Yellow Red KV Mechelen is niét het Real van derde klasse en het lange gezicht van Alex Czerniatynski baart zorgen. Maar verder gaat het redelijk goed met de club, precies één jaar na de vereffening.
Eén jaar geleden, op 7 december 2002, ging KV Mechelen in vereffening. De club was haar voortbestaan niet meer zeker. Een vereffenaar werd aangesteld om de activa te gelde te maken, zodat de openstaande schulden konden worden afgelost. De ervaren spelers vertrokken, de trainer ook, eigen jongeren en tweede keus van Standard kregen tegen minimale contracten hun kans, de assistent-trainer ook, en KV Mechelen speelde het seizoen eervol uit. Vandaag voetbalt de nieuwe vzw, die stamnummer 25 overnam, onder de naam Yellow Red KV Mechelen in derde klasse.
Voorzitter en advocaat Johan Timmermans, VLD-schepen van de stad Mechelen, verzamelde rond zich een jonge bestuursploeg. Daarin onder meer nog een advocaat van het kantoor waar ook hijzelf werkt, en twee accountants van een revisorenkantoor. Alleen ondervoorzitter Silveer Dauwe, een bakker op pensioen, was ook vóór de naamsverandering actief in de club : als voorzitter van Club 25, de socioclub van Malinois. Gerechtigd correspondent Jan De Craen keerde terug na een verleden als bestuurslid ten tijde van John Cordier.
Van de vorige ploeg geen spoor meer. “De meesten waren al wat ouder”, klinkt het, “en helemaal gedegouteerd door de gang van zaken onder Van den Wijngaert. Sommigen komen nog kijken, anderen niet meer. Maar het was sowieso de bedoeling om met een schone lei te beginnen.”
Ondertussen werd het stil rond de vereffening. “Maar”, zegt vereffenaar Joan Dubaere, “de lopende zaken worden afgehandeld. Dit is geen stilliggend dossier.” Onder andere voor het stadion, waarop een aantal hypotheken rusten, wordt nog naar een oplossing gezocht. Het is eigendom van de vzw in vereffening, met wie de nieuwe vzw de afspraak maakte dat ze het kan huren voor de duur van het huidige seizoen. “Dat is toch een zekere geruststelling voor alle partijen,” zegt Dubaere, “tenzij er zich onvoorziene omstandigheden voordoen, want dan kan de bestaande overeenkomst worden opgezegd. Maar de schuldeisers hebben er natuurlijk ook geen belang bij dat het stadion in allerijl wordt verkocht.”
De mogelijkheid dat Mechelen plots zonder stadion komt te zitten, is dus vooral een theoretische. Over een eventuele nieuwe locatie is er niks concreet, aldus Dubaere, die ook wijst op de betrokkenheid van de stad, die de stedenbouwkundige bestemming van het onroerend goed moet bepalen. Enkele jaren geleden waren KV en Racing Mechelen met de stad in gesprek om samen een stadion op De Nekker te bespelen. “Maar dat plan lijkt wel vergeten”, zegt een betrokkene uit die tijd. Een fusie tussen beide derdeklassers is niet aan de orde.
Van de lopende juridische procedures tegen de oude vzw hoeft het nieuwe KV Mechelen niets te vrezen. Om het stamnummer over te nemen stak het een behoorlijke som geld in de vereffening en daarvan keerde de vereffenaar de ex-spelers inmiddels een voorschot uit. Daar houdt het voor de nieuwe bestuursploeg ook op. Namens de ex-spelers leidde de spelersvakbond Sporta onlangs, op 25 november, een procedure in tegen enkele beheerders van het oude KV die het aansprakelijk stelt voor achterstallige betalingen. De advocaat van Willy Van den Wijngaert reageerde al, maar dit dossier kan maanden, zelfs jaren nog aanslepen.
Het gaat dus, schijnt het, weer goed met KV Mechelen, nu “het gesloten wereldje van de Jaguar” (de automobiel van Van den Wijngaert) tot het verleden behoort. Tien jaar geleden ging de club onder het voorzitterschap van Willy Dussart een openbare lening aan door uitgifte van obligaties voor het totale bedrag van 34 miljoen frank. Met de helft daarvan kocht de club spelers, de rest werd op de bank gezet. Daar groeide het aan tot ruim 30 miljoen. Nog tot 31 december kan wie wil, zijn geld terugvragen, zoals vooral de omgeving van Dussart inmiddels deed. Uit solidariteit met Malinois deden vele anderen dat niet, wat de club, die in 2004 haar honderdste verjaardag viert, een mooi cadeau van 12 miljoen frank opleverde.
Tegenover deze financiële opsteker staan de tegenvallende sportieve prestaties. Wegens de vereffening begon KV Mechelen met aftrek van negen punten aan het kampioenschap in derde klasse A. Tot voor afgelopen weekend was het er nog steeds niet in geslaagd van de laatste plaats weg te komen. Acht van zijn dertien wedstrijden eindigden op een gelijkspel, waarvan vier op 0-0. De ploeg maakte slechts tien doelpunten, maar staat tegelijk wel met de op één na minst gepasseerde verdediging van alle nationale reeksen.
Volgens de enen ligt het aan de aanvoer naar de spitsen, volgens de anderen aan de spitsen zelf. Ook zou de kennismaking met het gevechtsvoetbal van derde klasse moeilijk verlopen voor de vaardige maar fysiek niet zo sterke Mechelaars. Toch blijft de meest gehoord conclusie : “We missen een killer.” Want hoewel Jean-Jacques Missé-Missé, ook al een stevige dertiger, aanvankelijk rust bracht in de ploeg, zou hij zich tegenwoordig niet meer van zijn vlijtigste kant laten kennen. Tien dagen geleden was hij zelfs enkele dagen spoorloos, tot hij ná de uitwedstrijd tegen Nieuwkerken Sint-Niklaas doodleuk opdaagde om de ploegmaats de hand te schudden. Interland gehad, ziek geworden, gsm uitgevallen, of zoiets.
Voor die wedstrijd had Zivica Kanacki ook aan de veldbezetting gesleuteld. Na overleg met de spelersgroep stapte de trainer af van de 4-4-2 en bracht het elftal in een 3-5-2 tussen de lijnen. “Als wij op dit niveau een beetje gaan pressen,” zegt een speler, “komt de tegenstander vaak in de problemen. Daarom spelen we nu achterin man tegen man. Tegen Nieuwkerken leverde ons dat zeventig minuten balbezit op. Helaas, tot de zestien meter.”
Veel hoop rust er nu op de herneming na de winterpauze, wanneer twee spelers inzetbaar zullen zijn die de laatste kampioenstitel van KV Mechelen in tweede klasse nog mee hielpen winnen. Geoffrey Peytier en Tom Peeters, allebei vrij, keerden terug op het oude nest, trainen al mee en zouden na nieuwjaar een prestatiegericht contract krijgen. Eerder kwam ook Jan Verlinden weer thuis, nog zo’n speler die vertrok na de titel, maar vervolgens alleen maar sportieve teleurstellingen opliep. Nu is hij aanvoerder.
Duidelijk is inmiddels dat Yellow Red KV Mechelen niet “het Real Madrid van derde klasse” is, zoals voorzitter Johan Timmermans voor het seizoen ambitieus en een beetje hoogmoedig uitbazuinde. Dat het helemaal anders loopt, heeft niet voor druk op de spelersgroep gezorgd, klinkt het daar. Er wordt goed getraind, nog altijd een keer of zes of zeven per week, en als ze dan al iets zien of voelen, de spelers, dan het wisselende humeur van Alex Czerniatynski.
De assistent van Zivica Kanacki begon als hoofdtrainer aan het seizoen, maar werd wegens een afkalvende discipline al vroeg een halve rij naar achter geschoven. Van toen hij als jeugdtrainer op Malinois aan de slag ging, was bekend dat Czerniatynski het niet in zich had gezag af te dwingen. Jonge spelers wonden hem rond hun vinger en de veelvoudige Rode Duivel heette een koekenbroodje te zijn. “Hij is niet erg op discipline gesteld”, zegt zo’n speler. “Het belangrijkste voor hem is wat je op het veld brengt. Of je al dan niet je gsm nog oppakt in de gang, heeft daar volgens hem geen invloed op.”
Van de promotie van Kanacki, al een eeuwigheid en een dag aan de slag op Mechelen, was Czernia behoorlijk van slag, zo wordt getuigd. Maar na enkele weken kwam er weer leven in en toen Kanacki onlangs een tijdje out was wegens een longontsteking, zag hij zich volgens sommigen weer helemaal als de eerste trainer. Quod non. Nieuw dipje.
“Wij verwachten meer sportiviteit van Czernia in plaats van dat hij hier met een lang gezicht rondloopt”, verwoordt iemand de positie van de club tegenover haar oud-speler. Zowel sportief directeur Fi Van Hoof als de voorzitter hadden hierover een gesprek met hem. Dat Czerniatynski na de wedstrijd snel in de supporterscafés is terug te vinden, mag dan goed zijn voor zijn eigen populariteit (vanuit de tribunes wordt zijn naam geroepen), de ploeg kan er de dupe van worden.
Van die supporters heeft Yellow Red KV Mechelen overigens geen klagen (op enkele problemen met een handvol hooligans na). Voor elke thuiswedstrijd daagden er tussen 5000 en 5500 op en op verplaatsing wordt vaak voor 1500 man gespeeld. “Typisch Mechels, zeker ? Zeveren en zagen, maar in het weekend er wel weer staan.”
door Jan Hauspie
‘We zijn met een schone lei begonnen.’
‘Achterin spelen we nu man tegen man.’
