Zondag ontvangt Anderlecht Standard. Jan Mulder slaat nu al de schrik om het hart. Toch maar even vooruitblikken, met mijmeringen over de kleine en grote gevaren die zijn geliefde sport bedreigen. ‘Het is een zieke wereld.’

De opnames van de dinsdaguitzending van De Laatste Show zitten erop, Jan Mulder gaat zo terug naar Nederland, maar eerst nog een paar boeken signeren en wat over het Belgische voetbal praten. Op de achtergrond speelt Real-Ajax, maar het stoort niet.

Mulder volgt het Belgische voetbal, maar om de vormcurve van Ronald Vargas te analyseren, zit hij er niet dicht genoeg op. “Ik ga sowieso weinig naar het stadion, ik ben een echte tv-kijker.”

Je hebt al een paar wedstrijden tussen Standard en Anderlecht geanalyseerd. Ga je zondag kijken?

Jan Mulder: “Ik denk er niet aan. Als liefhebber van mooi voetbal heb ik na de laatste testmatch voor de titel in Luik gezworen dat ik nooit meer naar een wedstrijd tussen Standard en Anderlecht ga. Dat was het absolute dieptepunt. Dat het zo uit de hand kon lopen, daar was ik redelijk van ontdaan: zo veel haat van beide kanten. Die beestensfeer in dat stadion was verbijsterend. Bij de eerste overtreding, van Wasilewski nota bene, dacht ik: man, wat bezielt je? En dan die gruwelijke overtreding op Boussoufa, die werd bijna doodgeslagen. Men gaat alle perken te buiten en men vindt dat normaal. De spelers moeten zich een beetje gaan inhouden. Onlangs vond ik tijdens Anderlecht-Beerschot Stijnen zich behoorlijk gedragen. Dat was vroeger ook zo’n opgewonden speler, maar nu straalde die een soort rust uit. Die had zo te zien zijn leven gebeterd. Weldadig om te zien.”

Zijn zulke aanslagen typerend voor België?

“Nee, het gebeurt overal ter wereld, maar het meest in Engeland. Daar is de laksheid van de arbitrage ook het grootst.”

Waarom gebeurde het in jouw tijd niet?

“Het spel was trager. Je had meer kans om het gevaar van een gestrekt been te ontwijken. Toen was iemand aan een shirt trekken not done. Daar sprak men schande van. Nu heb je je directe tegenstander anderhalf uur vast, en zeker in het strafschopgebied. Je kan bij elke corner tien penalty’s fluiten, maar het is zo’n gemeengoed geworden dat een speler verbaasd is als een scheidsrechter penalty fluit voor shirtje trekken. Het is een soort gewoonterecht geworden. De arbitrage is dé instantie die aan dat soort toestanden in twee weken een eind kan maken, met de hulp van de tuchtcommissie, die zware sancties moet opleggen. Ze zijn veel te licht, je ziet zelden straffen voor twee of drie maanden. Ik zie vaak overtredingen waarbij de scheidsrechter onmiddellijk naar het politiebureau zou moeten gaan. Er worden zulke misdadige overtredingen gemaakt dat het niet meer voor de voetbalbond is, maar voor justitie.”

Welke rol speelt de pers daarin?

“Qua ophitsen niet, maar achteraf … Een journalist is zich in de loop der tijden meer trainer gaan voelen dan journalist. Men denkt mee met de trainers, men heeft de neiging de wedstrijd ‘aan te voelen’. Niet doen! Gewoon oordelen. Commentatoren en journalisten zijn gewoon meegegaan in die nieuwe trend: ‘Nou, deze is misschien toch wel een gele kaart …’ Wat, geel? Diep rood en maanden straf! De criteria zijn verschoven naar veel te veel tolerantie. Journalisten zijn te besmet door de voetbalwereld, ze zitten er te diep in, spreken te veel met de trainer van Standard en die speler van Anderlecht. Je kent ze persoonlijk, en je wilt ze dan ook niet afbreken. Dat heb ik gemerkt in die commentaren na die Standard-Anderlecht. ‘Ja, het was soms te hard, maar nu gaan we over tot de orde van de dag.'”

Vertrouwen geven

Jij houdt je nooit in omdat je mensen kent?

“Ik ken geen trainers persoonlijk. Zo’n Ariël Jacobs zag ik laatst reageren op vragen op dat aanvoerderschap bij Anderlecht. Daar antwoordde Ariël zeer kortaf en geagiteerd met ja en nee, helemaal opgefokt door de teneur van dat interview. Dat zo’n aimabele man helemaal ingekapseld zit in de stress van het voetbal, vond ik erg. In de wereld van het voetbal zie je steeds gekkere dingen. Geheime trainingen? Ach, man: doe niet zo interessant! Het Nederlands elftal wil entree heffen voor trainingen. Absurd! Maak je elftal toch op vrijdag bekend, het maakt allemaal niet uit. Voetbalwedstrijden worden beslist door talent, niet door tactiek. Tenzij in negatieve zin. Het is een raadselachtig misverstand dat je een wedstrijd kunt winnen door tactisch heel behoudend te zijn. Je kunt wel verliezen door te voorzichtig te zijn. Ik zie veel te veel negatieve tactiek in het voetbal. Wedstrijden worden beslist door spelers, door technische handelingen van spelers die net iets handiger zijn dan hun tegenstander.”

Mourinho is volgens u geen trainer met een tactische meerwaarde?

“Nou, zijn voornaamste meerwaarde is dat hij kan zeggen dat hij een speler wil die negentig miljoen euro kost. Laat Mourinho eens STVV trainen, dan zullen we eens zien of hij zo’n genie is. Maradona kan RKC Waalwijk kampioen maken, maar dan als spéler. Voetbal wordt bepaald door spelers, niet door trainers.”

Jij vond trainers niet belangrijk?

“Mijn eerste trainer, Sinibaldi, was een fijne man. Mijn eerste wedstrijd was niet al te best, maar hij liet me staan, terwijl hij me de volgende keer best aan de kant had kunnen houden. Daardoor kreeg ik vertrouwen. Tussen Van Gaal en de jonge spelers van Ajax klikte het ook. Dan heb je wel iets aan een trainer die niets stukmaakt. Goed trainerschap is vandaag persoonlijkheid, en sfeer. Goed met die jongens om kunnen gaan. Hiddink kan dat met sterspelers. De menselijke omgang is belangrijk, je moet iemand vertrouwen kunnen geven. Bij Chelsea raakte Drogba geen bal meer, tot Hiddink kwam en hem weer 90 minuten liet staan. Dat vond ik altijd heerlijk, na 90 mindere minuten de volgende week mogen blijven staan.

“Het gemak waarmee men wisselt, vind ik vaak jammer. Manchester City heeft veertig spelers die allemaal minstens vijf miljoen euro verdienen. Is dat niet gek? Tévez speelt tegenwoordig niet eens meer mee. Wereldklasse, heeft vorig jaar Manchester City in zijn eentje naar de Cham-pions League geschoten, en je hebt niet eens in de gaten dat hij er niet meer bij is, want ze kopen wie ze willen. De norm is tegenwoordig: hoeveel schulden mag je hebben? In Nederland en België mag je niet één miljard schulden hebben, maar in Madrid wel. Wat heeft Ajax nog in Madrid te zoeken of in die Champions League? Altijd maar verliezen en denken: wij zijn Klein Duimpje. Ik vind de competities in Nederland en België prima: we genieten ons suf! Dat het twee klassen minder is dan Messi, wie maalt daarom? Voetbal is ook sfeer en genieten, spanning. STVV-Gent: geweldig toch?”

‘Slaperd’

Wie valt je op bij het huidige Anderlecht?

Canesin zag ik leuke dingen doen, en Suárez is een goeie voetballer. Hij wil naar het doel, op het egoïstische af. Als dat binnen de perken blijft, is dat goed voor een spits. Hij kan nog beter worden. Maar ook Biglia vind ik een mooie voetballer, hoor. Een echte Anderlechtspeler, van wie je al geniet als hij gewoon een bal wegtrapt tijdens de warming-up. Dat had ik ook bij Pierre Hanon of bij de wreeftrap van Wilfried Puis. Bij Biglia druipt het voetbaltalent eraf, qua motoriek, ook al is het dan net niet genoeg voor de absolute top. Ik vind hem nog steeds altijd een tempo te traag. Fijne voetballer, maar tegen Xavi en Iniesta komt hij handelingssnelheid te kort. Ik zou Biglia vandaag niet willen missen bij paars-wit, maar hij zal Anderlecht niet optillen naar een hoger niveau, zoals Rensenbrink dat wel deed. Boussoufa kon dat ook een beetje. Aan Lukaku twijfel ik nog. Ik vond hem technische mankementen hebben, maar misschien wordt hij wel top.”

Had hij nog een jaar bij Anderlecht moeten blijven?

“Nee, dat is niet tegen te houden, als je zo veel geld kunt verdienen en je hunkert naar Drogba en de Premier League. Als hij fysiek niet volgroeid was geweest, was het een ander verhaal geweest, maar Lukaku is groot en sterk. Alleen moet je dan ook spelen. Op een Engelse tribune leer je niks. Ik zag dat aan Robin van Persie, de enorme verbetering. Die ging naar Arsenal, en binnen een half jaar was hij onherkenbaar. Een klasse beter geworden. Dat komt door het tempo. Tempo maakt het verschil in de top. Dat is nog altijd het hoogst in Engeland, dat maakt die competitie zo moeilijk. Je bent namelijk geconcentreerder, en dan ga je beter spelen. Kompany was ook zo’n slaperd bij Anderlecht, maar in Engeland kan dat niet meer, dus paste hij zich aan.

“Vargas vond ik bij Club een goeie voetballer, maar een beetje wispelturig. Bij Club heb ik het nu lastig met al die nieuwe namen. Ben je even met vakantie, en je herkent niets meer van wat vorig seizoen nog Club Brugge was. Het verloop is groot tegenwoordig, de band met je team lastig in stand te houden voor de supporter. Maar Adrie Koster houdt zich daar toch kranig tussen. Weet je hoe dat komt? Integere man, geen wilde verhalen. Vind ik een prettige figuur, net als Ariël Jacobs. Vaak zie je nu allerlei types waar je je voor geneert. Liever Koster of Jacobs dan Mourinho. Ach. Iedereen kan het, voetbaltrainer! Behalve ik.”

‘Stuur mij een dag langs de amateurvelden en ik haal ook zo’n Juhász: daar moet je toch niet investeren?’ Die opmerking van jou over de Hongaar zette ooit kwaad bloed. Maar Juhász kon afgelopen zomer wel naar Glasgow Rangers. Spijt van?

(schatert) “Die opmerking zegde meer over de persoon Jan Mulder dan over Juhász. Ik heb het gewoon niet zo voor verdedigers, mij gaat het pas interesseren eens het over de middenlijn gaat. Ik had het niet alleen over Juhász. Je moet eens in Engeland kijken. Daar lach je je echt dood als je ziet wat allemaal vijf miljoen euro verdient en niet kan voetballen. Ferdinand van Manchester United: het stikt van dat soort figuren centraal in de verdediging van alle clubs. Terry vind ik ook zo’n overroepen iemand.”

Wie vind jij dan een mooie verdediger?

Beckenbauer vond ik een mooie verdediger. Bij hem begon de aanval, nu zijn het op die positie allemaal slopers … Ik zie Beckenbauer totaal kopje-onder gaan in het voetbal van nu. Eén corner en hij is uitgeteld. Nu heb je daar beenharde kerels nodig, het zijn twee legers die op elkaar botsen. Daar valt alleen van te genieten als er een Messi tussen loopt, of een Mertens, vandaag de beste voetballer van Nederland. Goh, wat speelt die jongen schitterend. Over vertrouwen gesproken. Dit lijkt me toch iets waar je een klein beetje spijt van kunt hebben, Anderlecht zijnde. Mertens’ talent valt nu niet ineens uit de lucht. Hij eist dingen op, maar hoe ver hij raakt, kan ik niet inschatten, evenmin als bij Lukaku. Chadli werd misschien doorgestuurd door Standard, maar hij is ook niet meteen opgemerkt bij AGOVV. Bij Chadli hebben heel veel clubs gewoon zitten slapen. Zo’n groot talent. Al die clubs met hun twintig criteria: is het een aardige jongen, hoe reageert hij op de wedstrijd, verdedigt hij mee, is hij netjes getrouwd of gaat hij ’s avonds de stad in? Onzin allemaal! Je moet naar zijn voeten kijken, en naar de bal die ervoor ligt. Je kunt toch in vijf minuten zien of iemand iets kan? Neem een klein risico door zo iemand die niets kost te nemen, en niet door hem niet te nemen.” ( lacht)

Een ufo

De nieuwe vedette van het Astridpark is de ex-vedette van Standard: Milan Jovanovic.

“Jammer. Ik zou niet voor Standard hebben kunnen spelen, maar Cruijff ging wel van Ajax naar Feyenoord. Ik zou voor geen goud kampioen willen worden met Standard. Net omdat ik van Standard houd … maar zonder mij! Ik ben een Anderlechtspeler.

“Ik vond Jovanovic wel een typische Standardspeler: fel, opgewonden, vuur in de hakken. Het is wel een innemende jongen, een slimmerd, een publieksspeler. Ach. Dat is het lot van Anderlecht, Standard en Club: als Liverpool iemand niet meer wil, moeten zij tevreden zijn als ze die kunnen overnemen.”

Nog een quote van vier jaar geleden: ‘Je ziet dat Standard een ex-keeper als trainer heeft: die vindt zijn eigen doel zo veel belangrijker dan dat aan de andere kant. ‘ Terwijl Michel Preud’homme toch een flinke trainerscarrière maakt met een mooi palmares.

“Hij heeft me verrast. Bij Twente heeft hij dat goed gedaan.”

Ook al vond Derksen dat hij zich aanstelde als een dorpsidioot.

“Eén keer, in Alkmaar. Alleen vind ik het raar dat hij nu in Saoedi-Arabië zit. Voor het geld, natuurlijk. Frankie Vercauteren zit toch niet in Abu Dhabi omdat hij dat zo’n interessant land vindt. Dan had hij evengoed naar Andorra kunnen gaan.”

Zou jij in Preud’hommes plaats dezelfde keuze hebben gemaakt?

“Nee. Ik had hem verwacht in Spanje of Portugal. Maar ik snap het wel, het is ook niet iets om je voor te schamen, als je ineens vijf keer zoveel kunt verdienen. Maar dan geef je wel toe dat je het doet voor de bankrekening, dat je het voetbal niet meer au sérieux neemt, dat je liever heerlijk luiert in een zestienderangscompetitie. Maar kom mij niet vertellen dat het zo’n interessante club is.”

Geldt dat ook voor Boussoufa die naar Rusland ging?

“Ja. Die doet dat ook puur voor het geld, en niet omdat hij van kind af droomde om ooit eens in Dagestan te voetballen. Dat de Russische competitie langzaam beter wordt, is mooi meegenomen, maar daar heeft hij geen seconde aan gedacht, hoor, alleen maar aan zijn bankrekening. Maar ik neem het hen niet kwalijk. Het is een zieke wereld. Ook al is die competitie beter, het gaat om nieuw geld, dubieus geld. Je bent dan dichter bij mensenhandel dan ooit, al heb je het zelf in de hand. Gullit naar Grozny, met zo’n engerd, een griezel die hem dat geld gaf. Ik zou dat niet doen. Toen ik van Anderlecht naar Ajax ging, kon ik ook naar Feye-noord, waar ik twee keer zoveel zou verdienen, maar ik wilde graag met Cruijff in één elftal te spelen.

“Je moet je hart volgen, al zou ik mijn hart niet naar Dagestan volgen. Bij Real is die financiële toestand ook te gek om los te lopen, maar daar heb je wel voetbaltraditie, dat magische stadion. Net zoals ik het fijn vind dat Anderlecht nog altijd in het Astridpark speelt. Ik houd van de Avenue Theo Verbeeck, en de Place de Linde, met die cafés daarrond. Goed ook dat Standard op Sclessin blijft, in die dreigende sfeer. Zet die morgen in een mooie bonbondoos à la Bayern München, in zo’n verlichte ufo, dan ben je die hele vurige plek toch kwijt?”

Witsel

Over Standard gesproken: Axel Witsel blinkt nu uit bij Benfica, terwijl veel mensen in België na zijn overtreding vonden dat hij nooit meer mocht voetballen.

“Het was een smerige overtreding, hij had zwaarder gestraft moeten worden. Kwalijk vond ik de voetbalbond die Witsel niet terugtrok voor de kwalificatiewedstrijden van de Rode Duivels. Zeer kwalijk zelfs. Maar ik zie hem niet snel weer zo’n overtreding maken.

“Ik dacht wel niet dat die zo goed was. Wat ik toen niet zag, zie je nu wel in een beter team. Hij heeft zich daar niet alleen aan opgetrokken, hij dirigeert het. Hij heeft zich niet aangepast aan hen, zij kijken naar hem. In een beter team is Witsel zelf ook beter geworden. Die jongen heeft een geheimzinnige klasse, in alle aspecten: afmaken, verdedigen, actieradius, een allrounder. Ik zag een goeie speler met techniek, maar hij bezit ook een uitzonderlijke ambitie.”

Ook Defour loopt niet meer bij Standard.

“Een bijter, goeie mentaliteit ook. Defour was toch zogenaamd belangrijker dan Witsel, de man die de lijnen uitzette. De nieuwe Van Moer vond ik hem net niet, ook al beweert Wilfried zelf van wel. Van Moer was wel grote klasse, hoor.”

Bijna was Standard zelfs in Nederlandse handen.

Peter Paul de Vries! Ik ken hem wel, de vroegere waakhond van de Nederlandse beurs. Maar een voorzitter van Standard zag ik niet in hem. Zo’n Nederlandse Nederlander! Als je een strand vol met badgasten ziet, pik je hem er zo uit: daar loopt hij! Standard moet toch geleid worden door een Waal? Luciano D’Onofrio vond ik helemaal bij Standard passen, zo’n type waar je je eens lekker aan kon ergeren. José Riga lijkt me een beschaafd mens. Die moet je iets gunnen.”

Een zege op Anderlecht, Jan?

“Als ze beter zijn, mag dat. Ik heb juist helemaal niets tegen Standard. Ik had Standard nodig, en in mindere mate Club. Je bent toch maar Anderlecht dankzij Standard? Je moet een aartsvijand hebben! Dat is toch de essentie van het voetbalspel.”

DOOR GEERT FOUTRÉ

“Geheime trainingen? Ach, man: doe niet zo interessant!”

“Een journalist is meer trainer geworden dan journalist. Men denkt mee met de trainers. Moet je niet doen! Gewoon oordelen!”

“Je bent toch maar Anderlecht dankzij Standard?”

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content