Dirk Deferme

Genk kreeg vrijdag nog eens een opdoffer te verwerken : 0-3 verloren van Club Brugge.

Dirk Deferme : Aan de ene kant was het een wedstrijd waarvan je wist : als Genk nog één keer iets wil laten zien, dan moet het daar gebeuren. Aan de andere kant was het ook een wedstrijd waarvan je dacht : kán Genk nog iets laten zien ? Maar het schoot in alle onderdelen van het voetbal tekort – ook al horen de verdedigers van Genk het niet graag – toch vooral in de defensie. Het gevoel dat ze nog iets kunnen winnen, is daar al een tijdje weg, net als bij Lierse afgelopen weekend de hele eerste helft. Het geloof ontbreekt. Soms laten wij als volgers ons daar ook aan vangen : als we een ploeg zien die er niks van bakt, voorspellen we hoe het de rest van de competitie of zelfs volgend seizoen niet meer goed zal komen. Terwijl dat eigenlijk allemaal onzinnige uitspraken zijn, want het kan soms van de ene op de andere helft in een wedstrijd kantelen. Kortom, op het gevaar af van in herhaling te vallen : Genk-Club Brugge heeft gewoon gebracht wat iedereen al een tijdje wist.

Ook de reactie van Jos Vaesen achteraf was voorspelbaar.

Drie weken na elkaar liep het fout en hij zet het elke week nog wat geprononceerder in de pers.

Hij zou met Emilio Ferrera hebben gepraat, maar Ferrera ontkende dat zelf.

Staalhard zelfs. Niks van aan de hand, pure speculatie. Laat ons hopen voor de eerlijkheid, die links en rechts al eens uit de bocht gaat, dat de tv, radio en kranten de interviews van afgelopen weekend over enkele weken niet nog eens naar boven moeten halen. Voorlopig krijgt iedereen in dat verhaal van mij het voordeel van de twijfel.

Uit wat links en rechts gezegd en geschreven wordt, zou je kunnen opmaken dat er aan Vergoossen getwijfeld wordt.

Genk moet gewoon zijn defensie op punt krijgen, want laten we niet vergeten dat ze ook behoorlijk wat doelkansen bij elkaar gevoetbald hebben tegen Brugge. Zoals sommige verdedigers van Genk terecht zeggen : vliegen die erin, dan krijg je een hele andere wedstrijd en valt die hele wedstrijd helemaal anders in elkaar en stijgen sommigen boven zichzelf uit, wat vorig seizoen zeker is gebeurd.

Anderlecht zette tegen Sint-Truiden zijn sterke reeks verder en speelt volgend weekend een topper tegen Lokeren. Wat verwacht je ervan ?

.Misschien wel de allerlaatste topper van de competitie. Vijf speeldagen voor het einde kan op intertotovoetbal ongeveer alles beslist zijn. Dat is een beetje jammer, want het is altijd veel leuker als de spankracht tot het einde blijft. Ik vind die wedstrijd vooral voor Anderlecht dé waardemeter. Ze hebben nu zeven keer op rij gewonnen en Lokeren zette ( vóór de wedstrijd van maandag tegen Charleroi, nvdr) een reeks van 30 op 33 neer, met één uitschuiver, tegen Beveren. Ik verwacht wel een zeer goeie wedstrijd : Lokeren kan heel goed voetballen en ze zijn het aan hun stand en status die ze van iedereen krijgen verplicht om iets te laten zien. Tot nu toe verloren ze elke wedstrijd van formaat, tegen Brugge en Anderlecht, maar wat ze kunnen, lieten ze vorig seizoen zien door Anderlecht van de mat te spelen. Dat verwacht ik zondag absoluut niet, want Anderlecht geeft een zeer stevige indruk.

Hugo Broos heeft er dan toch een lijn in gekregen.

Ik blijf toch een beetje vinden dat de thuiswedstrijd tegen Panathinaikos het keerpunt vormde. Daar is een week van beenharde kritiek op alle geledingen van de club aan voorafgegaan. Ook al zeggen ze dat dat er niks mee te maken heeft, zet dat toch een aantal spelers op scherp omdat ze in hun eer aangetast worden en die prikkel nodig hebben om op een bepaald moment veel meer te brengen.

De bekerfinale zal tussen Sint-Truiden en La Louvière gaan. Dat is wat men noemt een kleine finale.

Je kan perfect begrijpen waarom, maar van de andere kant hebben die ploegen hun plaats in de finale niet gestolen. Ik heb goed onthouden wat Jacky Mathijssen zei : ‘de grote clubs zeggen dat de beker maar de beker is als ze uitgeschakeld zijn.’ Ik denk dat Genk, Lierse, Standard of zelfs Lokeren in hun huidige situatie met veel plezier naar de Heizel getrokken zouden zijn op 1 juni. Als je daar wint, haal je Europees voetbal. Punt uit. Daarom begrijp ik niet goed dat sommige clubs zeggen : wij schrijven ons niet in voor intertotovoetbal. Bij Barcelona twijfelen ze daar geen seconde aan, want als je de voorrondes overleeft, speel je de Uefacup. Maar Sint-Truiden is een ploeg die opnieuw aan het komen is.

Van La Louvière weten we dat Johan Vermeersch erin is geïnteresseerd om het in Brussel te laten spelen.

Het zijn dingen die ik niet zo goed begrijp. Dat je dat soort kunstmatige ingrepen toepast op voetbal. Ik begrijp wel dat een ploeg leefbaarder kan zijn in Brussel dan in de buurt van La Louvière, want er zijn al veel clubs in Henegouwen. Maar van aanpak is het allemaal redelijk Amerikaans. Ik zou er kunnen achterstaan als het systeem tot in de puntjes uitgewerkt zou zijn en de sportwereld hier in elkaar zou zitten zoals in Amerika, waar de formats ongelooflijk goed uitgewerkt zijn en business regeert. Maar ik geloof niet in dat soort toestanden als de markt zo beperkt is als hier.

Lommel probeert het straks met Overpelt en de G5 – zonder Brugge, maar met Lierse – zou bereid zijn het vereiste miunimum aan schulden op zich te nemen.

Ik lig geen seconden wakker van wat welke G ook doet in verband met de lopende competitie. Ik bedoel : dit is echt bijna een slapstickverhaal en terzelfdertijd een horrorstory. Dat is goed voor niks en voor niemand. Ik hoop dat de G5 tijd maakt voor hoe het nu verder moet en hoe je zulke zaken voor altijd kan uitschakelen. Er is daar behoefte aan een werkgroep, ruimer dan allemaal mensen uit de eigen kring. Ik bedoel : met mensen die neutraler zijn dan wie rechtstreeks met de eigen club te maken heeft. Waarom niet eens een grote rondetafelconferentie ? Die context kan inspirerend werken. Want zoals nu werkt het niet, alle goed bedoelde licentie-initiatieven ten spijt, omdat je onderweg een horribel jaar meemaakt. Dit seizoen gaan er twee clubs in de loop van de competitie failliet. Het is toch niet normaal dat Racing Genk drie keer tegen Carl Hoefkens en Richard Culek moet spelen of Dosunmu goals maakt voor Mechelen en Westerlo of Haeldermans voor Lommel en Lierse. Via een reglementaire transfer, oké, maar vanaf een bepaald moment hoort dat niet meer te kunnen.

Moeskroen verloor met 1-6 van GBA en Lorenzo Staelens kondigde maatregelen aan.

Wat ze nu tegenkwamen, zijn ze dit seizoen al een aantal keer tegengekomen. Ze hebben natuurlijk al met heel veel geblesseerden af te rekenen gehad. Wat wel opvalt is dat Germinal Beerschot het nu laat zien. Bevrijd van welke stress dan ook : de bekerfinale is weg, ze zijn zeker van het behoud, de knopen wat het voorzitterschap betreft zijn doorgehakt. Plots ontstaat dan toch een bepaald soort bevrijding en komt naar boven wat absoluut in die ploeg zit. : technisch zijn het allemaal goed onderlegde knapen.

De zaak-Bangroura, waar al veel over gezegd en geschreven is, was nog eens in het nieuws. Een contract is een contract, denk je, en dat is getekend of niet getekend, maar dat van Bangoura bleek niet getekend en vormde toch nog een probleem.

Dat is weer eigen aan structuren die niet doorzichtig zijn, werkmethoden waarvan iedereen denkt dat het zaken zijn die niet volgens de normale procedures verlopen. Blijkbaar kan dat allemaal. Dat zit ook in dat horribel jaar waar ik het daarnet over had.

door Raoul De Groote

‘Het is toch niet normaal dat Racing Genk drie keer tegen Carl Hoefkens moet spelen.’