KV Mechelen flikt het nog eens: de club kan weer een berg geld rapen voor een speler die Malinois zelf geen transfersom kostte. Het nieuwe goudhaantje heet Ivan Obradovic en is een 26-jarige linksachter uit Servië.

Afgelopen donderdag, een week nadat een delegatie van KV Mechelen een eerste keer heeft samengezeten met Anderlecht over een mogelijke overgang van Ivan Obradovic naar het Astridpark, pompt Johan Timmermans zijn borst op. “Twee miljoen euro voor Obradovic is veel te weinig”, stelt de voorzitter van KV Mechelen. Als de concrete interesse van Anderlecht in de Servische linksback of de vage interesse van andere clubs uitmondt in een transfer, moet dat voor geel-rood de meest lucratieve worden van het laatste decennium, denkt hij.

Het is niet de eerste keer dat er een stevig prijskaartje rond de nek van Obradovic bengelt. Als de Servische flankverdediger op zijn 21e zijn opleidingsclub FK Partizan Belgrado verlaat, is het net zo. In die zomer van 2009 strikt Real Zaragoza de linksachter. Die club, die op dat moment net naar de Primera División gepromoveerd is, betaalt volgens sommige bronnen drie miljoen euro, andere spreken zelfs van zes miljoen euro. Pedro Herrera, destijds sportief directeur bij de ploeg uit Zaragoza, gaat er niet op in: “Dat is vertrouwelijke informatie.”

Staalhard schot

Obradovic is afkomstig uit Obrenovac, een gemeente dicht bij hoofdstad Belgrado. Hij heeft voor zichzelf al snel uitgemaakt dat hij profvoetballer wil worden en stopt op zijn vijftiende met school. Uit een welgestelde familie komt Obradovic niet. Zo vertelt hij dat hij in zijn jeugd nooit geld had om nieuwe voetbalschoenen te kopen. In plaats daarvan kocht hij telkens tweedehands een paar over van een ploegmaat.

Op 22 april 2007 gaat zijn droom in vervulling: hij mag opdraven met de eerste ploeg in een competitiewedstrijd tegen Vojvodina. Hij is dan achttien. Zijn toenmalige coach is Miroslav Djukic. In 2008 stapt Djukic over naar de nationale ploeg en selecteert hij Obradovic al snel. Vanaf dat moment is de carrière van het jonge talent gelanceerd.

Obradovic tekent in 2009 in Zaragoza een contract voor vijf seizoenen. “Hij is een offensief ingestelde linksback die makkelijk de achterlijn haalt”, aldus Herrera. “Hij heeft ook een staalhard schot in de voet. Maar zijn probleem hier was dat hij meer aan het doel van de tegenstander dacht dan aan zijn eigen doel. Bij ons was zijn progressiemarge nog erg groot, maar fysiek en technisch had hij alles om het te maken.”

Door twee knieblessures en allerlei kwaaltjes komt Obradovic echter maar in 47 matchen in actie tijdens de vier seizoenen die hij uiteindelijk bij Real Zaragoza speelt. In zijn eerste seizoen kampt hij met een mysterieus aanslepend probleem in zijn linkerknie. Pas in april 2010 kan hij weer voluit gaan. Desondanks selecteert bondscoach Radomir Antic hem voor het WK in Zuid-Afrika, waar hij in de derde poulematch de volle negentig minuten meedoet.

Een zuiver geweten

Het seizoen erop krijgt bij Real Zaragoza de Mexicaanse coach Javier Aguirre de touwtjes in handen. Die heeft het niet zo voor Obradovic. Zo komt het ook dat de Serviër op de bank zit tijdens de laatste competitiewedstrijd van het seizoen 2010/11. Zaragoza moet die match winnen om in de eerste klasse te blijven en dat lukt, het wordt 1-2. Maar in september 2014 verschijnen berichten waarin staat dat er bij die wedstrijd sprake was van omkoping. Het proces daarover loopt nog. Volgens bronnen bij Justitie in Spanje stemde de hele ploeg van Zaragoza in met de omkoping – er zou 965.000 euro aan de spelers van Levante betaald zijn. Obradovic zei echter in de Servische krant Sport een zuiver geweten te hebben: “Op geen enkele manier ben ik betrokken bij de manipulatie van die wedstrijd.”

Wanneer eind december 2011 Manolo Jiménez de nieuwe trainer wordt van Zaragoza, krijgt Obradovic weer een kans. Niet veel later probeert Club Brugge hem binnen te halen. In een interview bevestigt Obradovic dat: “Ik had een aanbieding van Club Brugge, maar Jiménez wou me absoluut houden.” In de daarop volgende zomer laat de club verstaan dat Obradovic dan toch weg mag, voor twee miljoen euro, vermoedelijk omdat Zaragoza het geld wel kon gebruiken. Herrera zegt: “Er waren interne strubbelingen en ook problemen met de betalingen van de spelers. Dat had allemaal zijn invloed op Obradovic, die zich daardoor nooit echt goed in zijn vel voelde.”

Later in 2012 slaat het noodlot helemaal toe: Obradovic blesseert zich op training weer aan de linkerknie. Het verdict is niet min: een gedeeltelijk gescheurde kruisband. De rest van dat jaar komt hij niet meer in actie. “Toen zat hij heel diep,” aldus Herrera, “maar het maakte hem mentaal ook sterker.” Op het eind van het seizoen 2012/13 degradeert Real Zaragoza weer naar de tweede klasse. De Spaanse club ontbindt het contract met zijn Servische verdediger.

Altijd aanspeelbaar

Enkele maanden later, in het voorjaar van 2014, komt Obradovic als vrije speler testen bij KV Mechelen. Hij belandt er via enkele landgenoten die hem begeleiden. Dat zijn onder anderen Dejan Veljkovic, die zich als makelaar in die periode net goed aan het binnenwerken is bij KV, en Milan Jovanovic, ex-speler van Standard en Anderlecht. Beide heren zien KV als een goede springplank voor Obradovic. Geel-rood hapt toe.

Tom Caluwé, assistent-trainer bij KV Mechelen, vertelt: “Ik merkte meteen dat Ivan een speler is met een enorm hoog niveau. Dat bleek al snel uit zijn balbehandeling, zijn versnelling met de bal aan de voet en zijn technische kwaliteiten. Je kunt hem altijd aanspelen, ook al staat er een man kort bij hem, Ivan komt wel onder die druk uit. Een ploeg die van achteren uit wil voetballen, kan zo’n speler goed gebruiken. Hij is een jongen die de bal durft te vragen en die zich niet net áchter een man opstelt. Ivan blijft ook rustig en cool in alle omstandigheden. Daardoor oogt hij soms misschien wat nonchalant. Hij geeft het gevoel dat hij geen moeite moet doen om te voetballen en is ook niet snel onder de indruk.” De fans van KV sluiten de Servische back afgelopen seizoen al snel in de armen, elke week wappert er in de tribunes een spandoek met als opschrift: ‘We love Obracadabra‘.

“Het was voor Ivan belangrijk”, zegt Caluwé, “om opnieuw wekelijks te kunnen spelen. Hij was er afgelopen seizoen maar in één match niet bij, vanwege een schorsing. Door die opeenvolging van wedstrijden zag ik hem op fysiek vlak sterker worden. Dat hij weer opgeroepen werd voor de Servische nationale ploeg, was een mooie beloning.”

Caluwé vindt het niet gemakkelijk om een werkpunt voor Obradovic te bedenken. Uiteindelijk zegt hij: “Soms kon hij afgelopen seizoen, als hij mee oprukte, misschien wel een betere keuze maken bij het geven van de laatste pass, maar aan de andere kant had hij er dan vaak al een hele rush opzitten.” Als Caluwé hoort dat Obradovic in Spanje weleens het verwijt kreeg meer aan het doel van de tegenstander te denken dan aan het eigen doel, antwoordt hij: “In Spanje lopen er bij sommige clubs voetballers van een ander kaliber. Hier in België zag ik toch maar weinig tegenspelers die hem op verdedigend vlak in de problemen konden brengen.”

DOOR KRISTOF DE RYCK & STEVE VAN HERPE

“Een ploeg die van achteren uit wil voetballen, kan een speler als Obradovic goed gebruiken.”

Tom Caluwé, assistent-trainer bij KV Mechelen