Net als vorig seizoen moest AA Gent vroeg aan de bak met een Intertotoduel. Málaga wordt straks meer dan waarschijnlijk de echte waardemeter voor de fel verjongde spelersgroep.
“De kop is eraf”, was de meest gehoorde reactie vorige zaterdag in Gentbrugge, waar AA Gent voor maar liefst 2.900 toeschouwers zijn eerste wedstrijd afhaspelde. Het was niet zomaar het eerste oefenduel, het ging wel degelijk om een partij met belangen. Terwijl iedereen in het Ottenstadion, met voorzitter Ivan De Witte op kop, verkondigt dat er niet echt waarde wordt gehecht aan de resultaten van de Intertotobeker, verscheen wel spontaan de glimlach op het gezicht van de preses na de 2-0-winst (treffers van Alexandros Kaklamanos) tegen het Ierse Saint-Patrick’s.
Een eventuele prestigewedstrijd tegen het Spaanse Málaga, net zoals vorig seizoen met de zomerbeker het geval was tegen Werder Bremen en PSG, lonkt opnieuw voor de Buffalo’s. In het achterhoofd van velen speelt ook al de herinnering van bijna een jaar geleden, toen AA Gent door de Fransen pas werd uitgeschakeld in de halve finales en een Uefacupticket na een zware nederlaag nipt werd gemist. Dergelijke buitenkansen willen ze in Gent nu niet meer door de vingers laten glippen.
Voor de fans, die opvallend talrijk waren opgekomen bij het begin van de vakantieperiode, was het duel een eerste kennismaking met de tactische ideeën van Jan Olde Riekerink. De Nederlander had tijdens de oefenstage in Knokke-Heist een week lang zijn gedachten kunnen overbrengen op de fel verjongde Gentse spelersgroep. Ondanks de afwezigheid van de internationals ( Frédéric Herpoel en tot afgelopen weekend was ook aanvoerder Jacky Peeters nog altijd lid van de kern, ondanks een vermeend akkoord op clubniveau met Standard), de revalidatie van Geri Cipi en het vertrek van Matthieu Verschuere, de Franse werkmier op het middenveld, werd er uitgegaan van een – naar Belgische normen vrij verrassend – 3-4-3-concept, met het jonge duo Jimmy Hempte en Wim De Decker als buffers voor de verdediging. Samen met de Kroaat Mladen Krizanovic, waren zij de enige debutanten in het elftal.
Doelman Olivier Van Impe was de logische vervanger voor Herpoel, het ervaren duo Nenad Vanic-Morten Pedersen vormde samen met de vaak nog onstuimig spelende Ibrahima Faye de verdediging. In het middenveld werd Nasredine Kraouche als aanvallende middenvelder de punt van de driehoek naar boven, terwijl Krizanovic tijdens de eerste helft de hele rechterflank voor zijn rekening nam. Voorin moest diepe spits Kaklamanos vanop de flanken bevoorraad worden door Djima Oyawolé rechts en aanvoerder Gunther Schepens op links.
Deze ploegopstelling toont aan dat Olde Riekerink er niet voor terugschrikt om jonge talenten op centrale posities in het elftal een kans te geven, hetgeen onder Trond Sollied, Henk Houwaart en Patrick Remy nooit of heel sporadisch gebeurde. Ook Olivier Van Impe, die een enorm secure en zelfzekere indruk liet, stak zijn bewondering niet weg. “De trainer wil duidelijk iets toevoegen door te veranderen en vernieuwen. Niet alleen speelden we voor het eerst met een driemansverdediging, waardoor ik verder uit mijn doel moest spelen, de trainer toonde durf door volkomen nieuwkomers als Jimmy en Wim meteen in de ploeg te droppen. Ik denk dat hij daarmee een signaal wil geven naar de hele spelersgroep toe. Als je zelfvertrouwen hebt en overtuigd bent van je eigen kwaliteiten, kan je veel bereiken. Het geloof in eigen kunnen, moet groot zijn. Dat is de nieuwe basisgedachte.”
Er werd getracht de bal in de ploeg te houden, hetgeen niet altijd even gemakkelijk verliep doordat de Ieren met elf voor hun eigen doel gingen liggen. Ook goede voorzetten vanop de flanken kwamen zelden voor. Olde Riekerink gaf dan maar de opdracht lange ballen te versturen naar de Griekse spits, die net als vorig seizoen ondervond dat zijn doorkoppen niet altijd het gewenste resultaat – de afvallende bal die door de opkomende middenvelders moet worden omgezet in doelkansen – opleverde.
Slechts bij momenten zorgde het korte kaatswerk, iets waar tijdens de trainingen met wedstrijdvormen vaak wordt op gewerkt (de befaamde rondo’s van Ajax indachtig) voor de gewenste openingen. Grootste euvel vormde het ontbreken van een creatieve spelmaker, die de ballen opeist en via listige doorsteekpassen anderen in stelling voor doel kan brengen. Bij de enkel gevaarlijke uitbraken kon de Gentse defensie rekenen op een heel attente keepende Van Impe. Lange tijd zag het ernaar uit dat er een Arsenalzege zou worden geboekt, tot Kaklamanos een harde onrechtstreekse vrije trap van Faye opportunistisch devieerde met de tip van de voet.
Slotconclusie : AA Gent hoefde niet echt op de gaspedaal te duwen tegen een matige tegenstander, werd nooit echt verontrust en houdt nog heel wat wisselmogelijkheden achter de hand. Duidelijk is wel dat er resoluut wordt geopteerd voor jonge enthousiaste voetballers, die willen bijleren en de onderlinge concurrentie zullen opdrijven. Mooiste voorbeeld daarvan was Hosny, die een heel gretige indruk maakte. Hij lijkt zich niet langer tevreden te stellen met een bankzittersrol en moet topschutter Kaklamanos scherp houden.
Er is nog een manco aan creativiteit en diepgang, terwijl het ook weinig aannemelijk lijkt dat het duo Hempte-De Decker de stofzuigers worden voor de verdediging. Voor de positie rechts voorin werd deze week een oplossing gezocht . Olde Riekerink krijgt deze week Nordin Wooter (25) op bezoek. Hij is een typische rechtsbuiten, die na het behalen van de Champions League met Ajax in 1997 voor 1,5 miljoen euro naar Zaragoza verhuisde, maar net als bij Watford afgelopen seizoen ontplofte hij er niet. Wordt hij de verrassing die Olde Riekerink straks uit zijn hoge hoed tovert ?
door Frédéric Vanheule
Olde Riekerink schrikt er niet voor terug om jonge talenten op centrale posities een kans te geven.
