‘Taxichauffeur’, grapt Vladan Kujovic (38), gevraagd naar zijn nieuwe tijdsbesteding sinds hij in juni van vorig jaar stopte als doelman van Club Brugge. ‘Met een voetballende zoon en een tennissende dochter – ze behoort bij de top van België – ben ik immers constant op de baan’, zegt de Servische Belg.
FilipKujovic voetbalt bij de jeugd van Roda JC, waar vader van 2002 tot 2007 keepte en tegenwoordig training geeft aan de jonge doelmannen. ‘Uit sympathie’, zegt Vladan in perfect Nederlands. ‘Ik ben daar toch, dan kan ik mijn tijd evengoed nuttig invullen.’ Al is het zijn ambitie om op termijn ergens professioneel aan de slag te gaan als keeperstrainer. ‘Maar ik wil mij eerst een of twee jaar volledig aan mijn gezin kunnen wijden.’
Op dat vlak kon zijn sabbatjaar niet slechter beginnen. Amper een maand na Vladans afscheid bij Club Brugge overleed zijn vader, met wie hij -enig kind zijnde – een nauwe band had. Ook zijn moeder is ondertussen op de sukkel met haar gezondheid. ‘Ik ben ervan overtuigd dat dat te maken heeft met de stress die mijn toestand hen bezorgd heeft’, zegt Kujovic, daarmee doelend op de nierkanker die in de zomer van 2014 bij hem ontdekt werd. Gelukkig waren de artsen er tijdig bij en kon het gezwel operatief verwijderd worden.
‘Toen ik vernam dat ik kanker had, stopte de wereld even. In eerste instantie weet je niet hoelang je nog te leven hebt. Soms kan het al binnen een paar maanden gedaan zijn. Ik had eigenlijk weinig angst voor mezelf, eerder voor mijn kinderen: hoe moesten zij verder zonder vader? Voor mij was het zeer belangrijk dat ik nadien teruggekeerd ben bij Club. Pas toen ik weer tussen de palen stond, voelde ik me volledig genezen’, is Kujovic openhartig.
Enkele maanden later besloot de doelman toch te kappen met topsport, ondanks een voorstel van Club om zijn contract met één jaar te verlengen. Kujovic: ‘Ik moest eerlijk zijn met mezelf en de club. Ik was blij dat ik nog mijn steentje kon bijdragen in de beker, maar in feite was ik aan het forceren, zowel fysiek als mentaal. Na mijn operatie had ik na elke training een dag nodig om te recupereren. Sowieso dehydrateerde ik gemakkelijk, met een nier minder bleek dat nog erger. Ik dronk liters water, maar toch viel ik drie kilo af. Niet normaal. Bovendien was ik als mens veranderd. Ik wilde mijn kinderen zien opgroeien.’
Voor Kujovic was de bekerwinst met Club in 2015 de eerste en enige prijs in een carrière die hem eerder bij Eendracht Aalst, Roda JC, Levante, Lierse en Willem II had gebracht. Een carrière van ups en downs, vindt hij zelf: ‘Met wat meeval en slimmere keuzes had mijn loopbaan er anders kunnen uitzien. Door de oorlog in Joegoslavië kwam ik eigenlijk te jong (18 jaar,nvdr) bij Aalst terecht. Daar kende ik het geluk te kunnen samenwerken met topkeepers als Jacky Munaron, Nico Vaesen, Jan Van Steenberghe en Philippe Van de Walle. In mijn derde jaar daar kreeg ik uiteindelijk mijn kans.’
Vlak voor den Eendracht failliet verklaard werd, tekende Kujovic een contract bij Roda JC, waar hij vijf jaar keepte. In 2007 werd zijn droom werkelijkheid: hij kreeg zijn kans in de Primera División, bij Levante. ‘Ik begon het seizoen op de bank, maar speelde bijna alles in de terugronde. De kwaliteit van de spitsen was ongezien. Doordat de eigenaar de geldkraan dichtdraaide, degradeerden we. Ik koos ervoor om terug te keren naar mijn gezin in België: Lierse deed het financieel aantrekkelijkste aanbod. In april stond ik nog in Camp Nou tegenover Messi, enkele weken later stond ik op het veld van Hamme met koeien in mijn rug. ‘Bravo, goed gedaan Vladi’, dacht ik toen.’ Een kamerbrede glimlach volgt. Kujovic ten voeten uit. Een positieve man. ‘Bij Lierse beleefde ik uiteindelijk een schitterende periode: de promotie naar eerste, de vele vrienden die ik er maakte. Maged Samy bedoelde het allemaal goed, maar wilde misschien wat te snel gaan.’
Op 33-jarige leeftijd bood Club Brugge zich aan, ze zochten een ervaren doelman om Colin Coosemans te begeleiden. Kujovic keepte er uiteindelijk nog 45 wedstrijden… tot ene Mathew Ryan zich opdrong.
DOOR MATTHIAS STOCKMANS
‘Ik ben veranderd als mens. Ik wil mijn kinderen zien opgroeien.’
