Ooit liepen René Sterckx, Antonio Ghomsi en Jorn Vermeulen in de schijnwerpers in de Jupiler Pro League. Nu proberen ze via Players4contract van hun werklozenstatuut verlost te geraken. Welkom bij de 25e profclub van het land.
‘Concentratie gasten. Concentratie! Vergeet de vooractie niet. Appel, contre-appel.’ Op het ritmisch gebrul van Peter Mommaert racen een twaalftal spelers, gehuld in afgedankte zwarte shirts van de Rode Duivels, van kegel naar kegel. Ondanks de strakke zijwind echoot de krachtige stem van Mommaert, ooit assistent van Erik Gerets bij het Saudische Al-Hilal, over het nationaal voetbalcentrum van Tubeke. Freddy Heirman, de eeuwige assistent van Georges Leekens, observeert de scene vanop een afstand. Tot het einde van de maand is Tubeke de uitvalsbasis van Players4contract, een verzameling werkloze voetballers, die in afwachting van een nieuwe club trainen en wedstrijden spelen. Spelersvakbond Sporta waakt over de structuur, de voetbalbond zorgt voor de logistieke steun – een veld, trainingskleding, een wedstrijdtenue – en betaalt de vrijwilligersvergoeding van de trainers.
Onder het stamnummer 5554 speelt Players4contract in juli doorlopend oefenmatchen tegen tweede- en derdeklassers. Een spelershome is er echter niet, een medische staf evenmin. Tijdens wedstrijden moet de dokter van de tegenpartij de blutsen en builen van de spelers soigneren. Players4contract is dus geen Club Med. ‘We delen uiteraard geen boetes uit voor wie te laat komt, maar we eisen wel een minimum aan discipline’, vertelt Sportasecretaris Stijn Boeykens. ‘Daar hoort ook tactische discipline tijdens de wedstrijden bij. Het is niet de bedoeling dat elke speler een showke opvoert om extra in de kijker te lopen. Voor de aftrap is er een theoretische bespreking waar iedereen duidelijke opdrachten meekrijgt. De trainers zitter er kort op: wie zijn taken niet vervult, zal het horen.’
SCHAAMTEGEVOEL
Players4contract is intussen aan zijn vierde editie toe, maar het is nog geen gemeengoed in België. Dit jaar hebben zich hoop en al twintig spelers gemeld bij Sporta. In Spanje en Frankrijk lokken gelijkaardige initiatieven tot honderd spelers. Met dat verschil dat spelers in die landen het hele jaar door een beroep kunnen doen op een goed geoliede structuur. In België wordt de boel opgedoekt wanneer de Jupiler Pro League zich op gang trekt. De Franse UNFP, de nationale voetballersvakbond, gaat zelfs een stap verder: op het einde van elk seizoen publiceert het een lijst met spelers van wie het contract afloopt. Een middel om de zoektocht naar een nieuwe werkgever te vergemakkelijken. Bij Sporta zijn ze al een paar keer tevergeefs bij de voetbalbond gaan aankloppen om een lijst met contractloze spelers te bemachtigen.
Nu moeten de gedupeerden zelf nog overtuigd worden van het nut van een project zoals Players4contract. Vooral Belgische spelers moeten hun schaamtegevoel overwinnen voor ze de stap durven zetten. De lichting van 2016 telt net als de voorbije jaren opvallend veel donkere spelers. ‘Bij kleurlingen ligt de drempel lager. Ze vinden het vanzelfsprekend om zich bij andere voetballers aan te sluiten’, stelt Boeykens vast. ‘Waarom? Ze zetten hun schroom makkelijker opzij. Bij de blanke spelers is het ook een ons-kent-onsverhaal. Als ze iemand kennen, zullen ze meer geneigd zijn om te komen. Soms zijn het ook de makelaars die hun speler verbieden om mee te trainen. Ze voelen het aan als een persoonlijke mislukking wanneer hun cliënt bij ons terechtkomt. Maar ik kan mij echt niet inbeelden dat een speler liever alleen traint dan met lotgenoten.’
Jorn Vermeulen, ex-speler van Club Brugge, OH Leuven, Antwerp, Waasland-Beveren en vorig seizoen onder contract bij tweedeklasser Deinze, knikt instemmend. De 29-jarige middenvelder maalt een paar keer per week met veel goesting ruim 150 kilometers af om in het gezelschap van andere voetballers een deftige voorbereiding in de benen te hebben. Vermeulen is stilaan een vaste klant bij Players4contract en schopte het zelfs tot aanvoerder. ‘Geef mij maar groepstrainingen. Voetballen is niet alleen kilometers vreten hé. Mentaal is dit wel héél zwaar. Je moet jezelf elke dag uit bed sleuren, jezelf blijven opladen… Daarom mag dit niet te lang duren. Ik heb nog de ambitie om minstens in tweede klasse te voetballen. Komt er niets uit de bus, dan zal ik moeten uitkijken naar een club op een lager niveau.’
De West-Vlaming kent het refrein van sommige makelaars vanbuiten. ‘Ik krijg telefoons van makelaars. Die zeggen dan: ik heb een club voor jou gevonden. Maar als je doorvraagt, blijkt het niet concreet te zijn. Ik weet intussen hoe hypocriet het voetbalwereldje is. Het is ieder voor zich.’
LEEFTIJDSGRENS
De training is al over halfweg wanneer de spelers een korte drinkpauze wordt gegund. René Sterckx, ooit een grote belofte bij Anderlecht, en Antonio Ghomsi, ex-speler van KV Mechelen,vegen de zweetdruppels op hun voorhoofd schoon. Zij hoeven zich in principe geen zorgen te maken: voor spelers van hun kaliber staan Belgische clubs van de tweede garnituur straks in de rij. Alleen is de vraag: gaan ze verder als amateur of als prof? Vorig jaar vond zeventig procent van de bij Players4contract aangesloten spelers opnieuw de weg naar het professionele circuit. Bij Sporta spreken ze zelfs van een uiterst geslaagde campagne dankzij de ’transfers’ van Michaël Cordier (Club Brugge), Tom Van Imschoot (FC Eindhoven) en Emrullah Güvenç (MVV).
Aan interesse dit jaar ook geen gebrek. OH Leuvencoach Emilio Ferrera informeerde al naar een paar spelers en Lommel nam ook contact op. Stéphane Stassin is de schakel tussen de spelers en geïnteresseerde clubs. De ex-speler van Anderlecht is zowat de huismakelaar van Players4contract en legde onlangs een zorgwekkende trend bloot: voetballers die op zeer jonge leeftijd op de werklozenmarkt komen. ‘Vaak is dat soort jongens gulzig wat betreft hun financiële eisen. Ze zijn jeugdcontracten gewoon bij de topclubs en willen niet inleveren’, aldus Stassin. ‘Uiteindelijk haken alle clubs af en moeten ze naar derde klasse, vierde klasse of zelfs lager afzakken. Meestal hebben die gasten hun school niet afgemaakt. Als een speler aan mijn bureau staat en mij om raad vraagt, zeg ik: maak eerst je studie af en dan spreken we over geld. Maar als ik hoor dat de voetbalbond erover nadenkt om de leeftijdsgrens om een jeugdcontract te tekenen te verlagen naar vijftien jaar, dan vrees ik het ergste.’
Stassin wijst ook met een beschuldigende vinger naar de ouders en gewiekste makelaars van deze wereld. ‘Kan iemand mij uitleggen waarom een 14-jarige een makelaar nodig heeft? Ridicuul! Laat jongens van die leeftijd toch met rust. Een speler heeft pas een makelaar nodig om naar het buitenland te gaan of in een club binnen te geraken die uitsluitend met een bepaald iemand werkt. Nog geen tien procent werkt correct, de rest vult zijn zakken. Ik ken veel makelaars die hun eigen spelers naar Sporta sturen als ze geen zin hebben om een contract na te lezen. Of wanneer een speler betalingsproblemen ondervindt bij zijn club. Ik spreek tegen mijn eigen winkel, maar het enige wat een jonge voetballer nodig heeft, is een goede advocaat. De problematiek rond werkloze profvoetballers zou voor een groot deel opgelost geraken, mochten spelers hun lot niet enkel in handen van makelaars leggen.’
DOOR ALAIN ELIASY – FOTO’S BELGAIMAGE – LAURIE DIEFFEMBACQ
‘Soms verbieden makelaars hun speler om mee te trainen met ons. Ze voelen het aan als een persoonlijke mislukking.’ STIJN BOEYKENS
