De UEFA is in de wolken. Vorige maand verloor Portugal tegen Albanië, Nederland tegen Tsjechië, Turkije tegen IJsland en liet Bosnië-Herzegovina zich in eigen huis aftroeven door Cyprus. In de tweede speelweek van de voorronde van Euro 2016 ging regerend kampioen Spanje onderuit in Slowakije en dan moest de uitsmijter nog komen: wereldkampioen Duitsland ging in Polen voor de bijl. Wie durft nog te beweren dat dit kwalificatietoernooi alleen uit oninteressante groepen bestaat en geen verrassingen zou opleveren, vroeg secretaris-generaal Gianni Infantino zich prompt af.
De surprises zijn puur toeval. Veel topteams hebben het WK nog niet verteerd en weten op de koop toe dat een misstap in dit toernooi niets betekent. In elke poule zijn niet één maar twee teams automatisch geplaatst voor Frankrijk 2016 en zelfs de derde in de eindstand krijgt nog een herkansing. Wie foutloos van start gaat, kan in de lente al zeker zijn van uitsturing naar ‘La Douce France’. Eén keer verliezen, twee keer verliezen: niemand hoeft er wakker van te liggen.
Nee, deze voorronde kan de echte voetballiefhebber niet echt opwinden. Al zong het Koning Boudewijnstadion vrijdagavond slag om slinger ‘hier is dat feestje’. De Rode Duivels maakten van deze farce op vers gemaaid gras meer dan je er eigenlijk van kan verwachten, zodat je als toeschouwer eerder aan lachen dan aan geeuwen dacht.
Maar een feestje was dit niet en zeker geen voetbalfeestje. Het kan toch niet de bedoeling zijn van de bedenkers van dit spel dat we gaan zingen als de doelman van een van beide ploegen eens een terugspeelbal met de voet beroert?
De Heizel is momenteel wellicht ook het enige stadion in Europa dat volloopt voor zo’n non-match. Op Wembley zaten een dag eerder 55.990 toeschouwers voor het bezoek van San Marino, maar dat waren er 30.000 minder dan voor dezelfde affiche twee jaar terug.
Wedstrijden tegen voetbalkabouters moeten gewoon afgeschaft worden. Voor dergelijke onzin moet de lucht niet vervuild worden door tienduizenden auto’s of de politie op extra kosten gejaagd. Ploegen van het kaliber van Andorra hebben op dit niveau niets te zoeken. Je stuurt in de Belgische beker ook geen vierdeprovincialer naar Anderlecht, Club Brugge of Standard en in de Europese clubcompetities mogen teams uit de ministaatjes alleen in de voorrondes aantreden, twee maanden voor het echte bekerwerk begint.
De Lilliputters uit Andorra, San Marino, Liechtenstein, de Faeröer en nu ook debutant Gibraltar (veertien tegentreffers in twee EK-duels) hebben alleen het lidmaatschap van de UEFA gekregen omdat ze een stem opleveren op de algemene vergadering van de FIFA. Andorra (203e op de FIFA-ranglijst) schreef vrijdag zijn 46e nederlaag op rij in. Het verloor in Brussel voor de 108e keer in 122 matchen. San Marino is nog erger. Met Bhutan staat het op een gedeelde laatste plaats (208e) op de FIFA-ranking. 124 wedstrijden leverden één zege (tien jaar terug tegen Liechtenstein) en 536 tegendoelpunten op.
San Marino in Engeland en Andorra in Brussel speelden uitsluitend om een afstraffing te voorkomen. Diepste spits Gabriel Riera vertoefde negentig procent van de tijd halfweg de eigen speelhelft en liep meer terug dan vooruit. De enige vraag was: hoe lang duurt het vooraleer de blauwe muur wordt afgebroken? Voor een echte voetbalmatch moet het mindere team op z’n minst bekwaam zijn én de ambitie hebben om de eigen speelhelft te verlaten.
Dit is je reinste tijdverlies voor topspelers en topclubs, die vooral moeten hopen dat er geen blessures vallen. Daarom, laat tijdens de EK- of WK-eindronde de ministaatjes met mindere goden als Armenië, Cyprus, Malta, Liechtenstein of Kazachstan uitmaken wie tegen de grote jongens in het veld mag stappen, zodat we voorkomen dat straks ook Cyprus nog naar Brussel moet komen voor een volstrekt overbodig en zinloos duel.
DOOR FRANÇOIS COLIN
Wedstrijden tegen Andorra of San Marino zijn volstrekt zinloos.
