De eerste speeldag van de competitie toonde dat er een wereld van verschil gaapt tussen de voorbereidingsperiode en het echte werk, maar bij Cercle Brugge werd de opwaartse lijn die er tijdens de aanloop naar het kampioenschap te registreren viel zaterdag verdergezet. Cercle deed tijdens het tussenseizoen zware inspanningen om de vereniging op tal van niveaus naar een hoger niveau te tillen, maar het wil vooral de grauwheid die er over de ploeg hing wegblazen. Conclusies mogen er na één wedstrijd nog niet worden getrokken, maar de manier waarop groen-zwart zaterdag tegen Lokeren speelde, belooft voor de toekomst, het 2-2-gelijkspel ten spijt. Harm van Veldhoven, de nieuwe trainer, zei zaterdag “dat Cercle wil tonen dat het kan voetballen”, maar hij voegde er haastig aan toe dat dit proces met vallen en opstaan zal verlopen.
Harm van Veldhoven huist in Mol niet alleen in een mijnwerkerswoning, hij is ook de mijnwerker onder de trainers : geen poespas, geen holle kreten, maar gewoon arbeid en engagement, het harde, eerlijke werk. Hij houdt van duidelijke afspraken. Van Veldhoven verdiept zich op een veel minder gedetailleerde manier in het voetbal dan zijn voorganger Jerko Tipuric, maar bij de spelers is deze ex-middenvelder goed aangekomen. Terwijl er bij FC Brussels nog werd beweerd dat Van Veldhoven alleen kon functioneren onder de leiding van iemand anders, heeft hij in dit Cercle eigenhandig nieuwe krijtlijnen getekend. Van Veldhoven – die duidelijk veel meer materiaal heeft dan Tipuric – deed zijn beste ingreep door verdediger Denis Viane naar de positie van defensieve middenvelder over te hevelen. Deze clubspeler was zaterdagavond de beste man op het veld : sterk in de recuperatie en de ballen zonder franjes goed inspelend.
Dit Cercle Brugge heeft veel meer diepgang dan vorig seizoen. Dat heeft onder meer te maken met het veelvuldig oprukken van linksachter Tom Van Mol, terwijl het veld via de flanken (zaterdag Slobodan Slovic en Andreas Vlachos) constant breed wordt gehouden. Ook daardoor kan Harold Meyssen als centrale middenvelder beter zijn stempel drukken. Veel meer weelde dan vorig seizoen is er vooral vooraan. De jonge Stijn Desmet is een ruwe diamant, Paulus Roiha beschikt duidelijk over een actie, al toonde de Fin dat zaterdag niet. Door zijn statisch spel was Roiha, van wie een Nederlandse journalist vorige week zei dat hij een bange wezel is die zijn benen optilt als het gevaarlijk wordt, een absolute tegenvaller. Maar alternatieven zijn er voldoende : de volgend weekend weer inzetbare Darko Pivaljevic of de zaterdag scherp ingevallen Dieter Dekelver, al is dat meer een counterspits die eigenlijk niet zozeer past in het hogere spel dat Van Veldhoven lijkt te prediken.
Met verzorgd voetbal en meer doelpunten (vorig seizoen werd er amper 28 keer gescoord, niemand was minder productief) wil Cercle binnen het Belgische voetbal meer respect afdwingen. En meer toeschouwers lokken. Zaterdag passeerden op een zwoele zomeravond amper 4450 toeschouwers de loketten van het Jan Breydelstadion. Het neemt niet weg dat Cercle, de komst van acht nieuwe spelers ten spijt, nu al weet dat het deze voetbaljaargang met een overschot zal afsluiten. (JS)
JS
Alleen Roiha viel tegen.
