Nog acht wedstrijden heeft Trond Sollied om Lierse te redden in een jaar waarin veel verkeerde keuzes werden gemaakt.

Meer pluspunten dan minpunten heeft hij gezien, zegt Trond Sollied ondanks de 3-0-nederlaag op Cercle, zijn eerste officiële wedstrijd met Lierse. Tot de eerste goal van Cercle voetbalden de bezoekers – met twee debutanten en vier overlevenden van de basiself die op STVV de competitie aanvatten – in een duidelijk systeem, een 4-3-3 die na de 2-0 tevergeefs omgezet werd in 4-4-2. Voor het eerst dit seizoen vielen er een uur lang geen gaten in de organisatie van Lierse, leek iedereen te weten waar hij moest lopen en spanden vleugelspitsen Wesley Sonck en Tomasz Radzinski zich een paar keer flink in om mee te komen verdedigen tot in de eigen zestien.

Bij zijn aanstelling gaf de Noorse trainer aan dat zijn voornaamste taak was de spelers vertrouwen te geven. Dat vertrouwen zag hij na de 2-0 wegebben, maar Sollied benadrukte nog eens dat de spelers zijn lessen “heel snel” oppikten. Na het trainingskamp in Egypte al toonden de nieuwe trainers zich aangenaam verrast over de gretigheid waarmee vooral de oudere spelers de boodschappen ter harte namen en aan de anderen doorgaven.

Jobcreatie

Op de nieuwjaarsreceptie van Lierse een paar dagen eerder staan de spelers bij de ingang van de businessseats. Ze maken grapjes over het nieuwe beroep dat Lierse uitgevonden heeft: assistent! “Wij zijn een voorbeeld van een club die aan jobcreatie doet”, zegt iemand. “Enerzijds is dat een goed punt van Maged, anderzijds is het ook zijn zwak punt. Als ik de grote baas ben van een bedrijf en ik zie dat mijn manager het niet goed doet, ga ik hem geen promotie geven.”

Even later worden de nieuwe spelers voorgesteld door technisch directeur Herman Helleputte. Bij het afreizen naar Egypte werd aangegeven wat Lierse op de mercato nog zocht: een linksvoetige verdediger. Maar uit Egypte heeft het een doelman en een rechtsvoetige verdediger, de zoon van de Ghanese ex-international Abedi Pelé, meegebracht.

Met de spelers die op de nieuwjaarsreceptie present zijn, moet Sollied het doen. De nieuwe trainers ontkennen dat zij de selectie maakten van spelers die niet in de recente kern weerhouden werden: zij voelden zich niet bevoegd om op basis van één wedstrijd spelers te beoordelen. Toch schudt Herman Helleputte het hoofd op de vraag of hij dan die selectie maakte: “Ik kreeg namens de nieuwe technische staf een papier met de namen die niet weerhouden werden.” Over één naam bleef men bij Lierse lang discussiëren. Niet iedereen was er voorstander van om Benjamin Nicaise te laten vertrekken, maar uiteindelijk hakte Sollied de knoop door toen hij duidelijk maakte dat hij geen zin had om in de korte tijdspanne die hem rest geconfronteerd te worden met wonden uit het verleden.

In een hoek zit de Hongaarse spits Peter Kovacs. Kovacs’ interview met dit blad waarin hij aanhaalt dat hij sinds hij bij Lierse voetbalt nog niet één tactische training meemaakte en er zich over verwonderde dat er niet met videoanalyses gewerkt werd, viel slecht bij de vorige technische staf. Navraag bij andere spelers leert dat Kovacs het wel erg scherp stelde, maar niet helemaal ongelijk heeft. De spelers kregen wel eens gedurende tien minuten uitgelegd waar ze moesten lopen, maar in specifieke oefenvormen zagen ze dat zelden vertaald. Onder Aimé Anthuenis werd helemaal niet tactisch getraind, zelfs niet in de voorbereiding. Alleen Eric Van Meir nam toen af en toe de verdediging apart. Ook in zijn eerste weken als hoofdtrainer legde hij nog tactische accenten, maar gaandeweg legden de trainers de normen lager. Bij een partijtje balbezit werd beslist om een punt toe te kennen aan het team dat de bal zes keer in de eigen rangen hield. In het kampioensjaar onder Erik Gerets werd pas na vijftien passes in eigen rangen een punt toegekend. “Maar dan was zo’n partijtje nu gegarandeerd op 0-0 geëindigd”, klinkt het bitter.

Jong talent

Ook aanwezig op de receptie is Marcel Vets, al meer dan 20 jaar technisch directeur van de jeugd. Vets heeft gemengde gevoelens bij wat er nu bij Lierse gebeurt. Hij schudt met het hoofd wanneer hij terugdenkt aan een actie van de harde kern in de thuismatch tegen Genk, met een spandoek: liever zonder Samy in derde klasse. “Iedereen die een hart voor Lierse heeft, moet dankbaar zijn dat die man hier gekomen is”, zegt hij ferm. “Een week voor zijn komst had ik voor het eerst het gevoel: nu is het hier helemaal afgelopen.” Onder Maged Samy kreeg ook de jeugdwerking meer werkingsmiddelen. Minpunt is dat Lierse de voorbije jaren de doorstroming van jong talent op een laag pitje zette. In de thuiswedstrijd tegen Westerlo zat er voor het eerst sinds jaren nog eens jong talent op de bank, met Glenn Claes, Niels Vets en Robin Vercammen.

Het was de bedoeling dat die jonge spelers van eerste klasse zouden mogen proeven, wanneer Lierse play-off 2 haalt, maar of dat er nog van komt, is zeer de vraag. Dus breken Marcel Vets en jeugdcoördinator Ives Serneels zich het hoofd over wat ze straks tegen de ouders van die jonge talenten gaan zeggen. Sinds de degradatie naar tweede klasse verloren ze in vier jaar liefst 70 van hun beste spelertjes. Twee van de drie jonge bankzitters van tegen Westerlo worden druk het hof gemaakt door Belgische topclubs.

Op de receptie staan de vorige en de huidige technische staf bij elkaar. Sommigen wijzen Chris Janssens met de vinger, die als enige van de technische staf overleeft in zijn oude functie. Janssens was het die Sollied aanbracht en eerder ook al de nieuwe clubdokter, zijn schoonvader.

Eric Van Meir weet op de receptie nog niet wat hij als assistent van Herman Helleputte gaat doen, maar is vastbesloten om er het beste van te maken. Lierse is een vriendenclub waar iedereen elkaar al langer kent. Dat schept verbondenheid, maar het maakt het in moeilijke tijden moeilijker om openlijk kritiek te geven. Men beschermt elkaar, wordt in de wandelgangen opgemerkt. Nico Jansen, een van de weinigen die uit het organigram verdween en voor wie geen nieuwe functie klaarlag toen men aangaf niet langer met hem als spitsentrainer te willen werken, wil daar niet te diep op ingaan. “Behalve dat ik ontgoocheld ben omdat ik in die drie jaar nooit kon werken zoals ik wilde. Er werden nooit duidelijke afspraken gemaakt, er werd nooit vergaderd, en ik had altijd het gevoel dat ik in de weg liep van iemand. Het werd allemaal onder mekaar besproken, en daar houd ik niet van. Bij mij is het wit of zwart. Fijn dat het allemaal vrienden zijn, maar het gaat wel om profvoetbal.”

Goed gevoel

Niet op de nieuwjaarsreceptie is de Egyptische eigenaar Maged Samy, die een onderhoud had met de Egyptische minister van Sport. Afgelopen week boog hij zich voor het eerst over het plan B: wat als Lierse degradeert? Voor de competitie weigerde Maged Samy over die vraag na te denken en bezorgde hij zijn spelers, trainers en bestuurders een halve hartaanval toen hij stelde dat dit team voor een plaats bij de eerste zes kon gaan.

Vandaag heeft ook hij zijn planning bijgesteld. Zakt Lierse toch, is het gewoon herbeginnen. Dat hij al veel geld over de balk gooide door verkeerde spelers (en trainers) aan te trekken, klinkt het hier, maar over de impact van die bedragen denkt men in Egypte anders dan in België. Nog onlangs in Egypte zagen de bestuurders van Lierse de totale omzetcijfers van Wadi Degla. Peanuts is het wat Lierse vertegenwoordigt in de totale bedragen die bij de holding circuleren. CEO Neel De Ceulaer, in een vorig leven budgetbeheerder bij Petrofina in de Antwerpse haven: “Elke keer als ik Maged vraag of het niet wat minder moet kosten, kijkt hij me niet-begrijpend aan. Hij bekijkt dit in een totaalplaatje op langere termijn.” In een interview voor dit blad gaf Maged eerder toe dat de kosten in Lierse hoger oplopen dan oorspronkelijk geraamd, maar het hem nog altijd minder kost dan de aankoop van één topspeler, laat staan van een club in de Premier League. Nog altijd is hij ervan overtuigd dat hij straks met de doorverkoop van talent uit de Academie zijn huidige verliezen zal recupereren.

In afwachting daarvan wil Maged Samy iedereen graag een goed gevoel geven.

Een trainer (Herman Helleputte) ziet het niet meer zitten? Hij krijgt een contract als technisch directeur!

Sollied wil Eric Van Meir niet mee op het veld zien? Hij kan aan de slag als assistent van de technisch directeur.

De spelers die men in augustus in extremis kwijt wil, wijzen op hun nog lopend contract? De eigenaar respecteert hun keuze.

Verrassend is ook Samy’s antwoord op de vraag of hij zich verantwoordelijk voelt voor zo veel mislukte transfers. “Welke mislukte transfers?” Nderim Nedzipi, bijvoorbeeld, die net zijn contract liet ontbinden en geen minuut in actie kwam dit seizoen? Maged schudt het hoofd. “Nedzipi maakte een belangrijke winning goal tegen Lommel. Scoort hij daar niet, kost ons dat misschien de titel. Alleen al wegens die inbreng beschouw ik hem niet als een mislukte transfer. Mijn spelers zijn mensen, en ik heb niet het recht om ze zomaar te veroordelen. Allemaal hebben ze ons iets bijgebracht, de één al meer dan de ander.”

Voorbereiding

Achteraf bekeken had Lierse gewoon afgelopen zomer al Trond Sollied moeten halen als trainer. Meteen na de promotie gaven toonaangevende spelers signalen naar het bestuur dat ze het niet zagen zitten om met Anthuenis verder te werken. Dus stelde de eigenaar Anthuenis voor om trainer te worden bij Wadi Degla, maar die bedankte voor de eer. Omdat hij vond dat hij het niet kon maken om de kampioenstrainer te bedanken, negeerde Samy het signaal van zijn spelers en gaf Anthuenis toch een nieuw contract, waarop Sollied begin juli bij het Saudische Al Ahli tekende.

Al in de voorbereiding doken de eerste spanningen op. Anthuenis had geen vertrouwen in de spelers die hij ter beschikking kreeg, en vond het maar niets dat een aantal spelers als beloning voor de promotie (Nedzipi, Camacho en De Graef) een contractverlenging bekwam. Elke dag weerklonk de vraag om nieuwe spelers, bij voorkeur verdedigers. Anthuenis kreeg ook spelers waar hij op aandrong: Job, Douala, Kawashima, Sekour en later Gaxa en Nicaise, de man op wiens komst de toenmalige trainer zo aandrong dat Lierse er tegen zijn zin een transferbedrag voor betaalde.

Een team dat niet uitblinkt in kwaliteit, moet fysiek hard werken en zich indekken met een goeie organisatie, luidt een harde voetbalwaarheid. Verbijsterd zag men hoe in de voorbereiding gezapig getraind werd, hoe er amper aan automatismen werd gewerkt en er alleen maar werd aangedrongen op de komst van bijkomende verdedigers, terwijl een belofte-international als Frédéric Frans pas een kans kreeg toen de competitie al lang was begonnen.

De avond waarop Anthuenis de bons kreeg, viel de naam Sollied opnieuw, maar de Noor, die intussen weer vrij was, werd toen niet gecontacteerd. De volgende ochtend kon iedereen zich vinden in het voorstel van Maged Samy om Eric Van Meir naar voren te schuiven. Pas toen die het niet meer zag zitten, werd contact opgenomen met Sollied.

Mislukte transfers

Is het niet raar dat er sprake is van zo veel mislukte transfers in een club waar de sportieve leiding in handen is van een CEO die 257 matchen in eerste speelde en een technisch directeur met 348 eersteklassewedstrijden? Herman Helleputte zucht. “Ik beslis hier niet alleen, ik doe dit met Maged en tot voor kort met Neel.” Op de spelers in België heeft hij, samen met De Ceulaer, voldoende zicht. Verder vertrouwt men bij Lierse bij gebrek aan een degelijk scoutingapparaat op de adviezen van bevriende makelaars en, wat betreft de Afrikaanse markt, op de contacten van Maged Samy (zijn manager van de Egyptische eersteklasser Wadi Degla is een Egyptische oud-Gouden Schoen). Soms krijgt ook de trainer zijn zin. In de centrale verdediger van Zuid-Afrika zag Anthuenis niets, in de rechtsachter van de match die gevolgd werd – Siboniso Gaxa – wel. Promoveert Eupen niet, dan haalt Lierse waarschijnlijk hun linksachter Alessandro Iandoli, maar na de promotie ging de vraagprijs steil omhoog. Eigenlijk ziet Helleputte maar één paniektransfer: ” Mattia Notari had wel meer dan 200 wedstrijden in de Italiaanse Serie B en toonde zich in een wedstrijd met het tweede elftal de verbaal sterke speler die we op dat moment niet hadden.”

Uiteraard heeft de technisch directeur leergeld betaald: “Een jaar geleden was ik nog trainer. Probeer maar eens goeie spelers te halen als je nog niet zeker bent dat je in eerste klasse zal spelen. We zijn daardoor pas laat op de markt kunnen gaan. Toen lagen de beste spelers al onder contract. Waanzinnige transfersommen betalen we niet. We hebben hier met spelers onderhandeld die bij andere eersteklassers – en dan heb ik het niet over de topclubs – veel meer konden verdienen.”

Dat er nog voetballers worden gehaald die niet meteen aan het gezochte profiel beantwoorden, moet kunnen, zegt Helleputte. “We denken ook al aan volgend jaar. Straks lopen hier dertien contracten af. En we moeten ons koste wat het kost redden.”

DOOR GEERT FOUTRÉ

Achteraf bekeken had Lierse gewoon afgelopen zomer al Trond Sollied moeten halen als trainer.

“Welke mislukte transfers? Allemaal hebben de spelers ons iets bijgebracht, de een al iets meer dan de ander.” Maged Samy

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content