Tweeëntwintig (wing)backs sinds de titel in 2017, een filosofie die de vleugelverdedigers dwingt om alle risico’s te schuwen en de voortdurende zoektocht naar een stabiele verdediging. Het 0-0-gelijkspel tegen Waasland-Beveren toonde opnieuw aan dat Anderlecht dringend nood heeft aan twee echte backs.
Een striemend fluitconcert en een paar welgemikte wegwerpgebaren. Gevolgd door de ondubbelzinnige boodschap shame on you, dat gretig opgepikt en cynisch meegebruld werd door de meegereisde supporters van Waasland-Beveren. Het was wellicht even slikken voor de spelers van Anderlecht. Ze waren ondanks de ellendige seizoensstart gewend geraakt aan de onvoorwaardelijke steun van het publiek en dachten nog even tijd te kunnen kopen om het project- Kompany op de rails te krijgen. Maar het nieuwe puntenverlies tegen Waasland-Beveren was de spreekwoordelijke druppel.
Tijdens de zomermercato had het bestuur een prioriteit moeten maken van het aantrekken van een spits en twee backs.
Een half uur na affluiten ontspon zich zelfs een hoogst merkwaardig tafereel aan het Lotto Park. Terwijl sportief directeur Michael Verschueren aan de hoofdingang van het stadion weerstand probeerde te bieden aan de harde kern, stond Landry Dimata iets verderop in alle rust handtekeningen uit te delen aan een groepje fans. Voor veel supporters is de 22-jarige spits een van de ontbrekende schakels in het team. Ook binnenskamers werd er vaak genoeg herhaald dat het in orde zou komen met de ploeg van zodra Dimata, die dit kalenderjaar welgeteld zeventig minuten op het veld stond en opnieuw aan de groepstrainingen toe is, en Kemar Roofe in het elftal zouden komen.
Die ballon is nu helemaal doorprikt. Voorin draait het al negen speeldagen lang voor geen meter – Anderlecht heeft de op een na slechtste aanval van de Jupiler Pro League – maar de situatie achterin is minstens even zorgwekkend. Los van de elf tegendoelpunten is de invulling van de backposities een serieus issue geworden. Bij zijn voorstelling had Vincent Kompany aan zijn toehoorders beloofd dat hij Anderlecht zou laten voetballen zoals Manchester City. Met dat verschil dat hij andere types zocht dan aanvallende vleugelverdedigers als Kyle Walker en Oleksandr Zintsjenko die kunnen verdedigen en van dichtbij betrokken zijn bij alle aanvallende acties. Aan de spelers lichtte Kompany zijn stappenplan in detail toe: in het eerste seizoen heeft hij geen behoefte aan backs die mee opschuiven en in het tweede seizoen zou de positie mee-evolueren met de rest van de ploeg. Kompany kijkt niet één, maar een paar jaar vooruit. Om het met zijn woorden te zeggen: trust the process.
De naam en de intrinsieke kwaliteit van de speler is van geen tel voor Kompany, hij zoekt naar iemand die perfect in zijn systeem past. Om die reden kwam Alexis Saelemaekers nog niet in aanmerking voor de vacature van rechtsachter. Met zijn volume en goede voorzet is Saelemaekers nochtans de geknipte man voor de job, maar Kompany wil op die positie geen speler opstellen die tegen zijn natuur gaat voetballen en het tactische schema negeert. Tegen Waasland-Beveren bleek andermaal dat Sieben Dewaele en Killian Sardella te veel in een keurslijf voetballen om aanvallend een meerwaarde te kunnen zijn voor de ploeg. Dewaele trapte geen enkele voorzet en vertoonde zich geen enkele keer in de laatste dertig meter van de Waaslanders. Sardella brak in het derde en vierde kwartier twee keer uit, maar telkens was de voortzetting ondermaats. De voorbije weken kwamen ook de verdedigende tekortkomingen van de twee youngsters aan de oppervlakte. Vooral Sardella, die tegen Club Brugge zotgedraaid werd door Eduard Sobol en er zondag een paar keer werd afgelopen door Beni Badibanga, liep tegen de lamp. Zowel Sardella als Dewaele kunnen als excuus inroepen dat ze net eerste klasse ontdekken op een voor hen ongewone positie. En in feite zou Sardella een welverdiende time-out kunnen gebruiken om van zijn eerste maanden als profvoetballer te bekomen.
LOGE IN LONDEN
Tijdens de zoektocht naar versterkingen voor de flanken toonde Anderlecht zich weinig doortastend, zo blijkt nu. De naam van de transfervrije Iraanse international Milad Mohammadi (nu bij KAA Gent) deed even de ronde op Neerpede, maar de Brusselaars duwden niet door. Werd de speuractie naar een echte linksachter gestaakt omdat Kompany ervan overtuigd was dat hij voldoende materiaal had op Neerpede? Heeft Kompany de impact van een goede back op zijn elftal onderschat? Wellicht wel. Net zoals Verschueren zich schromelijk vergiste toen hij begin september de noodzaak om een nieuwe spits te halen minimaliseerde en via Twitter het mislopen van Mbaye Diagne probeerde te verantwoorden: ‘Consistent beleid voeren, geen betere opties beschikbaar om een nog sterker team te bouwen tijdens de laatste mercatodag. Squad completed. ‘
Het zijn woorden die nu bijzonder hol klinken. Tijdens de zomermercato had het bestuur een prioriteit moeten maken van het aantrekken van een spits en twee backs. Zeker in het licht van wat de voorbije twee seizoenen is vertrokken en aangetrokken op rechts en links in de verdediging. De backpositie is al jaren een knelpuntberoep bij Anderlecht en toch lijkt het management geen werk te willen maken van betrouwbare backs van het niveau Olivier Deschacht en Anthony Vanden Borre. Sinds de titel in 2017 onder René Weiler werden er met Dennis Appiah, Saelemaekers, Andy Najar, Alexandru Chipciu, Massimo Bruno, Sardella, Hotman El Kababri, en Dewaele acht verschillende (wing)backs geprobeerd op rechts (zie kader). Aan de overkant is de puinhoop zowaar nog groter: in totaal losten veertien spelers elkaar af. Het ging zelfs zo ver dat in de voorbereiding volgend op de 34e titel Adrien Trebel in een oefenmatch in Lier op de linkerflank werd getest om de blessure van Ivan Obradovic en het vertrek van Frank Acheampong op te vangen.
Het ad-hocbeleid van Anderlecht wordt nog het best gesymboliseerd door de manier waarop Sardella opklom in de hiërarchie. Op donderdag 26 april woonde de jongeling in een van de loges van het Emirates Stadium de halve finale van de Europa League bij tussen Arsenal en Atlético Madrid. Behalve zijn ouders was niemand op de hoogte van de escapade van Sardella naar Londen. De maandag erop werd de makelaar van Sardella door Luc Devroe opgebeld met de vraag waarom hij in Arsenal was geweest. Uit schrik dat de toen nog 15-jarige Sardella gratis zou overstappen naar de Gunners werd er diezelfde dag een contractvoorstel uitgewerkt voor de Belgische international bij de U17. En op 4 mei stond Sardella dus op het lijstje met elf namen, met onder andere Verschaeren, Jérémy Doku, Anouar Ait El Hadj en Antoine Colassin, die op een druk bijgewoonde persconferentie gelauwerd werden door Marc Coucke.
VETERAAN
Kompany zal overtuigd moeten worden dat zijn beste backs momenteel op de bank of in de tribunes zitten. In een willekeurige volgorde zijn dat Elias Cobbaut, Thierry Lutonda, die sinds zijn comeback bij de U21 een goede indruk laat, en Anthony Vanden Borre. De terugkeer van VDB was blufpoker van Kompany, maar intussen is men er intern van overtuigd dat een Vanden Borre die aan vijftig procent van zijn beste niveau zit het niet slechter zou doen dan Sardella.
Samen met zijn maatje Christian Wilhemsson heeft Vanden Borre hard gewerkt in Dubai om fit te blijven en het is een kwestie van tijd voor hij aan spelen zal toekomen bij de U21. Vanden Borre beseft dat zijn zoveelste comeback bij Anderlecht zijn laatste grote uitdaging is als voetballer. Terugkeren op het hoogste niveau bij een club met de standing van Anderlecht, na drie jaar uit het profcircuit te zijn verdwenen, werd nooit eerder vertoond. Misschien lukt het Vanden Borre wél. En die prestatie zou zelfs straffer zijn dan zijn deelname aan het WK 2014 in Brazilië. Maar het is wel een teken van wanbeleid dat Anderlecht straks op een veteraan moet rekenen, die sinds het seizoen 2014/15 het equivalent van 40 matchen heeft gespeeld, om zijn verdedigende problemen op te lossen.
22 spelers voor 2 posities
Sinds het seizoen 2016/17 is de chaos op de flanken niet meer te overzien en heeft geen enkele speler zich kunnen opwerpen tot een onbetwiste titularis. Een overzicht van de spelers die de afgelopen 89 competitiematchen als titularis begonnen op de rechts- of linksachter.
