Alles wat u nog niet wist over de bewogen zomer van Daniel Van Buyten en over zijn beslissing om een punt achter zijn spelerscarrière te zetten.
Begin februari dit jaar. Een chique Italiaans restaurant aan de rand van München. Daniel Van Buyten zet zich aan tafel voor het eerste gesprek in het kader van zijn autobiografie. Hij doet meteen een grote bekentenis: “Op het einde van het seizoen stop ik met voetballen. Mijn beslissing staat vast. Ik kom er niet meer op terug. Maar ik hou het nog stil tot na het WK.” Het communicatieplan zit goed in elkaar. Enkele weken eerder gaf Van Buyten via de website van Bayern München te kennen dat hij na het WK in Brazilië waarschijnlijk zou stoppen als international. Eind mei deelt hij tijdens de presentatie van zijn autobiografie dan weer mee dat hij zijn contract bij Bayern niet zal verlengen. De volgende stap was voor na het WK. Dan zou Van Buyten bekendmaken dat hij stopt met voetballen. Waarom wachten tot na het WK? Omdat hij niet de indruk wil wekken dat hij er nog snel even een WK’tje gaat bijnemen op het einde van zijn carrière. Hij wil niet de indruk wekken dat hij de toerist gaat uithangen in Brazilië. Dan zou hij weer flink wat bagger te slikken krijgen van de media en dat heeft hij al vaak genoeg moeten ondergaan.
Enkele dagen later wordt een van onze volgende gesprekken onderbroken door een medewerker van Bayern, die komt melden dat Van Buyten bij de clubfotograaf verwacht wordt voor de fotoshoot voor de catalogus van het seizoen 2014/15. Big Dan hijst zich onder meer in het Champions Leagueshirt van het volgende seizoen en laat zich een halfuur lang fotograferen. Nadien zegt hij al lachend: “Het Champions Leagueshirt ziet er fantastisch uit, maar ze hebben me voor niets gefotografeerd en zullen de foto’s kunnen weggooien.” Hij wil zijn beslissing om te stoppen nog niet meedelen aan Bayern. De daaropvolgende weken zal hij ons nog een aantal keer zeggen dat hij weldegelijk zijn laatste momenten als profvoetballer aan het beleven is.
Waarom dan nog een zomer lang twijfelen? Waarom dan nog luisteren naar zijn manager die hem tal van aanbiedingen voorlegt? Waarom dan nog onderhandelen met Anderlecht?
Tranen in Brasilia
Een Daniel Van Buyten in tranen na de uitschakeling tegen Argentinië, het blijft een van de meest beklijvende beelden van het WK. Waarom de tranen op dat moment? Daar kunnen meerdere verklaringen voor zijn. Hij is simpelweg teleurgesteld door het resultaat en het verloop van de wedstrijd. Hij is ervan overtuigd dat, indien we hem beter gebruikt zouden hebben toen hij in het slot van de wedstrijd als aanvaller ging spelen, de gelijkmaker er nog inzat. Mogelijkheid nummer twee is dat hij toen al besefte dat hij de laatste match uit zijn carrière gespeeld had. En het feit dat hij zijn naasten al een maand lang niet gezien had, zorgde ervoor dat hij bij een vraag over zijn familie in tranen uitbarstte. Zijn vrouw, kinderen en ouders een maand lang niet zien, was voor Van Buyten een bijna onmogelijke opgave. Na iedere wedstrijd stuurden ze hem foto’s en filmpjes van het feest ten huize Van Buyten tijdens de wedstrijden van de Rode Duivels. En iedere keer weer ontroerde hem dat tot tranen toe.
Robert Waseige
Big Dan kreeg tal van telefoontjes van ex-profvoetballers die hem afraadden om te stoppen met voetballen terwijl hij nog in staat was om verder te doen. Hun boodschap: “Ik ben te vroeg gestopt en zes maanden later had ik er al spijt van”. Een van die voormalige profs was Alex Teklak en die gaf toe dat het hem flink wat tijd heeft gekost om de overstap naar het gewone leven te maken. Anderen zeiden dan weer: “Met Bayern was je altijd onderweg. De dag dat je stopt met voetballen, ga je een gemis ervaren waar je niet altijd even gemakkelijk overweg mee zult kunnen.” Enkele dagen na zijn terugkeer uit Brazilië kreeg hij ook de kans om zijn toekomst te bespreken met Robert Waseige. Van Buyten organiseerde een groot feest voor de hele familie en broer Alain had zonder zijn medeweten Robert Waseige uitgenodigd. De wijze raad van Waseige laat zich als volgt samenvatten: “Als je je carrière in België wilt verderzetten, is Anderlecht de beste keuze. Maar als je wilt stoppen, is dat ook goed. Kunnen vertrekken door de grote poort is belangrijk. Dat neemt niemand je nog af.”
Anderlecht was in ieder geval de enige optie. Op de Facebookpagina Pour que Daniel Van Buyten reste chez les Diables, die vlak na het WK werd aangemaakt en intussen meer dan 40.000 likes verzamelde, begonnen enkele Standardsupporters amok te maken. Zij zijn van mening dat als Van Buyten zijn carrière dan toch in België zou afsluiten, hij dat veel beter in Luik dan in Brussel kon doen. De vrouw van Daniel antwoordde daarop kort en krachtig: “Hij zal niet naar een club gaan waar hij niet gewenst is.” Standard heeft Van Buyten nooit een voorstel gedaan. Niet verwonderlijk gezien de niet bijster goeie band die Roland Duchâtelet met Christophe Henrotay heeft… Anderlecht probeerde destijds de twaalfjarige Van Buyten al binnen te halen. Daniel speelde bij Froidchapelle, maar het bestuur van die club heeft de interesse van paars-wit voor hun grootste talent altijd verzwegen. Vader Van Buyten kwam daar een paar jaar later achter en dat zorgde ervoor dat het nooit nog helemaal goed gekomen is tussen Van Buyten en zijn eerste club.
Geen voetbal op vakantie
Meteen na het WK vertrok Van Buyten naar Portugal voor een vakantie met zijn vrouw, kinderen, broer en nicht in de buurt van Lissabon. “Er is daar met geen woord over voetbal gerept”, aldus Alain. “Toen we vertrokken zei hij dat zijn vakantie nu begon en dat hij later wel over zijn toekomst zou nadenken.” Er werd nochtans toen al volop gelobbyd om ervoor te zorgen dat hij nog een jaar zou voetballen, maar daar ging Daniel zelf even aan voorbij. Er was alleen een fitnesssessie die hem deed terugdenken aan Brazilië: “Het was er zo warm dat je al begon te zweten van de minste beweging”, verklaart Alain. “Daniel zei me: ‘Tijdens het WK was het precies zo op het veld. Sommige mensen verbazen zich er misschien over dat we niet gedaan hebben wat ze van ons verwachtten, maar je moest echt ter plekke zijn om te weten wat voor een sauna het daar was. ‘”
Na Portugal volgde een trip met z’n allen naar Zwitserland. Dit keer waren ook Daniels ouders van de partij. Het was overigens de eerste reis van vader Van Buyten sinds zijn beroerte in 2009 en vader en zoon beoefenden hun gezamenlijke hobby: vissen. Uren brachten ze door aan de boorden van het meer in Thun. Ze gingen zelfs vissen op een hoogte van 2500 meter. Toch was Daniel verplicht om in Zwitserland wel over zijn voetbaltoekomst na te denken. Manager Christophe Henrotay belde hem elke dag wel een paar keer op. “Hij werd gek”, zegt Alain. Henrotay werd overladen met voorstellen vanuit zowat elk Europees land. Olympiacos hing elke dag minstens een paar keer aan de lijn en Henrotay wilde van Daniel weten of het überhaupt wel de moeite was om naar het voorstel van de Grieken te luisteren. Alain: “Mijn broer zei daarover dat hij het wel grappig vond dat hij nooit méér aanbiedingen kreeg dan op het moment dat hij aan stoppen dacht.”
Eindelijk eensgezindheid
“Fans en journalisten, Walen en Vlamingen, werkelijk iedereen was positief over het WK dat mijn broer speelde”, zegt Alain. “Het was de eerste keer dat hem dat overkwam en dat heeft hem aan het denken gezet.” Het heeft de zaken ook bemoeilijkt. Enerzijds leek het hem stom om net op dat moment te stoppen, anderzijds zag hij ook wel in dat het mooi zou zijn om te stoppen op zijn hoogtepunt. Hij wist ook dat één flater in een topwedstrijd reden genoeg zou zijn om weer een hele hoop bagger over zich te krijgen. Hij denkt ook aan spelers zoals EnzoScifo en Georges Grün, die na een grote buitenlandse carrière in schoonheid trachtten te eindigen in België, maar jammerlijk faalden. Uiteindelijk zag Van Buyten in dat hij veel meer te verliezen dan te winnen had door naar Anderlecht te trekken.
Leven na het voetbal
Big Dan heeft nog geen idee hoe zijn nieuwe leven er zal uitzien. Christophe Henrotay stelde hem voor om bij hem te komen werken en Van Buyten ziet ook wel wat in een job als analist bij de televisie. Zelfs een baan als coach sluit hij niet uit. Al lijkt hij nog het meest te vinden voor de functie van manager of sportief directeur bij een club. Zijn spelerscarrière bij Anderlecht afsluiten zou in die optiek dan wel weer een goeie zet geweest zijn. Ook die gedachte speelde deze zomer door het hoofd van Big Dan.
Twijfels in Charleroi
Toen hij het stadion van Charleroi passeerde, zei Daniel tegen zijn broer: “Pff, ik stel me zo voor dat we hier met Anderlecht komen spelen en dat er geen kat in de tribune zit. Ik weet niet of ik daar wel klaar voor ben.” Feit is dat hij sinds zijn debuut bij Bayern alleen maar in bomvolle stadions gespeeld heeft. Hij vraagt zich dan ook af hoe hij zich zou kunnen motiveren voor uitwedstrijden bij pakweg Lierse, Zulte Waregem of Lokeren. Die gedachte schrikt hem zelfs enigszins af. “Daniel denkt dat een heleboel spelers van Bayern het dit seizoen weleens moeilijk zouden kunnen hebben om zich te motiveren”, weet Alain. “De voorbije twee jaar hebben een heleboel Bayernspelers alles gewonnen wat er te winnen valt, Wereldbeker inbegrepen. Nu moeten ze in de Bundesliga weer van nul beginnen. Daniel is er zeker van dat hen dat zwaar zal vallen. Dat Philipp Lahm als international is gestopt, heeft volgens Daniel ook te maken met het feit dat het steeds moeilijker werd om zich nog op te laden voor simpele kwalificatiewedstrijden nadat hij net het WK gewonnen had.”
Van Buyten stelde zich ook de vraag hoe het zou zijn om dag in dag uit te trainen met spelers die niet Arjen Robben, Franck Ribéry of Mario Götze heten. En ook: hoeveel kans zou hij nog maken om opgeroepen te worden bij de Rode Duivels als hij in plaats van bij een Duitse topclub bij een Belgische topclub speelt terwijl zijn voornaamste concurrenten bij Man City en Barcelona spelen?
Dol op München
Dat de vrouw van Van Buyten stond te popelen om terug te keren naar België is nog zacht uitgedrukt. Het koppel had het naar hun zin in Cassis toen Van Buyten bij Marseille speelde, maar in Duitsland kon Céline nooit echt aarden. Ze woonden er tien jaar en dat is voor haar ruim voldoende. Als het alleen van Daniel zou afhangen, zou hij nog ettelijke jaren langer in München gebleven zijn. “Hij is voor ons teruggekomen”, weet mama Renate. “Als hij nog vrijgezel zou zijn, dan was hij in München blijven wonen. Hij houdt van de stad en hoe proper ze is, van de Duitse mentaliteit in het algemeen.” Op het eind van vorig seizoen riep UliHoeness, die toen van de laatste dagen vrijheid genoot vooraleer hij achter de tralies moest wegens fiscale fraude, Daniel bij zich en vertelde hij hem dat er altijd een plaats bij Bayern is voor hem. Hetzij als speler, hetzij in een andere rol. Eind mei heeft Daniel de club evenwel laten weten dat hij niet wenste te onderhandelen over een contractverlenging. Sindsdien is hij nog een keer teruggekeerd naar München, zij het slechts voor een paar uurtjes. Hij heeft zijn wagen van de club ingeleverd en is met zijn eigen auto teruggekeerd. Zonder ook maar iemand van het bestuur te spreken of te zien. ?
DOOR PIERRE DANVOYE – BEELDEN BELGAIMAGE
“Als hij nog vrijgezel zou zijn, dan was hij in München blijven wonen. Hij is voor ons teruggekomen.” Mama Renate
