Na een jaar hoofdzakelijk bankzitten bij Genoa wil Maxime Lestienne de verloren tijd inhalen, dichter bij huis en bij zijn familie. Een gesprek met de opvolger van Memphis Depay bij PSV.

Het is in de vroege namiddag op De Herdgang van PSV. Het publiek dat de training heeft bijgewoond verlaat druppelsgewijs het trainingscentrum. De plek ademt rust uit, het is haast niet te geloven dat hier de kampioen van Nederland zich voorbereidt op het nieuwe seizoen, met daarin Champions Leaguevoetbal. De spelers komen één na één naar buiten, na een babbel in de kantine met stewards en supporters. De familiale sfeer contrasteert met het statuut van de club. Nieuwkomer Maxime Lestienne treft enkele Brugse fans die hem komen groeten. ‘Ik stond aan de grond genageld toen ik hen zag. Ze stonden met hun shirt van Club tussen de supporters van PSV. Het doet me wat dat ze me niet vergeten zijn.’ De voormalige linkerwinger van Club gaat nog altijd niet onopgemerkt door het leven, al blijft hij tegenwoordig liever uit de media, zegt hij: ‘In de kranten komen, daar schiet ik in het leven weinig mee op. Belangrijk is nu dat ik er alles aan doe om hier te slagen, want ik heb al een jaar verloren in Italië. Nu mag ik niet meer mislukken, dit seizoen bij PSV wordt erg belangrijk.’

Vind je echt dat je een jaar verloren hebt in Italië?

MAXIME LESTIENNE: ‘Ik heb zaken geleerd, maar ik heb onvoldoende gespeeld en ik was vooral niet beslissend genoeg. Ik legde mezelf heel veel druk op, vooral om te scoren. Ik kreeg kansen, maar ik bleef niet kalm voor doel. Ik deed maar wat.’

Heb je spijt van je seizoen in de Serie A?

LESTIENNE: ‘Neen, dat niet. Helemaal niet zelfs. Ik ben naar Italië gegaan omdat ik daar zin in had. Maar het liep niet zoals verhoopt. Ten eerste kreeg ik nooit het vertrouwen van de trainer en ten tweede was ik niet in staat om beslissend te zijn op de momenten dat ik wel kansen kreeg. Daar word je als aanvallende speler nu eenmaal op beoordeeld, ook al zit je voor de rest goed in de wedstrijd.’

Waarom haalde Genoa jou binnen als trainer Gian Piero Gasperini geen vertrouwen in je had?

LESTIENNE: ‘Aanvankelijk zou ik bij AC Milan tekenen. Ik heb er zelfs het bestuur ontmoet. Maar omdat het allemaal wat lang duurde en het al eind augustus was, besloot ik de bladzijde Milan om te slaan. Ook Fiorentina, Udinese en Genoa toonden immers interesse. Uiteindelijk ging ik in op de uitnodiging van Genoa om een wedstrijd tegen Napoli bij te wonen. Wat ik zag, beviel me en ik aarzelde geen moment om te tekenen.’

Je hebt altijd gezegd dat je een zwak hebt voor Italië. Waarom?

LESTIENNE: ‘Inderdaad, ik heb altijd van Italië en het Italiaanse voetbal gehouden. Als kind was ik een grote fan van Francesco Totti. Nu heb ik tegen hem gevoetbald. Alleen al daarom mag ik eigenlijk gelukkig zijn met mijn seizoen in Italië. Ik heb zijn truitje wel niet gevraagd na de wedstrijd. Dat ligt niet in mijn aard.’

Is de Serie A zwaar voor een jonge speler?

LESTIENNE: ‘Ja, vooral tactisch. Ze vroegen me om veel te verdedigen en daar hou ik niet zo van. Ik blijf een aanvallend ingestelde speler die zijn verdedigende werk opknapt, maar als je linksbuiten bent, dan moeten ze van jou geen linksback proberen te maken. Daar heb ik problemen mee. Ik had zin om mijn voetbal terug te vinden. Op een bepaald moment besliste ik dan ook weer mijn eigen spel te spelen en dat botste uiteraard met de trainer. Het is niet tot een zware ruzie gekomen, de trainer negeerde me gewoon vanaf dat moment.’

NIETS DAN VOETBAL

Je hebt altijd een sterke persoonlijkheid gehad. Al op heel jonge leeftijd aarzelde je bij Club Brugge niet om tegen trainer Adrie Koster te zeggen wat je dacht.

LESTIENNE: ‘Zo zit ik in elkaar, dat is mijn karakter. Ik spreek niet tegen een coach zoals tegen een andere speler, maar als ik iets te zeggen heb, dan doe ik dat. Ik zei ook mijn mening tegen de trainer van Genoa, maar hij trok er zich blijkbaar niets van aan. Ik vind dat trouwens een van mijn kwaliteiten. Ik zal geen grote bek opzetten om mensen te kwetsen, maar ik zeg altijd mijn gedacht.’

Welke mensen zijn belangrijk geweest voor jouw carrière?

LESTIENNE: ‘In de eerste plaats mijn ouders en mijn jeugdvrienden in Moeskroen. Daarnaast ook de jeugdtrainers die mij kansen gaven om me te ontwikkelen. Het belangrijkste blijft echter mijn familie. Ook al heb ik nooit echt moeilijke momenten gekend, toch mag ik me gelukkig prijzen dat mijn familie er altijd voor mij was. Van kinds af wilde ik van voetballen mijn beroep maken. De rest – school, werk – dat zei me niets. Voor mij telde alleen maar voetballen.’

En wat mocht dat niet gelukt zijn?

LESTIENNE: ‘Goh, dan zou ik in de merde terechtgekomen zijn, denk ik.’

Wat doen jouw jeugdvrienden nu?

LESTIENNE: ‘Ze werken in de fabriek of zijn werkloos. Ik besef dat je beter iets achter de hand hebt, want je bent nooit zeker dat je zal slagen. Een blessure, een ongeval, een groot ongeluk in je leven, dat kan je allemaal snel overkomen. Maar omdat ik koppig was en alleen maar aan voetballen dacht, heb ik alles laten vallen. Voetbal is mijn enige diploma. Mijn ouders pushten me om mijn studie verder te zetten, maar toen ik zestien was, deed ik gewoon mijn eigen zin. Ik ben ook opgegroeid in een bepaald milieu, weet je.’

De wijk Nieuwe Wereld in Moeskroen.

LESTIENNE: ‘Voilà. Ik heb nog steeds mes potes, mijn makkers van de wijk, maar we hangen niet meer rond in de Nieuwe Wereld. We zijn allemaal volwassen geworden en hebben een gezin. De kleintjes hebben ons afgelost.’ (lacht)

Kom je graag terug in Moeskroen?

LESTIENNE: ‘Natuurlijk, mijn familie woont daar nog altijd.’

AANVALLENDE VRIJHEID

Toen je zeventien was, kon je al naar PSV, maar je koos uiteindelijk voor Club Brugge. Je deed dat omdat je supporter was van Club, zo luidde het.

LESTIENNE: ‘Supporter is een groot woord, maar als ik op televisie voetbal keek, dan was het niet naar Anderlecht maar naar Club Brugge. Van de vele clubs die me volgden, waren er drie die me interesseerden: Lille, Club Brugge en PSV. Op het einde ging het nog tussen twee clubs, PSV en Brugge. Omdat ik nog maar zeventien was en bij mijn ouders wilde blijven, koos ik voor Club.’

Ben je tevreden over je periode bij Club Brugge?

LESTIENNE: ‘Ja, ook al was het moeilijk in het begin omdat ik weinig aan spelen toekwam. Ik leerde een andere wereld kennen. Met de komst van Christoph Daum begon het allemaal beter te lopen, want ik kreeg speeltijd. Toen Juan Carlos Garrido trainer werd, kwam ik helemaal tot ontbolstering.’

Was het de vrijheid die je kreeg van Garrido die jou deed ontploffen?

LESTIENNE: ‘Ja, we speelden heel aanvallend. Bacca, Refaelov en ik wisselden daarbij constant van positie. Ik kreeg vrijheid en dat was perfect voor mij.’

Hoe verklaar jij dat Club Brugge al zo veel jaar vruchteloos op zoek gaat naar een nieuwe landstitel?

LESTIENNE: ‘Eerlijk gezegd weet ik dat ook niet. Het is hard, vooral voor de supporters.’

Bij die supporters was jij het lievelingetje, hoewel je Waal bent en geen Nederlands spreekt. Hoe verklaar je jouw populariteit in Brugge?

LESTIENNE: ‘Blondel maakte hetzelfde mee en Sterchele vroeger ook. Blijkbaar houden ze van Walen in Brugge. (lacht) Ik denk vooral dat het Brugse publiek van duels houdt en van spelers die zich volledig geven op het veld. Als je de bal verovert, dan voel je dat ze achter jou staan. De Brugse fans zullen zich nooit scharen achter een speler die alleen maar wat show verkoopt. Ik ben hen dankbaar omdat ze me veel gegeven hebben, vooral toen het minder ging.’

Ze hebben ook gevoel voor humor, zo bleek onder meer uit het spandoek ‘No sex, no glory’ nadat je uit de nationale belofteselectie werd gezet omdat je betrapt was met je vriendin op de kamer.

LESTIENNE: ‘Ja, dat vond ik wel grappig. Dat zit ook in hun mentaliteit. Als ze achter jou staan, zullen ze je niet laten vallen.’

EIGEN SPELSTIJL

Je behoort momenteel toe aan het Qatarese Al Arabi, waarvoor je vorige zomer voor vijf jaar tekende. Ben je niet bang dat je van die club afhankelijk zult zijn voor het vervolg van je carrière?

LESTIENNE: ‘Neen, ik beslis zelf waar ik voetbal. Als Al Arabi akkoord gaat met mijn keuze en zij op businessniveau tevreden zijn, dan is er geen enkel probleem.’

Waren er naast PSV nog andere clubs geïnteresseerd?

LESTIENNE: ‘Ja, er bestond interesse uit Turkije en Italië, maar ik wilde voor PSV voetballen omdat ik weet dat ik me hier goed zal voelen. Deze club volgt me al een tijdje.’

Ben je je ervan bewust dat je een product, een investering bent voor Al Arabi?

LESTIENNE: ‘Absoluut. Ik heb altijd geweten dat ze voor mij een club zouden zoeken in Europa en dat ik nooit in Qatar zou voetballen. Meer dan het financiële aspect was het voor mij een goede carrièrezet om voor vijf jaar te tekenen en elk jaar verhuurd te worden. Een club kan ook nog altijd de aankoopoptie lichten.’

Droom je niet van wat stabiliteit?

LESTIENNE: ‘Dat zal van mijn seizoen bij PSV afhangen. Als ik een mooie campagne kan spelen en de club wil me kopen, des te beter.’

Heb je niet het gevoel dat je wat blijven hangen bent door van Brugge via een intermezzo in Italië bij PSV te belanden?

LESTIENNE: ‘Ik vind dat ik een stap vooruit gezet heb ten opzichte van Club Brugge. Ik ontdekte hier al snel dat het niveau hoger ligt. Er wordt sneller gevoetbald, met meer techniek. In België is het fysiek misschien zwaarder, maar hier wordt meer voetbal gespeeld. We spelen heel aanvallend met PSV, alles is hier aanwezig voor mij om plezier te beleven aan het voetbal.’

Je bent hier voorgesteld als de vervanger van Memphis Depay. Die vergelijking brengt enerzijds behoorlijk wat druk met zich mee, maar betekent anderzijds ook een duidelijk teken van vertrouwen.

LESTIENNE: ‘Dat klopt, ook al ben ik niet het type dat zich gemakkelijk druk oplegt. En ik ben ook niet Memphis Depay, ik ben Maxime Lestienne. Ik heb mijn eigen spelstijl en die is heel verschillend van die van Depay.’

PSV heeft ook de reputatie om goed te verkopen, wat nogmaals bleek met de transfer van Depay naar Manchester United. Was je je daarvan bewust voor je in Eindhoven tekende?

LESTIENNE: ‘Deze club heeft een heel goed imago in Europa, maar ik tekende niet met het oog om weer te vertrekken. In de eerste plaats wil ik van de Champions League proeven. Als ik kijk naar de infrastructuur, de terreinen, de clubsfeer, het vertrouwen van coach Phillip Cocu, het feit dat ik naar mijn familie kan gaan wanneer ik dat wil, dan kan ik me alleen maar goed voelen in mijn vel. Je kunt het hier in niets vergelijken met Italië, waar de accommodatie soms vuil is en te wensen overlaat. Ik heb ditmaal ook mijn voorzorgen genomen en met de trainer gepraat voor ik hier tekende. Ik heb hem gezegd dat ik niet nog een jaar wil verliezen. Hij vertelde me dat hij op mij rekent en dat hij me al een tijdje kent.’

Nog een vergelijking die soms gemaakt wordt, is die met een andere oud-vedette van PSV, Arjen Robben. Laat je je inspireren door hem of zijn de gelijkenissen qua bewegingen toeval?

LESTIENNE: ‘Er is me al gezegd dat ik dezelfde bewegingen maak als hij, maar ik heb me nochtans niet door Arjen Robben laten inspireren. Als kind was ik dus fan van Totti, maar mijn spelstijl heeft niets met die van Totti te maken. Dat mijn voetbal wat op dat van Robben gelijkt, is dus puur toeval. Nu ben ik meer fan van Cristiano Ronaldo dan van Lionel Messi, omdat ik Ronaldo completer vind, maar ik probeer hem evenmin te kopiëren.’

SNELHEID EN BALGEVOEL

Waarnemers zijn verbaasd over het gemak waarmee je zo vaak een sprint trekt tijdens een wedstrijd. Hoe heb je die kwaliteit ontwikkeld?

LESTIENNE: ‘Dat weet ik niet, ik heb al van kinds af een heel goede conditie. Ik geef me volledig op het terrein en ik voel de vermoeidheid pas achteraf. Ik heb nood aan vrijheid en aan ruimte, wat ik niet had in Italië. Als ik het spel voor mij heb, dan kan ik mijn snelheid en mijn balgevoel uitspelen. Dat zijn mijn belangrijkste kwaliteiten. Daarnaast kan ik ook een mannetje uitschakelen.’

Waarin moet je nog progressie maken?

LESTIENNE: ‘Ik moet nog constanter worden, meer wedstrijden op rij een goed niveau halen. Het is me nog te vaak overkomen dat ik een goede prestatie lever, maar dat ik de volgende drie wedstrijden ontgoochel.’

We kunnen ook niet zeggen dat je je erg gemotiveerd toont op training…

LESTIENNE: ‘Ja, ik besef dat. Wat voor mij telt, zijn de wedstrijden. De opwarming, trainingen zonder bal en dergelijke doe ik wel, maar het is niet mijn ding. In Italië trainden we vaak zonder bal. Alles was heel fysiek. Niet leuk dus voor mij.’

In juni 2013 nam je met de Rode Duivels deel aan de stage in de Verenigde Staten. Sindsdien werd je nooit meer opgeroepen. Droom je stiekem nog van een plaats in de selectie voor het EK 2016?

LESTIENNE: ‘Er zijn heel veel goede Belgische spelers en de groep is erg sterk. Eerlijk gezegd denk ik er niet meer aan. Ik concentreer mij op mijn taken als clubspeler, c’est tout.’

Maar denk je dat je nog een kans maakt op een selectie?

LESTIENNE: ‘Eerst moet ik presteren voor ik mag hopen om weer deel uit te maken van de Rode Duivels. Ik zal er mijn slaap niet voor laten als ik de selectie voor Euro 2016 niet haal.’ ?

DOOR THOMAS BRICMONT IN EINDHOVEN – FOTO’S BELGAIMAGE – CHRISTOPHE KETELS

‘Ik heb al een jaar verloren in Italië. Nu mag ik niet meer mislukken.’ MAXIME LESTIENNE

‘Ik spreek niet tegen een coach zoals tegen een speler, maar als ik iets te zeggen heb, dan doe ik dat.’ MAXIME LESTIENNE

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content