Anderlecht en Club Brugge zijn er dit seizoen in geslaagd aansluiting te vinden bij de Europese subtop. Dat is mee de verdienste van Trond Sollied. Die heeft Club Brugge omgevormd tot zo’n atletisch en fysiek sterk geheel, dat andere clubs moesten volgen om de concurrentie met blauw-zwart aan te gaan.
Ook Anderlecht is nu beter gewapend op dat vlak. Toch was er een veel te groot verschil tussen de manier waarop de ploeg in de Champions League thuis en buitenshuis speelde. Ik vind dat Anderlecht op verplaatsing te behoudend acteerde en veel te weinig uitging van zijn eigen mogelijkheden. Anderlecht veegde Olympique Lyon van de mat, Hugo Broos loofde na afloop het spel van Christian Wilhelmsson en Martin Kolar die met hun bewegingen voor gevaar zorgden vanaf de flanken, maar in München zette hij beide spelers op de bank. Als je naar Bayern gaat om te verdedigen, loop je het gevaar dat je verliest. Eventueel met een strafschop. Het is jammer dat je pas na de rust tot de ontdekking komt dat een matig Bayern echt wel te pakken is. In de eerste helft kreeg Anderlecht één klein kansje.
Eerder was ik ook al verbaasd over de uitwedstrijd van Anderlecht op Celtic. Daar leek de ploeg mij onvoldoende voorbereid te zijn. Ik denk dat de infiltraties van Miller in de tactische bespreking niet aan bod zijn gekomen, want telkens als Miller oprukte, zag je geen enkele middenvelder meegaan. Na een halfuur stond het 3-0 en was de wedstrijd gespeeld. In zijn eigen stadion stak Anderlecht dan weer in een heel andere gedaante. Dat verschil was echt te groot.
Bij Club Brugge zag je dat veel minder. Ik vind dan ook dat Club een beter Europees parcours heeft afgelegd. In de competitie is het minder, maar er resten hen nog genoeg doelen : de Uefacup en de Belgische beker.
Ondertussen gaat de Champions League ervoor zorgen dat we langzamerhand ook naar Schotse toestanden gaan in de Belgische competitie. De verschillen tussen de clubbudgetten blijven groeien en dat zal voor een enorme kloof zorgen tussen de top en de overige clubs, want die dreigen tot meelopers gedegradeerd te worden. Gelukkig is er de wederopstanding van Standard en we moeten ook afwachten hoe Genk evolueert. Maar wat gebeurt er als ze daar een paar jaar na elkaar naast een Europees ticket zullen grijpen ?
Kleinere clubs kunnen maar één jaar bevestigen. Je ziet dat aan Lokeren, Lierse en Sint-Truiden. Nu heb je Moeskroen, waar Georges Leekens achter het aanvallende talent dat er vorig seizoen al was, een stevige verdediging heeft neergezet en waar er georganiseerd en gedisciplineerd wordt gevoetbald. Moeskroen kan best het hele seizoen bovenin meedraaien. Maar je weet haast zeker dat het daarna onmogelijk zal zijn om die lijn door te trekken.
door Hein Vanhaezebrouck
