Veel Anderlechtsupporters zijn ongerust, in elk geval degenen die ik ken, en dat zijn er wel een paar.
Dat Mbark Boussoufa werd verkocht voor de start van de play-offs vorig seizoen ligt nog zwaar op de maag en de daaropvolgende derde plaats in de competitie heeft pijn gedaan. Zelfs hondstrouwe Anderlechtfans zie ik twijfelen. Ik heb gelezen dat de verkoop van abonnementen voor het nieuwe seizoen niet zo vlot verloopt en dat verwondert mij niet. Sommigen wachten gewoon af of er nog een grote vis, zoals Milan Jovanovic bijvoorbeeld, wordt binnengehaald vooraleer ze beslissen. Het is ook tijd dat er duidelijkheid komt in de zaak- Lukaku. Schijnbaar staat de nieuwe trainer van Chelsea, André Villas-Boas, niet te springen om Romelu binnen te halen. Als dat inderdaad het geval is, dan kunnen de Brusselaars de komst van Kevin De Bruyne, het goudhaantje van het Belgisch voetbal, op hun buik schrijven. Ik had die constructie – Lukaku naar Londen en De Bruyne voor twee jaar naar Anderlecht – ideaal gevonden, want veel alternatieven zijn er niet. Ik heb natuurlijk het liefst dat Lukaku in Brussel blijft, maar ik geloof niet meer in sprookjes.
Ronald Vargas werd uiteindelijk dan toch binnengehaald! Men mag echter niet vergeten dat die jongen nog revalideert van een ernstige knieblessure en pas over enkele maanden inzetbaar is. Wie kan mij garanderen dat hij ooit nog honderd procent fit wordt? Voor een ‘vraagteken’ zou ik nooit zo’n pak poen op tafel gelegd hebben. Anderlecht nam het risico: moedig! Als alles goed afloopt, dan hebben ze een gouden zaak gedaan, laat daar geen twijfel over bestaan. Afwachten dus. Ondertussen is Jan Polák al een tijd weg naar Wolfsburg en sukkelt Lucas Biglia nog steeds met zijn schouder – er is zelfs sprake van een operatie. God behoedde de paars-witten!
Ik heb het verleden week nog gezegd dat ik die kleine matchkes voor het seizoen haatte! Mijn woorden waren nog niet koud of het was al van dat. Guillermo Molins, die een van de sterkhouders van de ploeg moest worden en volgens een paar ingewijden de beste transfer tot nu toe, zakte tegen Knokke door zijn knie en scheurde zijn voorste kruisbanden. Zes maanden out! Jonathan Legear zal wel met een lang gezicht rondlopen in het Vanden Stockstadion, want door dit voorval zal hij zijn plannen om een lucratieve transfer te versieren een tijdje moeten opbergen.
Ik geloof niet dat Herman Van Holsbeeck veel slaapt de laatste tijd. Voor Molins zal het in elk geval een mentale uppercut geweest zijn. Pär Zetterberg zal nog veel werk hebben om zijn 22-jarige landgenoot erbovenop te krijgen.
In mijn vroeger voetballeven heb ik iets dergelijks meegemaakt met André Denul, de topspits van Lierse SK. Na vijf succesvolle jaren bij de Pallieters realiseerde hij zijn grote droom: hij mocht naar Anderlecht. Net nadat hij zijn contract had getekend sloeg het noodlot toe. In een van de laatste competitiewedstrijden die hij speelde met Lierse verdraaide hij zijn knie. In eerste instantie werd er niet voor een operatie gevreesd en hij ging rustig op vakantie, maar tijdens de eerste trainingen bij paars-wit verging hij van de pijn. Hij moest toch onder het mes en hij heeft mij later toevertrouwd dat hij daarna nooit meer de oude is geworden.
Een van de ongewoonste transfers die Anderlecht ooit deed, was de komst van Enrique Villalba, de topschutter van Zuid-Amerika. Tijdens een thuiswedstrijd werd hij met veel poeha voorgesteld aan het publiek. Die arme jongen werd in een wit trainingspak naar de middencirkel geleid, waar hij een staande ovatie kreeg. Bij sommige van mijn Hollandse ploegmaats was dat waarschijnlijk in het verkeerde keelgat geschoten, want ik hoorde hen zeggen: “Is dat de paus misschien?” Toen wist ik al dat Villalba het niet lang ging uitzingen in Brussel. Daarenboven scheen de Paraguayaan op training nu niet speciaal een groot licht te zijn op voetbalgebied. Daarbij kwam nog dat hij elke avond alleen in zijn villa, zonder zijn familie, zat dood te gaan van heimwee. Het Belgische klimaat was ook niet bepaald een bondgenoot voor hem. Plotseling wou hij terug naar zijn vaderland en hij verdween met de noorderzon. Ik heb nooit meer iets van hem gehoord. Kwatongen beweren dat Anderlecht de verkeerde speler had gekocht, niet de goleador van Zuid-Amerika, maar… zijn broer!
“Is dat de paus misschien?”
