‘Veel mensen verwarren frustratie met gebrek aan respect.’ Moreira en Wamberto over hun beleve- nissen bij Standard.

Ze hebben veel gemeen. Een kleine gestalte, de kleur van hun huid, de taal zelfs. En de club waarvoor ze voetballen. Moreira en Wamberto : twee artiesten in zakformaat, van het genre waarvan de supporters van Standard Luik wel pap lusten. Bekwaam zijn ze om met één enkele actie een wedstrijd te beslissen. Voor beiden is het bovendien de tweede passage op Sclessin. De Braziliaan Wamberto liep er voor het eerst rond in 1996 en keerde terug na een omzwerving via onder meer Ajax. De Portugees Moreira leerde het publiek van Standard kennen tijdens het seizoen 2001/02. Vorig seizoen liet hij Luik links liggen om zijn geluk bij Hamburg te beproeven. Maar ook hij maakte rechtsomkeer richting Rouches.

Wat ze nog delen : problemen om een stamplaats te veroveren in het basisteam van Standard, uitgerekend in een seizoen dat de ploeg meer dan ooit gewapend lijkt om na 23 jaar nog eens de landstitel te grijpen. Wamberto kleeft meer dan hem lief is op de bank. Moreira diende uit te wijken naar de linkerflank, waar hij moet leren leven met de concurrentie van Michel Garbini.

Wamberto en Moreira : een dubbelgesprek. Bij de beschrijving van hun kenmerken als voetballer duikt al gauw Simon Tahamata op als referentiepunt.

Betekent de naam Tahamata wat voor jullie ?

Wamberto : “Ik weet dat hij wel elke wedstrijd speelde (lacht). Bij Standard heb ik hem natuurlijk niet gekend. Maar ik had veel contact met hem toen ik bij Ajax speelde. Telkens als ik naar Amsterdam ga, zoek ik Tahamata op.”

Moreira : “Ik heb wel al over hem horen praten, maar ik heb hem slechts één keer ontmoet. Ze hebben ons aan elkaar voorgesteld na een wedstrijd Standard-GBA. Het is goed om vergeleken te worden met gewezen voetballers maar ik verkies erkend en gewaardeerd te worden om wie en wat ik zelf ben.”

Jullie behoren tot dusver niet of slechts gedeeltelijk tot het basisteam. Hoe moeilijk is het dan om betrokken te blijven bij de hoogbloei die Standard momenteel kent ?

Moreira : “Het is moeilijk om betrokken te blijven omdat we in de week voor de volle honderd procent met deze groep samenwerken, maar er voor de wedstrijden wel dikwijls naast vallen. We zijn het niet eens met de keuzes die de coach maakt, maar we respecteren zijn keuzes. Wambi werkt iedere dag keihard op training en hij verdient meer dan een plaats op de bank. Hij is niet alleen een groot voetballer, maar ook een grote meneer : dat bewijst hij elke dag op training. Ik heb veel bewondering voor hem : voor zijn kwaliteiten als voetballer en voor de manier waarop hij met deze situatie omgaat. Ik zou dat niet kunnen, of toch niet even gemakkelijk. Dat ligt niet in mijn karakter.”

Wamberto : “Natuurlijk is een voetballer niet tevreden wanneer hij op de bank zit. Maar de ploeg draait goed en het is nu eenmaal zo dat een winnend team niet gewijzigd wordt. Ik moet mijn kans afwachten en als die kans zich aandient, moet ik ze grijpen. Ik speel nu met de invallers. Dat is goed om het wedstrijdritme te behouden. Maar gemakkelijk is het niet : ik ben 30 jaar en speel samen met jongens die ongeveer de leeftijd van mijn oudste zoon hebben.”

Hoe bewaar je in deze omstandigheden toch je zelfbeheersing ? Op de koop toe schuiven ze jullie ook nog eens een voorbeeldfunctie in de schoenen.

Moreira : “Het probleem is dat mensen niet altijd het verschil zien tussen frustratie en gebrek aan respect. We ervaren onze situatie als frustrerend en ik vind dat wij het recht hebben om dat te zeggen. Een trainer heeft het recht om zijn selectie door te voeren, maar hij moet ook dulden dat we daarover opmerkingen maken. Alles hangt af van de manier waarop de dingen worden gezegd. Van agressiviteit kan uiteraard geen sprake zijn.”

Wamberto : Zowel bij Ajax als bij Standard had ik gesprekken met de trainers telkens ik niet speelde. Zodra de trainer weet wat ik ervan denk, is het aan mij om te zien hoe de toestand evolueert. Als er geen verbetering in komt, geef ik er de voorkeur aan mijn koffers te pakken en elders te gaan.”

Tijdens de komende winterstop, bijvoorbeeld ?

Wamberto : “We zullen zien. Ik lig bij Standard nog zes maanden onder contract. Het hangt af van de aanbiedingen die er eventueel komen en wat Standard voor me vraagt. Hoe dan ook, op het eind van het seizoen ben ik vrij.”

Om te spelen moeten jullie vaak naar de linkerflank uitwijken. Hoe erg vinden jullie dat ?

Wamberto : “Ik ben altijd uitgegaan van het principe dat het belangrijkste is dat je op dat veld staat. Ook al is dat niet op je favoriete plaats. En om, eens je op dat veld staat, je uiterste best te doen.”

Moreira : “Ik wil om het even waar spelen, zolang ik maar niet achter het middenveld beland. Persoonlijk denk ik dat ik op links niet optimaal tot mijn recht kom maar ik doe daar niet moeilijk over. Bij de jeugdploegen ben ik trouwens op links begonnen. Maar als ze me vragen om in die positie iets aan de ploeg bij te dragen, zouden ze me wel een beetje tijd moeten gunnen om me aan te passen. Ik vraag geen zes maanden. Hooguit een match of twee, drie.”

Wamberto : “Dat je als voetballer op diverse plaatsen kunt worden uitgespeeld, is natuurlijk nooit een handicap.”

De vraag is : is er in het huidige systeem plaats voor Conceição én Moreira én Wamberto én nog een diepe spits ?

Moreira : “Brazilië speelt met Adriano, Ronaldo, Ronaldinho en Robinho. Waarom zou Standard dat niet kunnen ? Voor goede voetballers moet er altijd plaats zijn. En zelfs al hebben de spelers die je noemt dezelfde basiskenmerken, we zijn toch ook geen klonen van elkaar.”

Wat zouden jullie denken van een rotatiesysteem : de ene keer Moreira, de andere keer Wamberto ?

Moreira : “Ik denk dat ik die vraag liever niet beantwoord (lacht).”

Wamberto : “Stilte is hier het beste antwoord, dat is ook mijn mening (lacht).”

Bestaat er in België te weinig respect voor technische voetballers ?

Moreira : “Ik denk het. Toen ik naar Duitsland uitweek, vroegen de mensen zich ook af of ik wel zou renderen in de Bundesliga waar de klemtoon toch sterk op het conditionele aspect ligt. Maar ik voelde me er als een vis in het water. En kijk wat er in Engeland gebeurd is met de instroom van Franse, technisch getalenteerde voetballers. Mijn vriend Luís Boa Morte vertelt me dat Fulham gepromoveerd is omdat Jean Tigana techniek aan het directe spel van het team heeft toegevoegd.”

Wamberto : “De trainer die in België de prioriteit geeft aan techniek, heeft veel kans dat zijn ploeg kampioen wordt. Een speler met techniek kan een match doen kantelen. In België vindt men dat een technische voetballer een nutteloze schakel in het defensieve concept is.”

De Belgische nationale ploeg heeft het geprobeerd met een speelser voetbal, maar de resultaten vielen tegen. Er wordt nu geredeneerd dat we beter naar onze basiskwaliteiten terugkeren : eerst verdedigen.

Moreira : “Geprobeerd, geprobeerd… Technisch voetbal brengen met overwegend ‘fysieke’ spelers, dat kan niet anders dan tegenvallen.”

Men verwijt jullie dat jullie te weinig scoren. Erger, dat jullie zelfs niet eens proberen te socren.

Moreira : “Gedeeltelijk akkoord. Ik mag hopen dat ze toch ook de beslissende voorzetten tellen die ik geef. Wordt er ook geturfd hoe vaak we langs de ene kant kansen forceren en hoe vaak langs de andere kant ? Wie een voetbalwedstrijd ontleedt, maakt beter een volledige analyse, niet ? En daarbij, in België worden voetballers niet echt aangemoedigd tot doelpogingen. Wie zijn kans op doel waagt, wordt al vlug voor egoïst versleten. Maar het is waar, na een dribbel is het mijn eerste reflex de voorzet te zoeken. Misschien zou ik egoïstischer moeten worden ? Of op z’n minst wat minder gaan nadenken en weer impulsiever voetballen. Weer worden zoals het kind dat ik vroeger was.”

Wamberto : “Voor mij ligt het nog anders. Ik kan slechts op doel schieten als ik speel (grijnst). Ik heb mijn loopbaan altijd veel gescoord. Bij Seraing, bij Ajax, bij Bergen.”

Wat hebben jullie gemist om een echt grote carrière uit te bouwen ?

Wamberto : “Wat ik vooral heb gemist, is veel geld (lacht). Ik ben uiteindelijk niet ontevreden over mijn carrière. Ik heb vijf jaar bij Ajax gespeeld, waarmee ik drie prijzen pakte – één landstitel, twee nationale bekers. En ik geloof dat Moreira zijn weg in Duitsland had gevonden, als Hamburg zich wat geduldiger had getoond.”

Moreira : “Een echt grote carrière, dan heb je het over titels en bekers, en daar raak je als individuele voetballer niet aan als je niet bij een grote club speelt. Kijk naar Paolo Maldini : de lijn van al de successen die hij heeft behaald, loopt langs AC Milan en langs de Italiaanse nationale ploeg. Boavista is kampioen van Portugal geworden. Alle spelers van dat kampioens- team zijn er beter van geworden. Jammer genoeg was ik daar toen nog niet. Maar als Standard dit seizoen na meer dan twintig jaar kampioen wordt, blijven de namen van alle spelers die aan die titel hebben meegewerkt in het geheugen hangen.”

Jullie hadden deze zomer kunnen vertrekken. Hebben jullie nu geen spijt dat jullie gebleven zijn ?

Moreira : “Toen ik uit Hamburg terugkeerde, hoorde en las ik dat Standard slechts een soort transitzone voor me was. Maar dat heb ík zelfs nooit gezegd. Er waren clubs geïnteresseerd, mijn manager heeft daarover gesproken met Luciano D’Onofrio en daar is het bij gebleven. Ik veronderstel dat men geen overeenkomst heeft kunnen bereiken.”

Wamberto : “Ik had wel contacten maar niet echt iets concreets. Vorig jaar bestond de mogelijkheid om naar Genk te vertrekken. Ik heb zelf het contract gezien. Uiteindelijk kwamen de club en mijn manager niet tot een akkoord. Ik betreur het niet dat ik naar Standard ben teruggekeerd. Ik heb met en bij die club mooie momenten beleefd, ik ben erg op Standard gesteld.”

Je wilde ook voor België kiezen om dicht bij je zoon te kunnen blijven, die bij Ajax voetbalt.

Wamberto : “Dat is waar. Maar als ik nu een goed aanbod krijg, ben ik weg. Ook al is het ver.”

Als jullie het Standard van nu vergelijken met het Standard van jullie eerste passage : wat is er veranderd ?

Wamberto : “Alles ! Het bestuur, de kleedkamers, zelfs de locatie van de trainingen. Dat was werkelijk een shock voor mij. Ik herkende niets meer. Er is ook veel veranderd op het vlak van de mentaliteit binnen de spelersgroep. Deze groep heeft veel persoonlijkheid. Tien jaar geleden begonnen we aan het seizoen zonder er veel van te verwachten. De huidige groep daarentegen had weinig tijd nodig om zich te herstellen van die catastrofale barrage tegen Genk. Er zitten veel jongens met een winnaarsmentaliteit bij.”

Moreira : “Ik ben niet zo lang weg geweest, dus veel verschillen zie ik niet. Dit jaar scoren we makkelijker dan vroeger, ook al spelen we niet altijd goed. Als je wint, zijn er natuurlijk nergens problemen. Buitenstaanders denken mogelijk dat de mentaliteit van de groep veranderd is, maar volgens mij heerste hier dezelfde mentaliteit toen ik hier in 2001 aankwam.”

Dat Standard geen Europees voetbal speelt, kan een voordeel betekenen in de nationale titelstrijd.

Moreira : “Op het gebied van frisheid misschien. Langs de andere kant kan Europees voetbal een ploeg vleugels geven. Bij Standard lopen veel spelers rond die zich gefrustreerd voelen omdat ze naast Europees voetbal hebben gegrepen.”

Wamberto : “Als we zouden mogen kiezen, zouden we ook Europees voetbal spelen. Daar heeft iedereen baat bij.”

Standard speelt offensiever dan Club Brugge en Anderlecht. Zou het in de Champions League betere resultaten behalen ?

Wamberto : “We hebben niet het recht om dat te beweren terwijl we niet eens voor de Champions League zijn gekwalificeerd. Het is makkelijker offensief te voetballen tegen een Belgische ploeg dan tegen Liverpool of Chelsea. Club Brugge en Anderlecht doen wat ze kunnen.”

Hangt Standard te veel van Sergio Conceição af ?

Moreira : “Standard hangt niet meer af van Conceição dan van Mémé Tchite, die veel scoort, of van Oguchi Onyewu, die achterin alles opvangt. Ze zeiden ook dat we Ivica Dragutinovic niet zouden kunnen vervangen. Dat heeft welgeteld één wedstrijd geduurd. Er zijn altijd belangrijke spelers in een ploeg, maar voetbal is en blijft wel een ploegsport.”

Wamberto : “Kampioen worden of geen kampioen worden is nooit een kwestie van één speler. Vaak geeft de motivatie de doorslag. En dit jaar laat Standard de armen niet zo vlug zakken als vroeger.” l

PATRICE SINTZEN

‘EEN VOETBALLER DIE PROBEERT TE SCOREN, IS IN BELGIë EEN EGOïST.’ MOREIRA

‘ALS ER GEEN VERBETERING KOMT, PAK IK MIJN KOFFERS EN VERTREK.’WAMBERTO