Wie de Twitteraccount van Sacha Kljestan volgt, zal al gemerkt hebben dat de Anderlechtmiddenvelder, naast het voetbal, ook de NBA op de voet volgt. Hoe raakte de Amerikaan zo gepassioneerd door het basket?
@Sacha Kljestan: “Woke up to a LA Clippers win over the Lakers, great morning! Now getting ready for our game tonight. Have a great Saturday everybody!”
Het was fijn opstaan voor de twitterende Sacha Kljestan op zaterdag 3 november. Zijn favoriete NBA-ploeg had enkele uren ervoor de gehate stadsrivaal uit Los Angeles verslagen en hijzelf mocht tegen KV Mechelen uitkijken naar een tweede basisplaats op een rij. De tweet van de middenvelder typeert welke grote rol sport in zijn leven speelt. “Al volg ik, naast het voetbal en de NBA, ook American football, baseball, golf, tennis…”, somt hij op. Een freak, noemen ze dat. Al is Kljestan geen uitzondering in de VS, waar sport (bekijken), meer dan waar ook ter wereld, een halve religie is.
“En toch”, nuanceert de 27-jarige Anderlechtspeler, “kijk ik hier tijdens het voorjaar telkens weer met grote ogen naar het enthousiasme van mijn Belgische ploegmaats en veel van jullie landgenoten voor het wielrennen. De kranten vullen dan ook tientallen pagina’s over de Tour of Flanders, Paris-Roubaixen later over de Tour. Net zoals het voetbal het hele jaar in de spotlights staat. Eigenlijk is de sportbeleving hier niet zo veel minder dan in de States, het gaat alleen over andere sporten.”
Apart is wel dat de Amerikaan in de ban raakte van dat Europese soccer, en in de wieg dus geen football, baseball of basketbal in de handen gestopt kreeg. Vader Slavko is immers geboren in Servië en speelde er in de Joegoslavische tweede klasse tot hij na een ruzie met zijn ouders richting Vancouver trok. Omdat hij daar geen verblijfsvergunning kreeg, stak Slavko in de kofferbak van een auto illegaal de grens over naar de VS. “Daar kreeg hij onderdak van een voetbalfan, leerde hij mijn moeder kennen en werd hij Amerikaans staatsburger”, vertelt Sacha. “Een sportcarrière uitbouwen in Amerika zat er niet meer in, dus moesten mijn broer en ik pa’s droom verwezenlijken. Ondanks zijn drukke houtbewerkingszaak heeft hij uren met ons in het park gevoetbald. Wij moesten en zouden soccer players worden.”
Hoewel Kljestan tot zijn tiende ook baseball speelde, werd hij steeds verliefder op het voetbal, zeker toen de Wereldbeker in 1994 over de plas plaatsvond. “Alle matchen van Team USA heb ik toen gezien en natuurlijk ook de finale Brazilië-Italië in Los Angeles. Toen zag ik hoe populair de sport wereldwijd was. Sinds dat moment droom ik ooit zelf op een WK te staan. In Zuid-Afrika was ik er niet bij, hopelijk wel in Brazilië.”
Showtime in LA
Hoewel voetbal op Kljestans lijstje met prioriteiten op nummer een stond, kiemde ook de interesse voor basketbal al van jongs af aan. Niet onlogisch: hij groeide op in Huntington Beach, een halfuur ten zuiden van Los Angeles, waar de legendarische pointguard Magic Johnson eind jaren tachtig, begin jaren negentig voor showtime tijdens de Lakersmatchen zorgde. “Mijn vader was een héél grote fan. En mijn grootmoeder heeft in haar leven zelden een wedstrijd van de Lakers gemist. Automatisch raakte ik er ook aan verslingerd. De sport intrigeert me omdat passing er even belangrijk is als in het voetbal. Niet toevallig zegt Steve Nash (een van de beste spelverdelers in de NBA, nvdr) dat hij basket speelt zoals hij in zijn jeugd voetbalde. Thuis had ik ook een basketkorf boven onze garage. Ofwel hield ik me bezig met shotoefeningen, ofwel gebruikte ik de garagedeur als voetbalgoal.”
Hoewel het lang duurde voor hij, als kleine, tengere speler, in de VS als een talent opgemerkt werd, bleef Kljestan vol gaan voor een voetbalcarrière. Toch verdween nooit de passie voor het basketbal, met name voor de NBA. “Ik bleef een Lakersfan, zeker toen Shaquille O’Neal er in 1996 neerstreek. Mijn favoriete speler aller tijden: wegens zijn indrukwekkende power op het veld, maar ook door zijn grote persoonlijkheid. He was always funny.”
Toen Shaq in 2004 na een vete met ploegmaat Kobe Bryant richting Miami Heat trok, bekoelde Kljestans liefde voor de Lakers en bekeerde hij zich tot de LA Clippers, decennia lang nochtans een van de slechtste NBA-ploegen. “Ik speelde toen voor Major League Soccerclub CD Chivas (in Carson, een buitenstad van LA, nvdr), waar de bestuursleden goede connecties hadden met de Clippers en me af en toe een courtside ticket cadeau gaven. Ik raakte er onder de indruk van de supporters, veel luidruchtiger dan tijdens een Lakersgame, waar je weliswaar meer celebrity’s ziet – Jack Nicholson, Robert De Niro, Denzel Washington, David Beckham – maar waar de verwende fans pas in de tweede helft de decibelmeter een klein beetje doen stijgen. Áls hun ploeg op voorsprong staat…”
Ondertussen is het kleine broertje van de Lakers volwassen geworden en uitgegroeid tot een van de betere NBA-teams, met sterren als Chris Paul en dunkmachine Blake Griffin. De wedijver met de stadsrivaal is de laatste jaren dan ook flink opgelaaid. “Maar echt vijandig is het nooit”, zegt Kljestan. “Althans niet zoals in het voetbal, waar sommige supporters van concurrerende ploegen elkaar naar het leven staan.”
Toch moet hij, als enige Clippersfan in een overtuigde Lakersfamilie, vaak de trash talk van broers, neven, tantes en ooms trotseren. “Zeker als we op Kerstmis met iedereen samen naar de traditionele Lakerswedstrijd kijken. (lacht) Sinds het kerstvoetbal in België ingevoerd is, moet ik dat jammer genoeg missen, maar ik zal dat goedmaken: op 4 januari – tijdens de korte winterstop vlieg ik naar de States – neem ik mijn hele familie mee naar de stadsderby Clippers-Lakers. Mijn manager werkt voor een sports agency in LA en zal allicht tien businesstickets kunnen versieren. Gratis ja, al wil ik er ook voor betalen, een kleine moeite voor mijn familieleden, die ik zo weinig zie.”
Kerstmatch
De kerstmatch van de Lakers zal Kljestan in België moeten bekijken, al is dat door het tijdsverschil, net als voor veel andere wedstrijden, niet eenvoudig. “’s Nachts sta ik er niet voor op: ik slaap graag en wil fit zijn op de training. Elke morgen bestudeer ik wel alle uitslagen en bekijk ik de samenvattingen, en op de club praat ik geregeld met Tom De Sutter, Denis Odoi en Guillermo Molins over hun favoriete NBA-spelers. In het weekend pik ik ’s avonds op mijn computer ook live de matchen mee die in de VS al om 12 of 13 uur beginnen – als ik tenminste zelf niet moet spelen.”
Gelukkig voor Kljestan vallen de play-offs en de NBA-finale altijd na het Europese voetbalseizoen en kan hij thuis in de States alles op de voet volgen. “Behalve vorig jaar, want toen heb ik tijdens mijn huwelijksreis slechts één finals game gezien. Niet omdat ik niet mocht van mijn vrouw hoor, want op de high school speelde ze vroeger zelf basketbal. In het tussenseizoen houden we tussen ons tweeën op een terreintje niet ver van ons huis zelfs geregeld een shotcompetitie, of spelen we met een groep vrienden vier tegen vier. Ideaal om in vorm te blijven.”
In de zomer van 2013 zal Kljestan zijn vorm ook kunnen onderhouden in ‘Showdown in Chinatown’, een jaarlijkse voetbalmatch in New York tussen gemengde teams van bekende NBA-spelers en voetballers. Organisatoren Steve Nash en Claudio Reyna, ex-speler van Bayer Leverkusen, Glasgow Rangers en Manchester City, koppelden er de laatste jaren onder meer Thierry Henry, Salomon Kalou, Ryan Babel en Edgar Davids aan NBA-sterren als Jason Kidd, Tony Parker, Chris Bosh en Grant Hill. “Ik heb voor het eerst een invitatie gekregen en kijk er enorm naar uit. Het wordt leuk om die basketvedetten te laten zien hoe moeilijk voetbal is, zeker voor kerels van meer dan twee meter”, lacht de Amerikaan.
Toch wordt het niet zijn eerste ontmoeting met de grootheden uit de NBA. “Op de Spelen in Peking heb ik net voor de openingsceremonie onder meer met Chris Paul, later verkast naar de Clippers en nu mijn favoriete speler, LeBron James, Dwyane Wade (Miami Heat, nvdr) en Kobe Bryant (LA Lakers, nvdr) gesproken. Het klikte meteen met Kobe, want hij is een groot voetballiefhebber. Ik heb me wel meteen verontschuldigd: ‘Sorry, I’m a Clippers fan…’ Maar dat vond hij niet erg”, lacht Kljestan.
Hoewel hij ondertussen een vaste stek verworven heeft in het nationale soccerteam, betwijfelt Kljestan of zijn naam bij James en co nu een belletje zal doen rinkelen. “Qua vedettestatus sta ik véél trappen lager, al is in de States de belangstelling voor voetbalde laatste jaren heel erg gestegen. Het staat zeker nog niet op dezelfde hoogte als American football, basketbal of baseball, maar het is toch opgeklommen tot de vierde, vijfde sport, samen met ijshockey. Elke Major Soccer Leaguematch trekt gemiddeld twintigduizend toeschouwers, de wedstrijden van de Seattle Sounders zelfs meer dan het dubbele. En elke partij kun je op een of ander sportkanaal live bekijken, net als veel Premier Leaguewedstrijden. Maar zo big als de NBA zal soccer allicht nooit worden.”
Was Kljestan dan niet liever een beroemde basketspeler geworden? “Neen”, klinkt het nadrukkelijk. “Natuurlijk zou het crazy zijn om de NBA-titel te veroveren, maar mijn échte droom is de Champions League te winnen. NBA is fun, maar voetbal is mijn leven. En daar gaat niets boven.”
DOOR JONAS CRETEUR
“Shaquille O’Neal is mijn favoriete speler aller tijden: wegens zijn power, maar ook door zijn persoonlijkheid.”
