Maandag 22/05

Omdat iemand het moet doen, zullen wij van tijd tot tijd eens gaan rondkijken op de niet-sportbladzijden van de krant, de kortste weg naar depressie en zelfmoord. Wat men daar ziet, overtreft de waanzin in de sportkaternen vele malen. ‘Vleugelpiano gevonden op bergtop.’ Geef toe, dat is sterker dan : ‘Boskamp naar Standard.’

‘De vuilnismannen die instaan voor het proper houden van de Ben Nevis, de hoogste berg in Schotland, geloofden hun ogen niet’, zo lezen wij in het artikel, ’toen ze op de top plots een vleugelpiano aantroffen.’

‘Onze jongens’, bevestigt hierna, enigszins overbodig, Nigel Hawkins van het John Muirfonds, ‘geloofden hun ogen niet.’ Het John Muirfonds onderhoudt de paden op de flank van de Ben Nevis. Voor de aardigheid zijn wij eens gaan opzoeken wie John Muir was : een in Schotland geboren Amerikaan die in het begin van de vorige eeuw veel heeft gedaan voor de natuurparken ! John Muir, onthoud die naam.

De vraag die men zich nu in alle ernst stelt in een Vlaamse kwaliteitskrant, is deze : ‘Hoe komt die piano op die top ?’ Geef toe dat je enige ervaring in het persvak moet hebben om het zó scherp te kunnen formuleren. Wij vernemen dat ze op de Ben Nevis ooit een BBC-nieuwslezer in een bed naar boven hebben gedragen, geen slecht idee voor wie uitgekeken is op Martine Tanghe. En in 1980 heeft een zekere Kenneth Campbell, om geld in te zamelen voor een goed doel, een piano naar de top gesleurd. Hij zou daar zelfs, maar dat hebben wij uit De Morgen en is dus allerminst betrouwbaar, ‘Scotland the brave’ hebben gespeeld. Maar Campbell heeft zíjn piano mee terug naar beneden gebracht, daarvan zijn getuigen. Bovendien was dat geen vleugel maar een Spinet.

Wel ? Wie heeft die vleugelpiano daar dan gedropt ? Een mysterie ! Wij hebben hier vroeger wel eens verteld van captain Andrew J. Pennington, een gepensioneerde Britse legerofficier die een helikopter had gehuurd en de piloot had opgedragen om vanop tweehonderd meter hoogte een vleugelpiano naar beneden te gooien. De captain, die altijd al had willen weten hoe dat klonk, stond beneden gespannen te wachten, kreeg de piano vol op zijn hoofd en stierf ter plekke. Maar dat was niet op de Ben Nevis, wel op de golfbaan van Muirfield.

Als Jan Hauspie klaar is met zijn omkoopschandalen, moet hij onmiddellijk naar Schotland.

Woensdag 24/05

Dé uitspraak van de week komt van Wilfried Van Moer. Over de aanstelling van Johan Boskamp : ‘Het volstaat niet om iemand de schouder uit de kom te slaan en wereldgozer te roepen, om het te maken bij een club als Standard.’

Met die quote zijn wij al een uur aan het lachen. Naast zijn aanstekelijk humeur, heeft Boskamp twee grote troeven. Hij kan jongeren boven zichzelf doen uit stijgen, wat op Standard wel eens mag, want sinds de generatie Genaux-Léonard-Goossens heeft de nochtans uitstekende jeugd er niet veel kansen meer gekregen. En een ander sterk punt is dat hij eieren kan leggen. Dit in tegenstelling tot Arie Haan. Eieren leggen, dat wil zeggen : onder zijn vedetten.

Bij Anderlecht werd Boskamp drie keer op rij kampioen met een elftal dat idealiter bestond uit : De Wilde, Emmers, Rutjes, Albert, Babayaro, Degryse, Zetterberg, Versavel, Boffin, Nilis en Johnny Bosman. Ernstig blijven : met zo’n ploeg wordt Marc Reynebeau ook kampioen. Van hen werden er tien ‘wereldgozer’ genoemd, en één kreeg telkens de volle laag : Danny Boffin. Dát is de juiste balans in een elftal.

Volgens Boskamp moet Standard weer de gevreesde ploeg van vroeger worden, toen spitsen dagen voordien al nachtmerries hadden van Jacky Beurlet, Leon Jeck, en Jean Thissen. En van Louis Pilot. Een paar maanden geleden, tegen Moeskroen, hebben wij Pilot de aftrap nog eens zien geven. Toen hij samen met Jean Nicolay terug naar de kant stapte, kon Louis het niet laten om in het voorbijgaan, een oude gewoonte getrouw, de verbouwereerde Marcin Zewlakow nog snel een trap tegen de schenen te verkopen. Kwam er in de match niet meer bij te pas, Zewlakow.

Dat is het echte Standard zie. Boskamp heeft gelijk. Standard heeft vorig seizoen veel te mak gespeeld. Fair play is goed en wel, maar men mag ook niet over zich heen laten lopen.

koen meulenaere