn in Ninove, zelfs het einde van zijn carrière. Op 20 juli vorig jaar botste de Australische Belg er tijdens een kermiskoers frontaal tegenaan, met een open dijbeenbreuk en verschillende zware blessures aan de rechterknie tot gevolg. Gilmore was op dat moment nog vastberaden om terug te keren en op de Spelen van 2008 op zoek te gaan naar een tweede olympische medaille. Maar de problemen met het kniegewricht bleken te complex. De dokters raadden hem dan ook aan op zijn 34ste definitief te kappen met de wielersport.

Matthew Gilmore (geboren in Gent op 11 september 1972 als zoon van de Australische pistier Graeme Gilmore) ontpopte zich tot een van de succesvolste baanrenners van zijn tijd. In 1998 behaalde hij zijn belangrijkste internationale zege : samen met Etienne De Wilde werd hij in Bordeaux wereldkampioen ploegkoers. Een jaar eerder had hij met diezelfde De Wilde zijn eerste zesdaagse gewonnen, die van Vlaanderen – Gent. In het Kuipke zou hij nog vier keer zegevieren in de zesdaagse en, opmerkelijk, hij deed dat telkens met een andere ploegmaat (in 2000 met Silvio Martinello, in 2001 met Scott McGrory, in 2003 met Bradley Wiggins en in 2005 met Iljo Keisse).

In totaal schreef Gilmore 17 zesdaagsen op zijn naam. Zijn succesvolste seizoenen waren 2001/02 en 2002/03, toen hij samen met Scott McGrory haast onklopbaar leek. De organisatoren waren niet opgezet met de hegemonie van het duo Gilmore-McGrory en haalden de twee meermaals uit elkaar. “Was dat niet gebeurd, dan hadden we nog een pak meer zesdaagsen gewonnen”, blikte Gilmore in dit magazine terug op die periode. De laatste jaren zorgde hij er met zijn ploegmaat bij Chocolade Jacques – Topsport Vlaanderen, Iljo Keisse, voor dat er opnieuw een Belgisch koppel meestreed aan de top van het zesdaagsewereldje. De zomerzesdaagse in 2005 in het Italiaanse Fiorenzuola d’Arda meegerekend behaalde de tandem Gilmore-Keisse vier overwinningen, waaronder Gilmores laatste zege uit zijn carrière, in Hasselt in februari vorig jaar.

Naast zijn wereldtitel pakte Gilmore ook verscheidene Europese baantitels. In de ploegkoers werd hij driemaal Europees kampioen (in 2000 en 2001 met De Wilde, in 2005 met Keisse) en twee keer was hij Europa’s beste achter de derny (in 2001 en 2002). Op de Olympische Spelen van Sydney behaalde hij samen met Etienne De Wilde een zilveren medaille voor België in de ploegkoers.

Zoals hij tijdens zijn loopbaan al had aangekondigd, verhuist de ex-renner Gilmore samen met vrouw Andrea en zonen Zackary en Liam definitief naar Down Under. Hij hoopt er in het wielrennen te blijven en jonge Australische talenten op te leiden. Afgelopen zondag al gaf Gilmore een afscheidsdrink voor zijn Belgische fans. Een afscheid in mineur. De organisatoren van de zesdaagse Vlaanderen-Gent zullen de man die het Kuipke zo vaak in vuur en vlam zette, volgend jaar ongetwijfeld een laatste keer in de bloemetjes willen zetten. S