Met drie toppers in het vooruitzicht is het kijken naar de manier waarop László Bölöni de crisis aanpakt. Hoe krijgt de Roemeen zijn spelers weer een paar procentpunten beter?
Om te beginnen dit: in 2017 sloot Antwerp zijn eerste seizoen in 1A na de reguliere competitie af met 41 punten (8e). Vorig seizoen finishte de Great Old na 30 wedstrijden als zesde met 49 punten. Nu telt het er na 13 duels 21. Als in de komende twee thuismatchen tegen Club Brugge (zondag) en AA Gent (21 november) wat punten worden gesprokkeld, zit men op de koers van vorig jaar.
Is dan alles peis en vree? Hoegenaamd niet, want de ambities zijn gestegen, in principe moet Antwerp beter (kunnen) doen dan vorig seizoen, toen het na de play-offs als vierde eindigde. Kan dat nog met László Bölöni? Dat is de vraag waarop de komende weken een antwoord moet volgen.
Om te (her-)beginnen dit: al die tijd dat de Roemeen op de Bosuil het sportieve bestierde samen met Luciano D’Onofrio was hij nog nooit onomstreden. De kritiek van de fans, openlijk geuit na de nederlaag bij Moeskroen, is niet nieuw. De interne kanttekeningen bij zijn manier van werken evenmin. Die was er al vanaf seizoen een, onder meer op zijn niet altijd even wetenschappelijke manier van aanpakken. Prestaties vergoelijkten evenwel veel, een paar keer leek de hakbijl te vallen, maar ontsnappingskoning Bölöni is in Antwerpen een kat met vele levens.
Feit is: de prestaties zijn minder. In de voorbije zes wedstrijden ging vijf keer een voorsprong verloren. De sterkhouders van vorig seizoen presteren nu stuk voor stuk minder en de verdediging toont te weinig discipline in balverlies. Ook de wissels vallen vaak tegen.
Dat Bölöni de discipline naast het veld terug kan brengen, daar hoopt bij Antwerp niemand op. Die was er nooit. Wel op het veld en dat was het belangrijkste, de ervaring in de groep kon de rest wel autocorrigeren. Dat is nu weg. Komt ze nog terug? Indien ja, dan kan het rap keren. Indien neen, dan zal het snel gedaan zijn. Toch voor de trainer.
