Anderhalf jaar deed Nenad Jestrovic erover om een kuitbeenbreuk te boven te komen. Maar de Servische aanvaller van Anderlecht is terug, scherper dan ooit.

Liever wordt hij niet meer herinnerd aan het seizoen 2001/02. Niet alleen nam Nenad Jestrovic toen tijdens zijn revalidatie een paar valse starts, een brutale car- en homejacking verstoorde ook nog eens bruusk de huiselijke rust van het gezin. Dan verloopt het huidige seizoen een stuk voorspoediger. In september werd zijn dochtertje geboren en sinds de Europese wedstrijd tegen Midtjylland loopt het sportief ook lekker met hem. In tien wedstrijden – hij zal het een keer of vijf herhalen – scoorde hij elf keer. En zeggen dat de zenuwen drie maanden geleden nog zo gespannen stonden dat hij na een stevige tackle op training van Olivier Deschacht zo kwaad werd, dat hij zijn ploegmaat wel kon wurgen. “Gelukkig greep Franky Vercauteren net op tijd in door te zeggen dat ik mijn frustraties in de kleedkamer moest laten.”

Het interview vindt plaats een dag voor de uitreiking van de Gouden Schoen. Jestrovic was genomineerd voor de Stud van het Jaar. Naakt poseren voor Humo, zoals het blad had gewild, wilde hij niet. “Onder geen beding. Helemaal bloot op de cover van een magazine… Was ik niet getrouwd, dan misschien wel, maar als getrouwde man doe ik dat niet meer.”

Kaklamanos heeft het anders wel ooit gedaan voor ons.

Nenad Jestrovic : Mooi voor hem, maar ik zou het nooit doen, zelfs al zie je niks.

Het uiterlijk is nochtans belangrijk in het leven van Nenad Jestrovic.

Ja. Ik gebruik verzorgingsproducten, ik zie er graag mooi uit en geef behoorlijk wat geld uit aan parfum en kleren. Ik voel me gewoon niet goed als ik er slordig bijloop. Zelfs op het veld let ik erop dat de kousen netjes opgetrokken zijn en het shirtje mooi in de broek zit. Ik ben behoorlijk ijdel, ja. Zonet gaf ik Gilles ( De Bilde, nvdr) nog onder zijn voeten. Dat model lopen voor Bikkembergs vond ik een leuk idee, maar toch niet met sportschoenen op een catwalk ! Daar hoorden móóie schoenen bij, Italiaanse als het kan. Gilles stoort zich daar minder aan.

Zou je zelf model willen zijn ?

Mochten ze het mij vragen, direct ! Op auto’s ben ik minder gek. Ik heb een Mercedes, maar droom niet van een Ferrari. Dat is voor veertigers. Ik heb ook een ernstige kant. Ik ben licht religieus, orthodox. Een paar keer per jaar ga ik naar de kerk en steek ik wat kaarsen aan. Ik vind het een goede religie, met weinig geboden, weinig verboden, een goed leven. En naast gezondheid vind ik geluk héél belangrijk in het leven. De mensen op de Titanic waren wellicht allemaal gezond en de meesten hadden veel geld, maar geluk hadden ze niet.

Hoe was de stage ?

Goed. Ik hield er zware benen aan over, maar dat gaat straks weer over.

Hou je van stages ?

Geen enkele speler vertrekt graag op stage. Je loopt veel zonder bal, net atleten. Een voetballer wil de bal voelen. Ik ben ook geen man voor uithouding, terwijl deze stage vooral in het teken daarvan stond. Geen enkele spits is daar goed in. Je kan nooit én explosief zijn én over veel uithouding beschikken.

Waar was je vroeger goed in ?

De 800 meter ! Op school was ik goed op die afstand. Ik liep in de buurt van de twee minuten, het wereldrecord lag op 1.45. De honderd meter liep ik in 11.50, ook niet slecht.

Was je tijdens de winterstop in Servië ?

Ja, in Belgrado. Ik heb me goed geamuseerd. Familie en vrienden opgezocht en een beetje getraind. Niet te veel, omdat ik nog altijd wat last heb aan de ligamenten van de rechterknie. Een gevolg nog van de blessure aan de linkerkuit, omdat ik onbewust anders ging lopen. De voorbije twee maanden is het niet erger geworden.

Hoe is het leven in Belgrado tegenwoordig ?

Bien. Het gaat stilaan weer zijn normale gangetje, maar de oorlog heeft toch diepe wonden geslagen. Peter Ressel was er onlangs om het contract van Lovré te tekenen. Hij vroeg me waarom er niet begonnen werd met de wederopbouw van wat door de Navo-bombardementen vernietigd werd. De kraters zijn er nog steeds. Ze wachten, denk ik, op het geld van de schuldigen om alles te herstellen. Alles is business tegenwoordig. Er wordt nu ook geregeld gestaakt voor loonsverhoging. Het land is op de goede weg, maar het heeft de financiële steun van Europa nodig.

Anderlecht gaf je een mooi vakantieprogramma mee, met onder meer drie keer twaalf minuten lopen aan hartslag 175. Gedaan ?

Dat leek me nogal zwaar. Ik heb geprobeerd om me toch wat te ontspannen. Niet vergeten dat we uit een ritme van twee wedstrijden per week kwamen. Ik had nood aan vakantie. En dan deed ik liever vier trainingen met mijn begeleider daar, Bane Nivitovic, dan dat ik zeven keer alleen ging lopen.

Je bent als een kanon geëindigd. Kwam de winterstop niet ongelegen ?

Neen. Drie goals tegen Beveren was leuk, maar vakantie is dat ook. Waarom zou ik me zorgen maken dat het straks niet meer lukt ? Ik heb goed getraind, ben fit, ze vliegen er wel weer in. Anderlecht moet moed putten uit die laatste weken. Een mooie serie, een kwalificatie voor de beker en Europees overwinteren. Panathinaikos vind ik een goede loting, dat moet haalbaar zijn. Wie weet waar we daarna uitkomen.

Een jaar geleden waren de berichten na de terugkeer uit La Manga veel minder hoopvol. Jestrovic komt nooit meer terug, dachten sommigen toen. Was jij ook zo pessimistisch ?

Neen. Het ging toen heel slecht met mij, ik had geen vertrouwen, maar dat lijkt me normaal. Ik vond het in La Manga niet eens zo slecht, rekening houdend met de omstandigheden. Het beste bewijs : in de eerste twee wedstrijden na de winterstop, tegen Antwerp en La Louvière, scoorde ik telkens. Maar ik raakte ongelukkig geblesseerd aan de schouder, en dat sloeg me weer ver terug. Zo was het altijd wat.

Hoe was je in die periode ? Ongenietbaar ?

Neen. Ook niet te nerveus, vond ik. Ik lag toch al plat tegen het beton, wat moest ik me druk maken ? Het kon alleen beter, want dieper dan beton, da’s moeilijk. Dan zit je ónder de grond en voor een begrafenis ben ik nog te jong.

Revalideren is vooral hard werken in de anonimiteit en net daaraan hebben Joegoslaven een broertje dood.

We houden niet van werken, dat geef ik toe. De gemiddelde Joegoslavische sporter is een lanterfanter en misschien is dat jammer, omdat wij zoveel kwaliteiten hebben. Als je nu terugkijkt op de verzameling van al dat talent in de diverse Joegoslavische nationale ploegen, toen we nog één waren, dan is het ongelooflijk dat daar geen prijzen mee werden gewonnen. In 1990 had het gekund, toen we in de kwartfinales van het WK met de strafschoppen verloren van Argentinië. Zelf heb ik ook een evolutie moeten doormaken, in de richting waarin heel Europa zich ontwikkelde. Minder techniek, meer kracht en fysiek. Mijn opleiding was uitstekend, alles met bal en niet zoals hier lopen in het bos. Bij ons leerde je als jonge gast het spel. Heel vaak in groepjes ook. Hier trainen middenvelders, verdedigers en spitsen allemaal samen. Bij ons kregen aanvallers specifieke training. Dat heb ik later in Frankrijk noch in België teruggevonden.

Joegoslavische spitsen zijn niet zelden killers. Beetje lui op training, maar in de wedstrijd : het mes erin. Die blik van Mornar…

Ja, dat is juist. Ook ik heb naast het veld een heel andere persoonlijkheid dan op het terrein. Voetballers die me alleen van op het veld kennen, schrikken soms als ik hen privé ontmoet. Naast het veld ben ik ontspannen, lach ik veel, maar eróp… Soms schrik ik als ik mezelf zie op televisie, bijvoorbeeld na het maken van een doelpunt : dat gezicht, die blik in mijn ogen… Het is nog niet zoals Mornar, of zoals Stoica, die wel helemaal raar reageert bij een goal, maar ik zou toch liever willen dat ik lachte. Weet je wat ook is veranderd ? Mijn inzet. Vroeger koos ik mijn wedstrijden uit. Was het een grote, dan zag je een goeie Jestrovic, bij een kleintje stak ik me al eens weg. Nu begin ik elke wedstrijd met dezelfde ingesteldheid.

Heeft Hugo Broos daarin een rol gespeeld ? Het is bekend dat hij spelers haat die zich niet volledig geven.

Klopt, hij had zijn invloed. Het is zijn sterke punt, dat ondervond ik al bij Moeskroen. Ik had toen wat last van de adductoren, kon me niet volledig geven op training, waarna hij me op de bank hield. Van tijd tot tijd denkt een speler dat hij het beter weet, maar dan moet hij het gelijk van de trainer erkennen. Je denkt dat je kan spelen, desnoods met een inspuiting, maar eigenlijk maak je jezelf wat wijs. Een trainer is er om het juiste moment van je terugkeer te bepalen. Aimé ( Anthuenis, nvdr) riep me vaak bij zich om te vragen hoe het met me ging. Ik zei altijd dat ik klaar was, maar hij vroeg me nog wat geduld te hebben. Anderlecht was Anderlecht, als ik speelde, moest ik aanwezig zijn. Pas toen Broos op training zag dat ik me elke dag kon geven, heeft hij niet langer geaarzeld om me op te stellen. Broos is iemand die me door en door kent, nog van bij Metz. Hij kwam daar zelfs naar de trainingen kijken en mede op basis daarvan wilde hij me in zijn ploeg.

Jij had eerst niet veel zin in Moeskroen.

Klopt. De eerste keer heb ik neen gezegd. Het was máár België, een ploeg dan nog die ik niet eens kende. Ik had andere aanbiedingen – van Troyes, Oviedo en uit Turkije – en wilde daar voorrang aan geven. Nu beklaag ik me de overstap niet.

Door onze manier van spelen sta ik centraal altijd alleen tegen twee verdedigers. Voor mij is een systeem met twee aanvallers makkelijker, maar ik kan de trainer goed volgen als hij voor deze aanpak kiest. Doordat wij veel volk achter de bal houden, is het moeilijk scoren tegen Anderlecht. En je weet dat we aan de overzijde sowieso scoren. De trainer heeft dus gelijk, tot spijt van sommigen misschien, maar het levert resultaat op.

Anderlecht heeft overal een dubbele bezetting, tenzij op jouw positie. Hoe comfortabel is dat ?

Ik denk niet dat er geen concurrentie is. Wat dan met Zane of De Bilde ?

Geen typische afwerkers.

Misschien niet, maar anderzijds zorgt zo’n situatie óók voor druk. Je weet dat dit een topclub is en dat je moet presteren. Dit seizoen ben ik voor het eerst in mijn leven bij het betreden van het veld bang geweest. Tegen die Denen ( van Midtjylland, nvdr). Onbekende tegenstander, alleen in de spits… Daardoor ook wrong ik voor de rust al die kansen de nek om, maar twee doelpunten en een assist later was alles van me afgegleden. Dat was de nieuwe start voor Nenad Jestrovic. In Bordeaux dan kwam de bevestiging met een mooie voorzet en een mooie goal. Net als in de terugwedstrijd.

Nog voor Metz wilde uitgerekend Bordeaux je weghalen bij Bastia, maar het struikelde over de vraagprijs van anderhalf miljoen euro. Hoe vond je het leven op Corsica ?

Warm. ( Grijnst) En je moet er een slecht karakter hebben. In Bastia ben ik op het veld een moeilijk ventje geworden. Onze trainer, Antonetti, was een echte zot. Ik herinner me een Europese wedstrijd tegen Benfica, waarin ik mocht invallen, twee keer alleen voor Preud’homme verscheen, die telkens de bal stopte. Waarop die trainer me doodleuk één minuut voor het einde weer vervangt en me voor iedereen begint uit te schelden ! Nooit meegemaakt. Wedstrijden tegen Marseille waren de hoogtepunten van het jaar, dan verwachtte hij van ons dat we al in de tunnel bagarre maakten. En telkens die nationalistische muziek… Vreemde sfeer.

Ik hoorde dat de sfeer in de tunnel voor de wedstrijd Club Brugge-Anderlecht vrij kameraadschappelijk was.

Ja. Heel sympa. Dat bleef het ook, vond ik, tot die eerste rode kaart. Achteraf bekeken heeft die ons geen goed gedaan.

Was je verrast door de uitsluiting van Maertens ?

Neen, want hij verkocht me wel degelijk een trap. ( Laat zijn arm zien, waarop een klein, wit litteken opvalt op de gebruinde huid) Dat zal een souvenir blijven van die wedstrijd.

Blijf je er ook bij dat Clement een strafschopfout op jou beging ?

Je kan het fluiten of niet. Hij duwt me. Oké, ik ben misschien wat laat gevallen, maar wat moet ik doen ? Val je niet, dan reageren ze niet. Ik heb de indruk dat er verschillende normen worden gehanteerd. De een fluit niet en geeft de aanvaller geel als hij valt, de ander laat die kaart zitten.

Twijfel je nu vooraleer je neergaat ?

Je moet wel, ik heb er geen kaarten meer voor over. Misschien moeten ze toch maar eens overwegen om het gebruik van tv-beelden toe te staan. We leven toch niet meer in de jaren zestig ?

Ei zo na zat je bij Galatasaray, dat onder meer jou en Aarst contacteerde en uiteindelijk Lukunku naar Istanbul haalde.

Ik heb gepraat met Fatih Terim, maar heb de bal doorgespeeld naar de club, omdat ik tegenover hen nog een schuld af te lossen had. Ik was geblesseerd toen ze mij kochten, ze hebben me laten revalideren. Hun antwoord was neen. Einde verhaal. Moraal : het kan heel snel gaan in het voetbal. Waar zat ik drie maanden geleden ? Nu sta ik op elf goals in tien matchen en daar zijn de aanbiedingen al.

Voor nieuwjaar morde het Anderlechtpubliek al eens omdat er niet veel te zien was.

Dat is juist, maar dat had meer met de in- dan met de opstelling te maken. Als iedereen geconcentreerd en gemotiveerd is, kunnen we wél spektakel brengen, ook in die 4-3-3. Kijk naar de wedstrijd tegen Beveren : met tien tegen elf maakten we zeven goals.

Hebben de supporters gelijk met hun klacht ?

Ja, maar het gaat om profvoetbal, om het resultaat. Mooi spel telt niet, winnen wel. Gilles heeft er meer problemen mee, maar ik heb de knop omgedraaid. Ook ik moet meeverdedigen. Vroeger hing ik al eens de slimmerik uit, deed ik alsof ik werkte. Nu doe ik het allemaal wat serieuzer. Anderzijds mogen ze me niet vergelijken met iemand als Jan Koller. Hij was meer betrokken bij het spel van de ploeg. Ik vergelijk me liever met Radzinski, die ook ballen in de diepte vroeg. Zo snel als hij ga ik uiteraard niet, maar toch snel genoeg.

Ben je tevreden over de aanvoer vanaf de flanken ?

Zeker van Seol. Die kan lopen van de eerste tot de laatste minuut. Wat hij mist om een topspits te zijn, is snelheid op de eerste meters. Hij is niet traag, maar reageert niet snel genoeg. Maar hij heeft een schitterende voorzet, tussen verdediger en doelman, ideaal voor een spits. We snappen elkaar nog niet zo goed bij het deviëren van de bal – hij wacht nog te veel tot hij ziet wat ik doe in plaats van dat hij anticipeert -, maar omgekeerd lees ik zijn voorzetten wel goed. Met Aruna heb ik dat niet. Hij heeft nog veel werk, ik weet nog altijd niet wanneer en waar hij gaat voorzetten. Totaal onvoorspelbaar. Maar als hij dat ook nog goed krijgt, wordt het een hele grote.

Kijk je uit naar de return tegen Brugge ?

Ja, toch wel. Om op het terrein te tonen dat we beter zijn. Want dat gevoel heb ik, dat er bij ons meer individuele kwaliteit is. Maar misschien is hun groep sterker en maakt het feit dat ze al een tijdje volgens dezelfde manier spelen, hén sterker.

door Peter T’Kint

‘Elf goals in tien wedstrijden en daar zijn de aanbiedingen al. Zo snel gaat het.’

‘Bloot op de cover van een magazine ? Als getrouwde man doe ik dat niet meer.’