Zoals verwacht won Venus Williams de eerste Proximus Diamond Games in Antwerpen. Van een uitstap naar Brussel kwam zo niet veel in huis.

Niet dat Verbeeck met de handen in het haar zat. Alleen het uitvallen van Dokic midden in haar eerste partij zette een domper op het toernooi. Voor de andere twee afvallers vond hij meer dan waardige vervangsters.

De komst van Anna Kournikova gaf het toernooi een extra dimensie en zorgde voor hoog oplopende koorts in het Sportpaleis. De 20-jarige Russische zakte na een jaar vol blessures van de achtste naar de 89ste plaats, maar wil het daar niet bij laten. Vastbesloten om haar ranking zo snel mogelijk luister bij te zetten, aanvaardde ze gretig de wildcard.

Haar komst ging niet onopgemerkt voorbij. Bob Verbeeck kon het Kournikova-effect perfect meten. Voor haar eerste wedstrijd werden dinsdag aan de kassa nog gauw negenhonderd tickets verkocht. Na die partij tegen Weingartner hield de helft van de aanwezigen het voor bekeken, hoewel het nauwelijks acht uur was en er nog een andere wedstrijd geprogrameerd stond waarvoor zij betaald hadden. Als enige van de verliezers mocht ze nog een woordje plaatsen bij commentator Carl Huybrechts.

Kournikova heeft star quality, dat moet gezegd. Toont zich soms grillig, maar op het veld gretig. Tegen Venus Williams leek ze in de eerste set goed op weg om voor de verrassing te zorgen, maar even snel was het moment weer weg. “Door mijn blessure heb ik tot november weinig punten te verliezen,” was ze er het hart niet van in, “ik kan in alle rust aan mijn terugkeer werken. Vorig jaar leerde ik hoe belangrijk gezondheid is. Dit jaar wil ik zo veel mogelijk toernooien spelen.” Vragen die haar niet bevallen, vuurt ze terug : “Waarom vraagt u dat ?” Als iemand wil weten of ze hier haar eerste toernooi ooit zal winnen, briest ze : “Dat is jullie probleem, niet het mijne !” Maar als ze innemend lacht, blijft alleen die lach in de herinnering hangen, niet het antwoord.

Ook anderen profileren zich in haar schaduw. Of had u al van Dominique Coene gehoord ? De Maldegemnaar is Belgisch tenniskampioen en het nummer 400 op de wereldranglijst, maar geen kat die het weet. Eén uur sparringpartner spelen voor la Kournikova levert hem meer bekendheid op dan zijn sportieve prestaties tot nog toe.

enus Williams moest niet eens haar reisplannen wijzigen toen ze besloot om de plaats van haar geblesseerde zus Serena in te nemen : ze was toch al van plan om haar zuster te vergezellen naar Antwerpen. Weekje vrij, wat shoppen, wat sightseeing, het leek haar wel wat. Zelfs nu ze moest spelen, kwam het ervan, zij het in beperktere mate. Na haar zege tegen Kournikova moet ze haar plannen nog maar eens wijzigen. “Ik was van plan naar Brussel te gaan, maar in plaats daarvan zal ik maar eens extra trainen.” Waarop een diepe zucht volgde.

Overigens is Venus, hoewel hard op het court, ernaast een innemende verschijning. Zacht pratend, verlegen lachend, positief ingesteld. Of het hekserij is dat veel van haar tegenstanders geblesseerd uitvallen ? “Ik geloof niet in hekserij, ik lees elke dag de bijbel.” Vroeger beperkte ze het aantal toernooien waaraan ze deelnam strikt. Niet zo dit jaar, nu het haar ambitie is om nummer één van de wereld te worden. De prijs die ze betaalt, is heimwee. Sinds december was ze niet meer thuis. “Straks herkent mijn hond me niet eens meer.”

Sinds dit jaar probeert ze ook iets van het leven naast het court mee te nemen. “Op de Australian Open kocht ik me een fototoestel. Achteraf realiseerde ik me dat ik enkel foto’s heb van het toernooi. Ik was al vier keer in Australië, maar heb nog niets van het land gezien. Toen ik dat besefte, besloot ik om het anders aan te pakken. Er zijn zoveel mooie dingen te zien. Ik wil het Louvre zien, ik wil in Antwerpen de kathedraal bezoeken… En er foto’s maken.”

rouwentennis mag dan ongemeend boeiend zijn door de interessante profielen van de topspeelsters, louter sportief is het voorspelbaar. Drie van de eerste vier reekshoofden bereikten zoals verwacht ook de halve finales, alleen de geblesseerde Dokic moest afhaken. Van de in totaal vijfentwintig wedstrijden die in de hoofdtabel blessurevrij werden afgewerkt, van de eerste ronde tot de finale, werden er slechts zeven gewonnen door speelsters met een lager klassement dan hun slachtoffer. De hiërarchie, in het mannentennis al langer geen houvast meer, werd nog maar eens bevestigd in de einduitslag : de hoogst gerangschikte speelster, Venus Williams, won het toernooi. Logischer kan niet.

Alleen de onbekende Deense Eva Dyrberg verstoorde bijna het feestje van de gevestigde waarden. Alleen de Belgische wildcards Els Callens (155) en Elke Clijsters (773, kopie van haar zus, even opgewekt en positief ingesteld) stonden lager op de ranglijst. Dyrberg, 20 jaar en nummer 118, overleefde de kwalificaties en schopte het tot de kwartfinales. Zelfs daar had het sprookje niet hoeven te eindigen. Tegen Patty Schnyder stond ze op twee punten van wedstrijdwinst én een plaats in de halve finales tegen Henin, toen ze aan faalangst en het gefluit van het publiek – dat liever een vaste waarde zag winnen – ten onder ging.

Door de afwezigheid van Kim Clijsters droeg Henin in haar eentje het gewicht de Belgische eer te moeten vertegenwoordigen op het eerste deftige vrouwentoernooi in ons land. Gewapend met een verbeterde opslag kweet ze zich voorbeeldig van die taak, al woog de druk soms zwaar. Vooral in de aanvangsfases van haar wedstrijden had ze het moeilijk, maar gaandeweg groeide ze in het toernooi naar haar beste niveau.

Dat biedt perspectieven voor volgend jaar. Als Clijsters en Henin dan fit zijn, wordt het stormlopen naar de kassa. Te meer omdat Kournikova, die er nu pas op het laatst bijkwam, waardoor dat de voorverkoop niet meer kon aanzwengelen, nu al aankondigde dat ze voor de volgend editie graag terugkomt.

door Geert Foutré,

“Straks herkent mijn hond me niet eens meer.” (Venus Williams)

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content