Beweringen van Jef D’hont krijgen juridisch staartje.
Afgelopen week viel er alweer een bommetje in het wielermilieu in de vorm van een boek van ex-wielerverzorger Jef D’hont : Memoires van een wielerverzorger. D’hont is een soigneur oude stijl die veroordeeld werd in de nasleep van de Festina-affaire. Daarna was hij bij geen enkele ploeg meer welkom – officieel toch niet. Dat frustreerde hem in die mate dat hij al een tijd met zijn verhaal liep te leuren.
Via via kwam D’hont bij een jonge journalist van Het Laatste Nieuws terecht. Hij gaf hem de voorzet tot wat begin dit jaar resulteerde in de ‘affaire-Lefevere’. Van dat dossier blijft drie maanden later niets meer overeind en Patrick Lefevere diende een enorme schadeclaim in. Ook over het boek van Jef D’hont werd oorspronkelijk verteld dat het nogal wat explosief materiaal bevatte over Lefevere, Quick-Step en Tom Boonen. Maar omwille van de enorme schadeclaim stelde de uitgeverij de publicatie uit. Over Boonen of Quick-Step is in het boek niets meer terug te vinden.
Waarover handelt het boek dan wel ? D’hont verhaalt over zijn wedervaren als verzorger van wielergrootheden als Eric Leman, Freddy Maertens, Olaf Ludwig, Bjarne Riis en Jan Ullrich. Vooral zijn getuigenis over de gang van zaken bij Telekom in de jaren negentig veroorzaakt behoorlijk wat deining. Dat Ullrich epo gebruikte en Riis de Tour won met een waanzinnige hematocrietwaarde, was algemeen bekend. Voor het eerst zegt echter een bevoorrechte getuige dat er bij Telekom een dopingsysteem bestond, georganiseerd vanuit de ploeg. Volgens D’hont voorzagen de dokters Lothar Heinrich en Andreas Schmid van de universiteit van Freiburg, waar zowat iedere Duitse topatleet zich laat begeleiden, in de dopingproducten. Walter Godefroot betaalde voor de dopingproducten, maar vorderde het geld via een gedetailleerde boekhouding terug van de renners.
Hoewel D’hont duidelijk nog een rekening te vereffenen heeft met Godefroot en hij zich menige dichterlijke vrijheid permitteert – ‘Het bloed van Riis was slijmerige stroop geworden’ – mag zijn boek zeker niet integraal onder de categorie fictie worden ondergebracht. Zo herinnerde Der Spiegel er vorige week nog eens aan dat ze in 1999 al een uitgebreid onderzoek voerden naar de dopingpraktijken bij Telekom. Daarbij stootten ze in grote lijnen op dezelfde verhalen als D’hont vandaag vertelt. Uiteindelijk bleken de getuigen, al dan niet onder zware druk gezet, niet bereid om hun verklaringen voor het gerecht te herhalen. Het parket van Freiburg opent nu een onderzoek tegen de dokters Heinrich en Schmid, die afgelopen week al werden geschorst door T-Mobile. Beiden stonden in voor de medische begeleiding binnen T-Mobile en moesten er vanaf dit seizoen mee op toezien dat de renners clean bleven.
Kloppen de dopingverhalen van D’hont ? De ervaring leert dat het waarheidsgehalte van dergelijke beweringen vaak omgekeerd evenredig is met het aantal processen dat de ‘beschuldigden’ zullen inspannen. Indien ze werkelijk onschuldig zijn, weten Godefroot en de universiteit van Freiburg wat hen te doen staat.
