Gejuich bij de vertegenwoordigers van de provincie Antwerpen toen in de glazen hal van het bondsgebouw bekend werd dat François De Keersmaecker nog minstens twee jaar bondsvoorzitter blijft. Waarom de amateurs blij waren, was onduidelijk. Tijdens de hele campagne was De Keersmaecker niet verder gekomen dan de melding dat hij het beleid van de voorbije jaren zou verder zetten. Een beleid dat de bond in een periode van sportieve hoogconjunctuur in de rode cijfers deed belanden.

De Keersmaecker geraakte bovendien slechts met de hakken over de sloot verkozen. Hij riep zich na de eerste stemronde, die op 11-11 eindigde, al tot winnaar uit, maar werd teruggefloten door ExCo-leden die het reglement blijkbaar beter beheersen.

Bij de tweede beurt werd het 12-10. Allesbehalve overtuigende cijfers. De bondsvoorzitter komt danig verzwakt uit de stemming. Minstens drie van de veertien vertegenwoordigers van het amateurvoetbal hadden meer vertrouwen in Joseph Allijns, de kandidaat van het profvoetbal. Terwijl zowat alle media het er over eens waren dat Allijns geen al te sterke tegenkandidaat was. De Kortrijkzaan had als lid van de raad van bestuur van de KBVB ook beter kunnen toezien op de financiële strapatsen van de voorbije jaren en nogal wat voetballeiders uit de lagere afdelingen hadden bedenkingen bij een voorzitter die zijn club vanuit Maleisië laat besturen.

De Pro League blonk in de aanloop naar de verkiezing ook inhoudelijk niet bepaald uit. De eis om de Rode Duivels en de bekercompetitie te beheren, klonk behoorlijk hol. De vertegenwoordigers van de Pro League trekken immers al jaren aan de touwtjes bij de nationale ploeg en wat de Croky Cup betreft worden al hun wensen ingewilligd.

De Pro League kon zaterdag voorkomen dat Gérard Linard een mandaat als CEO kreeg tot einde 2016, zoals De Keersmaecker hem in pure Blatterstijl had toegezegd. Minder dan 24 uur na zijn herverkiezing bleek de actie ‘beschadiging’ al op volle toeren te draaien. Er werden documenten verspreid die aantoonden dat de entourage van bondscoach Marc Wilmots de boodschap nog niet heeft begrepen en grote sier blijft maken met het geld van de clubs.

Deze bondsvoorzitter zonder kleren staat voor een onmogelijke opdracht en zal de komende twee jaar verplicht zijn voortdurend toegevingen te doen. De eis om pariteit in het Uitvoerend Comité ligt al op tafel, het dreigement om de geldkraan dicht te draaien zingt rond. De denkpiste om af te scheuren van de bond valt daarentegen niet ernstig te nemen, want dan kunnen onze clubs niet meer Europees voetballen.

De voetbalbond verdient beter, zei Club Bruggevoorzitter Bart Verhaeghe terecht. Of dit met een grotere inbreng van de Pro League verzekerd is, is zeer de vraag. Het geruzie in de Pro League is legendarisch, de jongste competitiehervorming is een dramatisch werkstuk en in het jeugdvoetbal, om één voorbeeld te noemen, klampen de profs zich even krampachtig aan hun privileges vast als De Keersmaecker aan de macht. Jeugdcompetities op basis van de positie van het eerste team in plaats van de kwaliteit van de opleiding zijn niet in het belang van ons voetbal. Maar wie maalt daar nog om?

Sepp Blatter besefte dat hij ondanks een meerderheid van bijna twee-derde onvoldoende draagvlak had voor een volgende termijn. François De Keersmaecker meent aan precies vijftig procent voldoende te hebben.

Ook Joseph Allijns heeft met vijftig procent van de stemmen geen basis om als voorzitter goed te kunnen functioneren. De voetbalbond moet dringend op zoek naar een kandidaat-voorzitter die zowel het vertrouwen van de amateurs als van de profs geniet.

Standard krijgt in tegenstelling tot de voetbalbond wel een nieuwe voorzitter. Roland Duchâtelet stapt na vier jaar op en daar hoeft niemand om te treuren. De puissant rijke zakenman redde STVV van de ondergang, maar laat in Sclessin alleen ontstemde supporters en een kerkhof vol trainers achter.

Duchâtelet is bovendien financieel beter geworden van zijn doortocht bij de Rouches en bezit nog altijd meerdere clubs in Europa. Terwijl liefde voor het voetbal, voor één club, de drijfveer van een clubleider zou moeten zijn.

DOOR FRANÇOIS COLIN

Voetbalbond moet dringend op zoek naar iemand die vertrouwen van profs en amateurs geniet.