Ronaldinho was even in Luxemburg, waar hij pr deed voor Teqball, een kruising tussen voetbal en tafeltennis. Voor Sport/Voetbalmagazine maakte hij exclusief wat tijd vrij voor een paar tips for kids. Mét de glimlach!
Ronaldinho is hier!! Quoi? Qui? Non!! Oui?!? Het is woensdagnamiddag en de Luxemburgse jeugd draait dol. De kracht van de sociale media doet meteen haar werk. In een mum van tijd staat de Coque, een sportzaal op het plateau van Kirchberg, op stelten. Overal hollen jongeren, smartphone in de hand, sommigen gillend. Hij is hier, neen daar. Kippen zonder kop zijn het, meisjes én jongens. Het lijkt wel een match bij de preminiemen, iedereen rond de bal. Alleen, de bal is nergens zichtbaar, het is collectieve massahysterie.
De Hongaren promoten Teqball (je moet maar eens een filmpje bekijken om een idee te krijgen van wat voetbal op een bolle tafel is) via vedetten. Vanuit Luxemburg, want het is met technologie (en geld) van het groothertogdom dat de tafel werd gestyled. Roby Langers, met Guy Hellers twee decennia geleden de enige Luxemburgse prof op hoog niveau, is hun ambassadeur. Af en toe krijgt hij een grote naam op bezoek. Vier maanden geleden Lothar Matthäus, nu Ronaldinho. Tweevoudig FIFA-Speler van het Jaar, twee keer kampioen met Barça, dat tien jaar geleden met hem in de ploeg aan het begin stond van zijn Guardiola-revolutie. Winnaar van de Champions League, wereldkampioen met Brazilië. De man ook die Lionel Messi op weg zette naar zijn eerste doelpunt ooit in Spanje, die de Argentijn begeleidde bij zijn eerste stappen en later plaats voor hem maakte, hem zelfs zijn nummer 10 schonk. Niet meer met Messi samen te hebben gespeeld is een van de weinige dingen die hij betreurt. Ronaldinho: ‘We woonden bij elkaar in de buurt, waren vrienden, ik kon het zeer goed vinden met zijn familie. Iedereen binnen de club had het er steeds weer over hoe groot zijn talent was. Dat zag je direct toen hij bij ons kwam.’
De jeugd van Luxemburg zal die middag maar een verre glimp van de Braziliaanse voetbalkunstenaar opvangen. Achter glas. Wie wel de zaal in mag, is geen nanoseconde geïnteresseerd in het product dat wordt gepresenteerd. Zelfs de promotoren niet, zo lijkt. Iedereen wil een handtekening en een selfie, zelfs de nationale doelman van de Luxemburgse ploeg, Jonathan Joubert. In werkkleding, want als hij niet tussen de palen staat bij Luxemburg of Dudelange, verdient hij hier in de grote sportzaal de kost. Joubert is 37, maar als hij als allerlaatste met de Braziliaanse ster op de foto mag, stromen de tranen net niet over de wangen.
TIPS FOR KIDS
Een paar Luxemburgse krantenjongens schudden het hoofd bij zo veel chaos. ‘Une fête gachée‘, kopt ’s anderendaags Le Quotidien. ‘(K)Ein Besuch für die Ewigkeit‘, titelt de Luxemburger Wort. Een feestje voor niks, (g)een bezoek met eeuwigheidswaarde…
Ronaldinho lijkt zich er niet aan te storen. Het zijn de nadelen van het voetstuk waarop gewezen wereldvoetballers ook na hun carrière worden gezet. Wie het niet wil, blijft thuis en slaat alle werk als sandwichman af. Wie die dollars of euro’s wel accepteert, neemt dit erbij. Pelé, Ronaldo, Maradona, Ronaldinho,… allemaal zijn ze zo groot geweest en hun daden zo mythisch dat ze nog onmogelijk ongestoord een voet buiten de deur kunnen zetten. Wat Teqball hem betaalt, weten we niet, wat Barcelona hem toeschuift als clubambassadeur evenmin, maar het zullen bedragen met veel nullen zijn. Belangstelling gegarandeerd, al lijkt die in dit geval het product onder te sneeuwen.
‘Zou die man niet liever nu ergens met vrienden op een strand voetballen?’, vraagt Hubert van Le Quotidien zich af. Uiteraard. Maar heel de familie, en allicht ook een hoop vrienden, hebben zich rond het bedrijfje Ronaldinho georganiseerd. Ook die winkel moet blijven draaien. Vandaar dat hij nog steeds niet officieel ex-voetballer is, ook al is hij 36. De deur staat volgens zijn broer Roberto nog steeds open, maar zijn laatste twee contracten als voetballer deed Ronaldinho niet uit. Zijn Mexicaanse contract van twee jaar gaf hij al na één seizoen terug, en dat bij bij Fluminense na amper twee maanden. Als de randomstandigheden niet worden vervuld, gaat hij liever weg, die vrijheid neemt hij. Of hij het niet mist? ‘Ik ben zeer gelukkig, ik doe nu andere dingen’, lacht hij. ‘Ik verdeel mijn tijd tussen strand en voetbal. Zoals ik al heel mijn leven deed.’
Na de chaos van de presentatie mogen we even apart. Ronaldinho, zwarte bandana rond het hoofd, altijd met de jas aan alsof hij op elk moment weer kan opstappen, speelt met de telefoon, maar legt die prompt opzij als hij hoort dat de vragen niet over Messi, Ronaldo of Barça gaan.
Of hij vijf tips heeft voor jonge voetballers, is de vraag. Hij schrikt even, glimlacht dan.
DOOR PETER T’KINT IN LUXEMBURG – FOTO GETTY
