Tijd heelt alle wonden. Vijfentwintig jaar geleden kwam er bij Antwerp een einde aan de voetbalcarrière van Henk Houwaart. De Nederlander werd met een zware blessure afgekeurd voor het voetbal. Dat leverde financiële complicaties op. In een interview dat we toen met Houwaart hadden, haalde hij hard uit naar voorzitter Eddy Wauters. Die had hem, zo zei hij, niet correct behandeld en geweigerd hem te betalen. Het was een explosief verhaal van een radeloze voetballer. Eén dag later belde Houwaart, compleet over zijn toeren, ons op. Hij smeekte om het verhaal niet te publiceren omdat hij anders, zo was hem te verstaan gegeven, zeker geen frank meer zou zien.

Twee maanden later vonden Antwerp en Houwaart elkaar alsnog in een financieel akkoord. Maar een en ander zat kennelijk nog altijd heel diep. Toen Houwaart weer zijn verhaal deed, dit keer in een Nederlands weekblad, veegde hij opnieuw de vloer aan met Eddy Wauters.

S

inds vorige week staat Henk Houwaart weer op de loonlijst van de oudste club van het land. Maar als hij niet oplet, komt het straks weer tot een aanvaring met Eddy Wauters. Want de bemoeizucht van de voorzitter met de sportieve gang van zaken blijft zo groot dat iedere trainer die zichzelf respecteert dat op een gegeven moment niet kan blijven pikken. Wim De Coninck was niet de eerste die het ondervond. De Gentenaar werkte hard met een uit zeventien nationaliteiten bestaande groep. Toen de resultaten tegenvielen, kreeg hij zoals al zijn voorgangers meteen af te rekenen met de venijnige opmerkingen van Eddy Wauters.

Het moet voor niet bepaald van optimisme barstende De Coninck niet eenvoudig zijn geweest om niet te verkampen en rationeel te blijven denken onder de verbale krachtpatserij van zijn voorzitter. Want in zijn menselijke aanpak is Wauters met de jaren niet milder geworden : hij is hard en bot en overschrijdt al eens de grenzen van het fatsoen. Maar vooral : hij koketteert zo met zijn voetbalverstand, dat het voor iedere trainer vrijwel onmogelijk is nog op een normale manier te functioneren. Het liefst zou Wauters tijdens een wedstrijd met zijn GSM de trainer tactische instructies geven. Hij praat en verwijt zoveel dat er altijd wel iets uitkomt van wat hij vertelt. En hij houdt er een bizarre redenering op na : zo moeten spelers die geel krijgen volgens hem ogenblikkelijk worden vervangen.

Het is vreemd dat een erg intelligente man als Wauters er maar niet in slaagt zijn emoties onder controle te houden. Hoewel hij geprezen werd voor zijn kordate aanpak in zijn periode als voorzitter van de Profliga, heeft iedere speler of trainer die op Antwerp vertrekt wel iets over hem te vertellen. Complimenten zijn daar zelden bij. Zelfs in het meest glorieuse moment van de club, net na de Europese finale op Wembley, slaagde Wauters er voor het oog van de camera in op een gênante manier ruzie te maken met zijn toenmalige trainer Walter Meeuws.

Zelfs een altijd beheerste man als Urbain Haesaert noemde zijn ontslag bij Antwerp het zwaarste moment uit zijn carrière. Altijd is hij met het gevoel blijven zitten, dat hij onder meer moest opstappen omdat hij tegen de zin van Wauters Yves Van der Straeten in het doel verkoos boven Ratko Svilar, die na Haesaert trouwens als trainer werd aangesteld. Dat bleek een miskleun van jewelste, want Antwerp stortte ineen en haalde nog nauwelijks punten.

Niettemin : trainers die tegen de voetbalideeën van Wauters ingaan, begeven zich vroeg of laat op glad ijs. Zo is het bekend dat Wauters een zwak heeft voor de Marokkaan Zyatti. Laat die nu al meteen door Henk Houwaart worden uitgeroepen tot de nieuwe draaischijf.

M

et Henk Houwaart als trainer haal je de zon in huis. Hij had het nooit zo begrepen op schematisch werkende collega’s. Opmerkelijk daarom dat hij zich vorige week plots bewonderend uitliet over de looplijnen van Trond Sollied en praatte over hartslagmeters. Dat is tegen zijn natuur. Houwaart zweert bij eenvoud en wil al eens een feestje organiseren om de sfeer te verbeteren. Hij behandelt voetballers als volwassen mensen en gaat uit van zelfdiscipline. Vreemd, want juist dat werd Wim De Coninck verweten : dat hij te braaf was en voor te weinig discipline zorgde.

Maar in het uittekenen van het profiel van een trainer hebben clubs nooit uitgeblonken. Al miste Houwaart zijn intrede niet : Antwerp werd zaterdag bij momenten op het middenveld wel weggetikt door Eendracht Aalst, maar het won met 2-0. Dat bespaart Henk Houwaart discussies met Eddy Wauters. Tot de resultaten minder worden.

door Jacques Sys