In plaats van te bibberen voor het behoud haalde de kersverse eersteklasser STVV in 2009/10, het eerste seizoen met de play-offs, verrassend PO1.
Vorige week dwong STVV op het veld van Waasland-Beveren met nog twee speeldagen te gaan het behoud af. Twaalf jaar geleden promoveerde het als kampioen van tweede klasse naar een afgeslankte eerste klasse, met nog 16 in plaats van 18 clubs. Het vatte dat seizoen (2009/10) aan met de kleinste kern van alle eersteklassers – amper 21 spelers, onder wie slechts vijf buitenlanders – met als ambitie veertiende te worden en zich te redden. Een redelijke ambitie als je ervan uitgaat dat het budget vaak de sportieve rangschikking bepaalt. Alleen KV Kortrijk had dat seizoen een nog kleiner budget (4 miljoen) dan de 4,7 miljoen van de Kanaries.
Rond het veld was voorzitter en eigenaar Roland Duchâtelet aan de verbouwing van Stayen begonnen. Hij had het jaar tevoren de gronden gekocht voor 550.000 euro en maakte zich op om na de bouw van twee nieuwe tribunes ook de oude hoofdtribune aan te pakken. Kunstgras lag er toen nog niet, waardoor trainer Guido Brepoels op een dag nog met een graszode de kleedkamer kon binnenstappen en zijn spelers voor de wedstrijd motiveren door te zeggen: ‘Dit is onze grond, daar vechten we voor.’
Veel nieuwe spelers haalt Duchâtelet niet. Het geld gaat naar de verbouwingen. Een goeie keuze, want er staat al een ploeg die gaandeweg nog beter op elkaar ingespeeld geraakt. De kern wordt aangevuld met Nils Schouterden, die op de laatste dag van de transferperiode van OHL overkomt, aanvaller Hervé Onana van Waasland-Beveren, Alex da Silva van Genk en Denis Odoi van OHL. Dat maakt dat in de topwedstrijd tegen Gent in februari liefst acht spelers aan de aftrap komen die er in tweede klasse bij waren.
Op het veld teert STVV op een uitstekende student-doelman Simon Mignolet, nog maar 21 jaar, op de ervaren Zwitserse verdediger Mario Cantaluppi, spelmaker Cephas Chimedza en diepe spits Ibrahima Sidibe, twee jaar tevoren nog bijna struikelend over zijn eigen benen maar nu een van de troeven van de Kanaries. ‘Een vlot scorende spits maakt het verschil tussen strijden tegen de degradatie en meedoen voor de play-offs’, analyseert Gert Verheyen. Vooral de combinatie van een doelman die op cruciale momenten punten pakt en een spits die dertien goals maakt, werkt. Plus een trainer die zich een uitstekende motivatiecoach toont, bij elke speler de juiste snaar weet te raken en zijn team enthousiast en aanvallend laat voetballen. Kapitein Peter Delorge, een van de vele streekvoetballers in de selectie, omschrijft Brepoels, die voor het eerst een eersteklasser coacht, als volgt: ‘Misschien de meest geschikte trainer voor STVV ooit. Wat Jan Ceulemans is voor Westerlo, is Brepoels voor STVV: een enorme motivator, die fysiek zwaar en lang traint.’ Er zitten dat seizoen gemiddeld 9000 supporters op Stayen, waar de slogan ‘Voetbal, volk en vuur’ waarheid wordt.
Het resultaat? Na acht speeldagen staat STVV verrassend aan de leiding – dat is van de tijd van Raymond Goethals geleden. Aan de winterstop heeft het al bijna de 34 punten die het over heel de competitie hoopte te behalen. ‘Ik denk dat ik mag zeggen dat we haast zeker gered zijn’, aldus een voorzichtige Brepoels.
Half maart hoort STVV bij de kandidaten voor play-off 1. ‘Da’s nu eens een trainer die zich voor een wedstrijd nooit moet afvragen: wie zet ik erin?’, analyseert Filip Joos STVV net voor de eindsprint in de reguliere competitie, waarin STVV uiteindelijk vijfde wordt. ‘Brepoels kan altijd met dezelfde elf spelen, maar als Sidibe of Chimedza uitvallen, is het wel een ramp.’
De competitiehervorming en de invoering van de play-offs waren bedoeld om de topploegen tien extra topwedstrijden te bezorgen, maar omdat Genk en Standard het laten afweten, zitten naast Anderlecht, Club Brugge en Gent ook de ‘kleintjes’ Kortrijk, STVV en Zulte Waregem in die allereerste play-off 1.
STVV sluit die zelfs af op de vierde plaats, maar is dan helemaal op. Het heeft alles gegeven. In de dubbele confrontatie tegen de winnaar van play-off 2, provinciegenoot KRC Genk, legt het vermoeid de duimen, waardoor Genk met het laatste Europese ticket gaat lopen. Het jaar daarop eindigt STVV na het vertrek van Mignolet en Chimedza als twaalfde.
