Voor het eerst sinds 1993 plaatste België zich nog eens voor een EK basketbal. De 25-jarige Sam Van Rossom moet er één van de steunpilaren van de Belgian Lions worden. “We hebben geen schrik, ons collectief staat er,” spreekt de spelverdeler van Zaragoza en tweevoudige Belgisch speler van het jaar vol ambitie.

Vandaag, woensdag 31 augustus, begint de Belgische nationale basketbalploeg in Litouwen aan een uniek en historisch avontuur: het Europees landenkampioenschap, dat om de twee jaar georganiseerd wordt. Voor de Belgen de eerste keer in bijna twintig jaar dat ze er nog eens bij zijn. Maar spelverdeler Sam Van Rossom wil meer: “Tweede ronde. Als je die ambitie niet hebt, kun je beter thuis blijven. Ik denk ook dat we kans hebben om die te bereiken. De eerste drie in elke poule gaan door en wij hebben in het verleden al bewezen dat we Georgië, Bulgarije en Oekraïne kunnen verslaan. Rusland en Slovenië steken er in theorie bovenuit. En zelfs dat zegt niets. Ik denk dat we er niet slecht voor staan. Iedereen is daarvan overtuigd, zeker nadat we ons vorige zomer konden plaatsen bij de beste zestien. Nadien is het EK dan uitgebreid naar vierentwintig teams, maar in onze hoofden horen we toch bij de beste zestien van Europa. Mentaal is dat een boost.”

Van Rossom is zelf de voorbije jaren ook enorm gegroeid als basketballer, met twee seizoenen in Italië (Pesaro) en één seizoen in de hoogaangeschreven Spaanse competitie (Zaragoza) achter de kiezen. De Oost-Vlaming moet straks één van de leidinggevende figuren op het terrein worden. “Samen met de meer ervaren spelers: Hervelle (die geblesseerd uitviel met een zware verrekking aan de ligamenten van de rechterknie, nvdr) Lauwers, Van Den Spiegel, Muya, Faison…” vult hij aan. “Maar ik voel me klaar om de ploeg te sturen. Op sommige momenten moeten we misschien nog iets kalmer blijven. Zoals in de oefenwedstrijden tegen Turkije en Duitsland, waar we tweemaal in de laatste minuten verliezen. Dus daar ga je als spelverdeler over nadenken: wat had ik beter kunnen doen? Ik moet aanvoelen wie ik best aanspeel. Op het EK mag je geen fouten maken, want dat wordt cash betaald. Een close game tegen Bulgarije moet je winnen. In dat opzicht worden de eerste twee wedstrijden, tegen Bulgarije en Georgië, cruciaal. Dan zullen we meteen weten of we aanspraak kunnen maken op de tweede ronde.”

Was het een goede voorbereiding, met onder meer een trip naar de VS en Canada?

Sam Van Rossom: “Voor de groepssfeer is dat ideaal. Je leeft zestien dagen met elkaar en zo creëer je ook veel meer het gevoel dat je samen naar een toernooi toe werkt. We zijn de Niagarawatervallen gaan bezoeken en naar een match van FC Barcelona gaan kijken in het stadion van de Dallas Cowboys. Als afsluiter was er het toernooi in Bamberg. We verloren tegen Duitsland, Turkije en Griekenland, maar toch hielden we er een positief gevoel aan over. Dat zijn drie Europese toppers en geen enkele keer werden we onder de voet gelopen. Tegen Duitsland en Turkije hadden we de wedstrijd zelfs kunnen en misschien wel moeten winnen.”

Welke accenten heeft de coach gelegd tijdens de voorbereiding?

“Niets speciaals. Ondertussen spelen we al zes jaar met ongeveer dezelfde ploeg, iedereen weet waaraan hij zich moet houden. Casteels hamert steeds op ploeggeest. Wij zijn geen land dat het van individuele acties moet hebben. Als we het niet als ploeg doen, lukt het niet.”

Volgens enkele buitenlandse analisten is België een moeilijk te ontwrichten team, maar ontbeert het een echte leider en individueel talent. Een terechte analyse?

“Pfff… wat is een leider? Oké, we hebben misschien geen echte go-to-guy op lastige momenten, maar uiteindelijk halen we met deze ploeg toch al enkele jaren schitterende resultaten. Ik ben er ook niet van overtuigd dat je altijd zo’n speler nodig hebt. De echte invididuele topper hebben we niet, maar ons collectief staat er.”

Naast de vele spelers uit de NBA valt ook wel op dat dit EK toch vooral uit landen van het Oostblok en de ex-Sovjetunie bestaat. Welke invloed heeft dat?

“Dat je veel grote mannen ziet, fysiek heel sterk. Tegen Turkije viel dat ook op, die hebben vier mannen van rond de 2m10 of 2m15 onder de ring lopen, dat zijn echte rotsen waar je tegenop loopt. Terwijl wij slechts twee zulke grote mannen hebben, Van Den Spiegel en Mbenga. Maar wij zijn dan kleiner en sneller, hè. ( lacht) Ach, veel heeft te maken met wilskracht: als je die mannen aan banden wilt leggen, kun je dat voor een groot stuk ook.”

Lions uit het slop

Is dit EK het einde van een project dat in 2005 in gang werd gezet met de aanstelling van Eddy Casteels als bondscoach?

“Een moeilijke vraag. Je kunt immers niet inschatten hoelang de dertigers in onze ploeg nog zullen doorgaan: Moors, Van Den Spiegel, Mbenga, Faison, Lauwers. Het is dan aan de jongere generatie om de lijn door te trekken. Ik denk wel dat je dit EK de bekroning mag noemen van het werk van de afgelopen zes jaar, maar we mogen nog niet tevreden zijn. Je moet altijd meer willen en het EK aangrijpen om nog verder te groeien.

“Ik herinner me toen ik voor het eerst bij de nationale ploeg kwam… er viel weinig enthousiasme te bespeuren. Terwijl we nu toch redelijk hot zijn. In het begin zat er bij de oefenmatchen niet eens 1500 man in de zaal. Nu komen we meestal aan 4000. Voor de spelers is dat uiteraard veel motiverender. Dat enthousiasme hebben we stap per stap opgebouwd. Casteels is daar samen met teammanager Jacques Ledure zes jaar geduldig mee bezig geweest. Zij hebben de nationale ploeg uit het slop gehaald.”

Wat is de stempel van Casteels op deze ploeg?

“Zijn ziel zit hierin. Karakter vooral. Elk jaar is het crescendo gegaan. In het begin moeilijk, maar gaandeweg groeide het geloof. Enkele jaren geleden zouden we voor een oefenmatch tegen Turkije bijvoorbeeld met een ei in onze broek vertrokken zijn, angst om een twintiger aangesmeerd te krijgen.

“Ik heb in het buitenland ook ervaren dat wij Belgen soms te bescheiden zijn en niet genoeg in onszelf geloven. Door zelf in het buitenland te spelen leer je toch meer voor jezelf op te komen. Dat is ook een voordeel voor deze Belgian Lions, van wie er verschillende toch hun sporen verdiend hebben buiten België.”

Merk je dat tegenstanders België een lastige ploeg vinden om tegen te spelen, gezien het defensieve blok?

“Toch wel. We hebben in de voorbereiding nooit met veel verschil verloren, terwijl dat bij veel andere ploegen wel het geval is. Wij zijn een enorm ambetante ploeg om tegen te spelen. Kijk naar de match tegen Griekenland: we komen er twintig achter, maar komen dan weer terug tot op zes punten. Dan zie je die jongens denken: godverdomme, zijn die mannen hier nu weer!” ( grijnst)

Waar staat België als basketballand?

“Tja, Europees stelt onze competitie toch niet zoveel voor. Enkel in de Eurochallenge spelen we een beetje mee, maar dat is de laagste Europese clubcompetitie. Met alle respect, hoor. Het begint al met een foute competitieformule in België. Een competitie met negen ploegen, waar je vier keer tegen elkaar speelt, is weinig aantrekkelijk voor spelers en publiek. Gelukkig hebben we met de nationale ploeg dat blazoen wat kunnen oppoetsen.”

Tot slot: wie zijn de favorieten voor de eindzege?

“Ik denk dat Spanje er met kop en schouders bovenuit steekt. Die mannen kunnen bij wijze van spreken twee ploegen naar het EK sturen. Daarachter zie ik vooral Litouwen met het thuisvoordeel, Servië, Turkije als vicewereldkampioen en Duitsland en Frankrijk als outsiders.”

DOOR MATTHIAS STOCKMANS

“We moeten dit EK aangrijpen om nog verder te groeien.”

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content