De leest waarop Hugo Broos zijn ploeg modelleert, is er een om aan te vallen. Daarin kan hij de accenten die René Vandereycken legde perfect meenemen.

In wat Hugo Broos zaterdag als een basisploeg het veld van Vitesse Arnhem op stuurde, viel nog de hand van René Vandereycken te herkennen. Dat Gert Claessens net als vorig seizoen centraal in de verdediging speelde bijvoorbeeld is een vondst waarmee Vandereycken voor Genk een middenvelder opwaardeerde die het van de hand wou doen. En sinds Koen Daerden vorig seizoen centraal op het middenveld terechtkwam, lijkt hij daar nu niet meer weg te denken : op één helft na speelde hij er de hele voorbereiding. Ook mag Kevin Vandenbergh zijn positie alleen in de spits û Orlando Engelaar speelde achter hem ten koste van Nenad Stojanovic û danken aan zijn seizoen van de wederopstanding onder Vandereycken : met meer loopwerk als surplus scoorde hij zeventien keer in de competitie, testwedstrijden niet meegerekend.

Broos deed met de opstelling van zaterdag zijn woorden gestand dat hij verder zou bouwen op de ploeg die zijn voorganger maakte. De eigen accenten die Broos daarbij legde, zijn het opvallendst in de verdediging, waar door de komst van Hans Cornelis als rechtsachter Brian Priske centraal rechts in de verdediging op de positie van Eric Matoukou terechtkwam. Priske zou, zo had zijn zaakwaarnemer midden vorig seizoen aangegeven, graag eens elders voetballen. Maar hij bleef, waardoor Genk opeens met twee internationals als rechtsachter zat. “Ik kreeg heel veel signalen van verschillende clubs en makelaars vorig seizoen”, legt Priske uit. “Niet dat ik op zoek was, maar als er een mogelijkheid zou komen in Italië of Duitsland, was ik kandidaat. Nu het er niet van kwam, ben ik ook honderd procent tevreden hier, hoor.”

Jan Moons (knie- en liespijn na een val op een steen) en Logan Bailly (nog ritme zoekend na buikspierproblemen) gaven verstek waardoor de jonge Sinan Bolat in doel kwam en dat goed deed. Links achteraan kreeg Tomislav Mikulic naast Gert Claessens, de voorkeur op Indridi Sigurdsson, de IJslander die Genk aan onder meer Stoke City hoopte van de hand te doen. Mikulic, nog af en toe onzuiver in het dekken aan de binnenkant, zo bleek een paar keer, deed verder wat Broos van hem en Cornelis wil zien : hoog spelen in balbezit. Waardoor ook de flanken Mirsad Beslija op rechts û Thomas Chatelle revalideert nog van een gebroken enkel û en Tom Soetaers op links kunnen doorschuiven.

“We mogen naast Kevin of Orlando komen, maar verdedigend moet je er positioneel dan wel weer staan”, weet Tom Soetaers, die zich op nieuwe kansen lijkt te mogen verheugen nadat hij vorig seizoen sterk debuteerde helemaal wegzakte. “Het is fijn om te weten dat er een of twee systemen zijn en je niet altijd ergens anders zal voetballen”, zegt hij. “Het is nog een beetje zoeken met Tommy ( Mikulic, nvdr) omdat ik nog maar weinig met hem heb samengespeeld op de flank. Maar op momenten dat Koen gaat, pak ik zijn positie over. Positioneel goed kiezen, is het belangrijkste.”

Centraal in het middenveld vormen Koen Daerden en Sunday Oliseh een fysiek sterk duo, al is het voor Oliseh û de eerste twee Europese wedstrijden geschorst û nog werken aan de conditie, want hij speelde voor het laatst een officiële wedstrijd in april. “Ik heb het grootste deel van mijn vakantie trainend doorgebracht ( grijnst).”

Ook Orlando Engelaar, zaterdag spelend achter enige spits Kevin Vandenbergh, zoekt door knieproblemen en drie weken inactiviteit nog ritme. “De trainer wil eerder druk zetten, de tegenstander bij de keel grijpen.” Dat wordt voor hem anders voetballen dan vorig seizoen. “Ja, want met meer mensen voor de bal kan je makkelijker voetballen.”

“Ik denk dat we klaar zijn voor de competitie”, zegt Hugo Broos. “Maar het is niet gezegd dat we altijd zo gaan spelen : er kunnen andere accenten gelegd worden, met Orlando iets dieper bijvoorbeeld, als tweede spits.”

Veel leidersfiguren lopen er in de groep niet rond, waardoor Genk soms te braaf blijft op het veld. Dat bleek ook in Arnhem nog eens toen pas na twee onterechte doelpunten van Vitesse de Genk-spelers in hun duels tot op het randje durfden gaan. “Dat is typisch voor deze groep”, zegt Hugo Broos. “Vorig jaar kregen ze nog twee belangrijke wedstrijden ( tegen Standard, nvdr) en ineens stónden ze daar. In de toekomst moeten we zulke dingen niet meer nodig hebben om de tegenstander duidelijk te maken : nu is het gedaan. Dat moet onmiddellijk in de wedstrijd zitten.”

Genk zal anders voetballen. “Broos wil heel graag aanvallen”, zegt Brian Priske. “Met druk op de tegenstander, want het is makkelijker om te scoren als je de bal dicht bij doel verovert. Hij ziet daarom graag dat de spitsen altijd aanwezig zijn voorin als de centrale verdedigers van de tegenstander de bal hebben. En hij wil twee backs die meedoen en dat die op rechts naar binnen komt als die op links diep gaat.”

“Vorig jaar”, zegt Koen Daerden, “zei de trainer dat we negentig minuten hadden om te winnen. Dus zag je dat we ook veel wedstrijden in de laatste tien minuten scoorden. Nu wil de trainer zeker thuis iets dwingender voetballen : van de eerste minuut moeten we laten voelen waar de tegenstander aan toe is.”

Lokeren zal het komend weekend als eerste merken.

door Raoul De Groote

‘De tegenstander duidelijk maken : nu is het gedaan, dat moet onmiddellijk in de wedstrijd zitten.’ (Hugo Broos)

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content