Met zeges tegen Young Boys Bern en Roeselare bracht Club Brugge rust in de tent en vond het iets om op verder te bouwen. Sinds zondag is blauw-zwart zelfs virtueel leider.
Minder dan een uur na afloop van de return tegen Bern en de 2-0 die goed was voor de kwalificatie, rolde uit de mond van elke Clubspeler die zich naar de persruimte begaf het woord “volwassen”. Alsof ze het gerepeteerd hadden. Wat ook zo wás, gaf Wesley Sonck, samen met Ronald Vargas de ster van de avond, achteraf toe. “Ik heb het in de aanloop een paar keer laten vallen. We moeten volwassen spelen.” In een groep met bitter weinig Europese ervaring – in Bern debuteerden Vargas, Evens, Ciman, Alcaraz, Dirar en Akpala op de Europese scene – werd naar zijn woorden geluisterd. Volwassen werd het blok relatief laag gezet, waardoor de Zwitsers op 60 meter van de goal rustig konden combineren, waarna de snelle Brugse spitsen en flankmiddenvelders van de ruimte gebruik konden maken om de weinig wendbare defensie van de Zwitsers te ontwrichten. Tussen de lijnen liep Sonck zichzelf te wezen: een lastig ventje dat zijn vorm onderstreepte met af en toe een dribbel, maar eerst een mooie droge knal. Met links, het onderstreept de vorm.
Ander verhaal – en toch weer een beetje hetzelfde – in Roeselare, waar de thuisploeg zondagavond op een zwaar veld probeerde te profiteren van eventuele vermoeidheid en euforie bij de tegenstander. Maar Club Brugge is Standard niet, de West-Vlamingen hadden ook minder diep moeten gaan. Club domineerde de partij, dwong behoorlijk wat kansen af, maar moest tot in de slotfase wachten voor JosephAkpala het vizier juist had. Zijn vierde al.
Vorig seizoen ging Club er Europees in deze fase nog uit, maar het hield aan het thuisduel met Brann Bergen een manier van voetballen over waarop het in de competitie wekenlang kon bouwen. Tegen de Noren gooide Jacky Mathijssen zijn team na de rust helemaal om: 4-4-2 werd 4-3-3 en daarmee pakte Club in de competitie tot de winterstop in acht matchen zeven keer de winst. Het werd herfstkampioen, maar bleek uiteindelijk over iets te weinig kwaliteit in de breedte te beschikken om het tot speeldag 34 vol te houden.
Droomkoppel
De geschiedenis kan zich herhalen, want ook nu kan Club verder bouwen op wat het tegen Bern ontwikkelde. Dirk Geeraerd constateerde het zondagavond ook: dit Brugge is dominanter. Het voetbal van achteruit blijft voor verbetering vatbaar, maar op het middenveld vinden de spelers elkaar steeds beter. Opvallend daarbij: waar Dirar zijn kunstjes nog vooral op de flank uitvoert en te weinig voor de verrassing zorgt door naar binnen te komen, doet Vargas dat wel. Meer en meer. In Roeselare was hij minder dominant, maar dat kwam omdat hij zich ergerde zich aan de potige aanpak van zijn rechtstreekse tegenstander. Bovendien bleek hij zondag – geen schande – te jong en te licht om op een zwaar veld twee keer binnen vier dagen te schitteren.
Te midden van al dat jonge offensieve geweld voelt Sonck zich beter en beter. Amper gemekker, veel uitgestoken duimen naar de ploegmaats, voortdurend uitwaaierend naar flank en middenveld, zichtbaar genietend van zijn vrijheid op het veld.
Joseph Akpala, de topschutter van vorig jaar, blijkt een gouden aankoop. Gehaald voor 2,75 miljoen euro (een bedrag dat kan oplopen tot 3 miljoen via bonussen, zoals plaatsing voor de Champions League) maakt hij niet alleen zelf goals, maar maakt hij ook Sonck beter, omdat hij centraal naar alle lange ballen gaat. De enige keer dat de Ninovieter amper in het spel voorkwam, was op Mechelen, toen de Nigeriaan ge-schorst was. Soms, zoals zondagavond, oogt het allemaal wat slordig in de combinatie en springt de bal niet waar hij wil, maar hij vecht wel constant. Vijf keer veroverde Akpala na balverlies van de ploeg weer de bal. Idem tegen Bern. Nooit mee klaar. Het levert hem lof in eigen land op, zaterdag kan hij zijn tweede cap pakken. Alweer een stap dichter bij Engeland.
Spelhervattingen
In het nieuwe Brugge is tijdelijk geen plaats meer voor Ivan Leko. Die viel tegen Bern en Westerlo in de slotfase in en kreeg zondag een halfuur. De spelhervattingen zijn nu voor Ronald Vargas en die heeft daar nog heel veel moeite mee. Club levert daarbij in op een wapen dat de ploeg vorig seizoen zo sterk maakte: het gevaar op stilliggende fasen.
We hebben het voor u zondagavond even gevolgd. Toegegeven, het was zijn weer niet, guur, nat en windkracht vijf, maar in de eerste helft de eerste vier (!) vrije trappen voor doel verloren. Toen ook nog eens de eerste corner makkelijk door de thuisploeg werd weggewerkt, ging Wesley Sonck zich met de zaak bemoeien. Idem na de rust, toen Sonck zelf de hoekschoppen trapte, tot Leko in de ploeg kwam. Een nieuw werkpunt want traptechniek heeft de Venezolaan voldoende. S
door peter t’kint – beelden: belga
