Mathias Desaever zit nog zonder club.

De beslissing van eersteklasseclub Atomia Brussels – dat zich vorig seizoen sportief wist te redden – om forfait te geven voor de komende competitie, liet heel wat verweesde zielen achter. In de eerste plaats coach Yves Defraigne, die eerder een mooi aanbod van Bree naast zich neerlegde om er Chris Finch op te volgen. Defraigne wilde iets opbouwen in Brussels, maar slaat zichzelf nu wellicht voor het hoofd dat hij niet op dat aanbod is ingegaan.

Op het moment dat het bestuur van Atomia het forfait aankondigde, midden augustus, waren de meeste ploegen al gevormd en de trainerspostjes al bezet. Voor de spelers van Atomia Brussels zat er dus weinig anders op dan afwachten welke opportuniteiten de transfermarkt nog zou opleveren. Dat gold bijvoorbeeld voor Julien Pirlot en Lionel Bosco, twee kersverse Belgische interna- tionals nota bene. Pirlot tekende een interimcontract van zes weken bij Le Portel, in de Franse Pro B (tweede klasse). Spelverdeler Bosco volgde diens voorbeeld en speelt sinds vorige week voor Bourg-en-Bresse, eveneens in de Pro B. Hij vindt er ex-ploegmaat Brian Heinle terug.

Andere spelers raakten uiteindelijk ook nog elders onder dak. Zo komt Ian Hanavan – de Amerikaanse power forward die drie seizoenen lang schitterde bij Leuven – uit voor de Nederlandse Hanzevast Capitals, zit Chris Young in Duitsland en Mike Campbell in Israël. Blijft over : Mathias Desaever. “Het is de eerste maal dat ik in een dergelijke situatie beland”, vertelt de 31-jarige West-Vlaming. “Ik blijf het redelijk schandalig vinden van het Brusselse clubbestuur dat ze de beslissing zo laat namen. Maar wat kan je daar als speler tegen doen ? We stonden voor een voldongen feit.”

De oud-international had al enkele contacten, maar concreet werd het niet. “Dat kan binnen een week veranderen”, poneert hij, “maar evengoed pas binnen een maand, … of later. Misschien lonkt het buitenland weer. Ik ben in ieder geval van plan om nog vier of vijf jaar mee te draaien op het hoogste niveau. Maar ik heb geen zin om mezelf uit te verkopen of om ergens een interimcontract van zes weken te ondertekenen, zoals sommige onfortuinlijke ex-ploegmaats deden. Want na zo’n korte periode sta je gewoon weer bij af. Voorlopig onderhoud ik mijn conditie met individuele trainingen. Tijdens de voorbereiding kon ik mee trainen met Oostende. Maar zodra de tactische schema’s werden bovengehaald en de ploeg al met twaalf kernspelers zat, wist ik dat daar weinig perspectieven waren. Zonder dan nog te spreken van het risico op blessures.” Eerder verzeilden Roel Moors en Christophe Beghin in een soortgelijke situatie. Maar wie de twee internationals nu bezig ziet bij Charleroi weet dat deze generatie Belgen nog wel degelijk een rol van betekenis kan spelen in de Belgische competitie.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content