Is het nu Staaien of Stayen? ‘Dat ik het zelf niet meer weet!’ Zaterdag opende STVV het seizoen in het vernieuwde eigen huis, waar je tegenwoordig zelfs gratis verblijven kan winnen. Maar voorlopig nog geen goals ziet.

Afgelopen zaterdag iets voor acht. Na het voorlezen van de namen van de spelers die aan de aftrap zouden komen, schreeuwt de speaker van STVV zijn vreugde nog eens luid uit, de Truiense sfeergroep achter doel aanzettend tot vocaal geweld: “Welkom terug in eerste klasse! Waar wij thuishoren!”

Staaien is helemaal vernieuwd. Of is het nu Stayen? Op het formulier met de ploegopstellingen worden we van harte welkom geheten op Stayen. En ook sponsor Belang van Limburg, dé krant in de regio, gebruikt sinds kort een y.

Maar de website heeft het nog steeds over Staaien. Stayen, zo heet het nieuwe businessgebouw achter doel, in voetbaltermen Tribune Noord.

Omdat juist juist is, stelden we de vraag aan de persverantwoordelijke. En die gaf eerlijk toe “dat hij het zelf niet meer wist.”

Mailtje dan maar naar het secretariaat. Het is dus Stayen.

De nieuwe tribune is mooi, zeer mooi zelfs. Het oogde vroeger langs de Tiensesteenweg ouderwets gezellig, gekneld tussen de steenweg en de spoorlijn die achter de sfeertribune loopt. Kleine tribunes, kantine achter doel, voetballers die door een haag van pinten drinkende supporters door moesten lopen. Voetballers van de bezoekende ploeg kregen dan wel eens wat over de kop gegoten.

Dat is nu allemaal anders. Het toverwoord is “multifunctioneel” en je moet het lezen als een “economisch verhaal”. Winkels en themacafé op niveau 0, feestzaal op niveau 1, kantoren nog iets hoger en op de vijfde verdieping een hotel. Ondergrondse parking voor de gasten, nu nog klein, in de plannen gaat die zich later volledig onder de grasmat uitstrekken. Shoppen kort voor de wedstrijd kan evenwel niet. Game Mania afficheert: “Beste klanten, op zaterdag om 18 uur gesloten, omwille van de wedstrijd. Maar op zondag zijn we weer open!”

Het stadion van de toekomst

Zo omschreven ze vorige week Stayen. Maar hoe zit dat met de verdeling van de inkomsten? Waar is het profijt van de club? Dat kon voorzitter Roland Duchâtelet nog niet heel duidelijk stellen bij de officiële opening van de tribune. De ploeg, dat is een vzw. En die maakt gebruik van het stadion, dat in handen is van de nv. De redenering is: hoe mooier de nv het stadion maakt, hoe meer volk er naar Stayen komt, en daar profiteert de ploeg van. Want hoe meer volk, hoe meer inkomsten. Algemeen gesteld: wat het voetbal opbrengt, vloeit naar de club, de exploitatie van het gebouw tijdens de week is voor de nv.

Aandacht trekt ze alvast wel, de nieuwe tribune. Al was ze zaterdag bij de opening maar matig bezet. De VRT wilde er een nieuwsitempje over maken, maar schrapte dat, toen ze de bezetting zag. Een gemiste kans, vonden vele supporters het.

Neen, zeggen ze bij STVV, absoluut geen gemiste kans. Je wordt er in een prachtig kader ontvangen. Prachtig, maar vrij prijzig: 50 tot 65 euro voor een ticket, 750 euro voor een abonnement. Voor een zitje achter doel toch niet min. En dat merk je, in tijden van crisis.

Net geen 7500 fans zakten zaterdag af naar Stayen om er de eerste thuiswedstrijd van het nieuwe seizoen te volgen. Werden ze teleurgesteld? Mmm, niet echt vonden wij, al luidden de analyses her en der dat het maar een mager beestje was. Wellicht werd de teleurstelling omtrent het eindresultaat, 0-0, gevoed door het zaadje van de hoop dat de 2-2 op Sclessin in de harten van iedereen had geplant. Een zaadje van een plant die een week later niet tot bloei kwam in de eigen hof, daarvoor hielden de bezoekers de bewegingsruimte van de thuisspelers veel te klein.

Die was er voor de rust nog op rechts, voor Marc Wagemakers, maar dat gat werd door een tactische herschikking van Stéphane Demol aan de rust vakkundig gedicht. Toch had STVV kunnen winnen. Het kreeg diverse (kopbal)kansen, zag één bal van de lijn gekeerd en voelde zich een heel klein beetje bestolen door de overigens sterk leidende jonge Sam Loeman (28 pas, uit het Oost-Vlaamse Haaltert). Die interpreteerde in de slotfase een flagrante hands van Maxime Brillault als onvrijwillig. Veel thuisvolk had het er lastig mee.

Passie en lange dagen

Twee seizoenen geleden, zegden na afloop Peter Delorge en assistent-trainer Peter Voets in koor, had Sint-Truiden deze wedstrijd gegarandeerd verloren. Dan zouden de spelers in hun overmoed wild naar voren zijn gestormd en op de counter gelopen. Die werd nu – op twee keer na en toen stond Simon Mignolet telkens paraat – vakkundig vermeden, door de discipline die Mario Cantaluppi zichzelf (ook in opdracht van de coach) oplegde. Hij schoof zelden in, ook al was de verleiding groot. Zo bleef de weg naar eigen doel versperd.

Het verschil met tweede klasse is voor de spelers van STVV al duidelijk. Je moet bij de tegenstander niet één of twee spelers in de gaten houden, maar vijf of zes. En de ploegen zijn veel beter georganiseerd.

WimMennes, achteraf: “Vaak zullen we tegenstanders moeten bekampen die wat dieper inzakken en dan proberen te counteren. Die valkuil hebben we vandaag quasi perfect vermeden. Als we zo volwassen en beredeneerd blijven spelen, kunnen we nog een goed seizoen draaien.”

Pijnpunt van STVV blijft de kleine kern. Ibrahima Sidibe heeft al last van de adductoren en we zijn pas half augustus. De transfer van Sébastien Siani is wel rond, maar de Anderlechtspits werd aan de buikspieren geopereerd, de beide kanten zelfs. Het zal nog even duren voor die inzetbaar is. En dus zet de coach verder druk op de voorzitter, op zoek naar meer volk. Maar in tegenstelling tot stenen brengen voetballers niet noodzakelijk geld op. En dus duurt het daar net iets langer voor de voorzitter verder in de buidel tast.

Vandaag/woensdag moeten de Truienaars alweer aan de bak, een ronde vroeger dan alle andere eersteklassers treedt STVV aan in de beker. Foutje van de profliga. En dus zag trainer Guido Brepoels zondag twee matchen: in de namiddag Cappellen-Berchem, beslist na strafschoppen in het voordeel van de uitploeg, en later op de avond Club Brugge-Lokeren, want de Waaslanders zijn de volgende tegenstanders. Waarna hij in de file van de zonnevaarders op de weg terug van zee terechtkwam. Ook dat is eerste klasse: naast passie, vooral veel werk en lange dagen. Maar zijn ploeg lijkt op de goeie weg. En dat scheelt.

door peter t’kint

Pijnpunt blijft de kleine kern.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content