Geen club in dit land die vroeger zo’n Bourgondisch karakter had als SV Waregem. Uitstappen naar de Gaverbeek waren steeds weer een vlucht uit de werkelijkheid, journalisten wisten altijd wel wanneer ze in Waregem moesten zijn, maar nooit wanneer ze zouden thuiskomen. De recepties waren memorabel, de bestuursleden doorgaans flamboyant. De drank vloeide rijkelijk, er werd gelachen en gedold, de sfeer was ongedwongen en onbevangen, iedereen kende iedereen.
Waregem was in de jaren zeventig een amicale volksclub die sportief groeide. De bestuursleden proefden graag van het leven maar ze hadden ook voetbalverstand. Zo werd in 1972 de onbekende Nederlandse trainer Hans Croon aangetrokken. Hij bracht zijn landgenoot Aad Koudijzer mee en begon met de reconstructie van de club. Het was de tijd dat Ajax met avant-gardistisch voetbal uitpakte. Croon liet zich daardoor inspireren. Hij frappeerde met vreemde ideeën. Zo liet hij de muren van de kleedkamer rood schilderen omdat dit een gevoel van onoverwinnelijkheid uitstraalde.
Hans Croon was de architect van de latere successen die in de jaren tachtig een hoogtepunt kenden toen er onder Urbain Haesaert legendarische Europese wedstrijden werden gespeeld. De club had zichzelf niet verloochend: er werd nog altijd veel gefeest, af en toe ook door de spelers. Haesaert maakte met dat laatste snel komaf. Toen Philippe Desmet, de veel te zware vedette van de ploeg, met kleine oogjes naar de training kwam, hing hij een vest van drie kilo rond diens lichaam. Daarmee moest de verbouwereerde Desmet gaan lopen. Haesaert trainde zwaar, met een visie waarin interval belangrijk was. Hij deelde zijn jaarprogramma in periodes en cyclussen in. Het wierp zijn vruchten af. In vele wedstrijden maakte Waregem diep in de tweede helft het verschil.
Urbain Haesaert ook zorgde voor een kleine revolutie toen hij aanvoerder en boegbeeld Marc Millecamps tegen diens zin vanuit het middenveld als libero posteerde. Hij vond dat er achteraan nood was aan voetbalintelligentie. Met Marc en de zwaar onderschatte Luc Millecamps in het centrum van de verdediging kegelde Waregem zelfs AC Milan uit de Europacup. Na een legendarische 1-2-zege op San Siro.
Die weemoed naar vroegere dagen is er nog vaak op de Gaverbeek, waar de club na de samensmelting met Zulte naar een nieuwe identiteit zocht. Oude waarden bleven echter behouden. Ook Zulte Waregem dreef op de zo typische gemoedelijkheid en vriendschap. Alleen de sfeer in het stadion is koud en kil. En budgettair stagneert de club, qua begroting is Zulte Waregem pas de nummer tien in eerste klasse. De schreeuw om een nieuwe accommodatie klinkt ook hier luid.
Toch zijn er raakpunten met het verleden: het zeer efficiënte voetbal waarmee bij vlagen wordt uitgepakt. Zoals afgelopen zaterdag: 4-0 tegen Germinal Beerschot, dat nochtans een revival kent. Zulte Waregem scoorde in deze competitie evenveel als Anderlecht en Standard.
Het is opmerkelijk dat Francky Dury in zijn negende seizoen zijn club kan blijven boeien. Hij werkt zeer methodisch. Net zoals Urbain Haesaert. En hij functioneert in ideale omstandigheden: er is geen enkele vorm van druk. Zijn wil is wet. Dury geeft ook jongeren volop kansen. Net zoals Hans Croon.
De geschiedenis herhaalt zich ook op andere vlakken. Qua transfers bijvoorbeeld. Door zijn beperkingen ging (Zulte) Waregem altijd zeer doordacht te werk. Dat leverde vorig seizoen de bij AS Cannes uitgerangeerde Franck Berrier op. En nu een andere Fransman, Teddy Chevalier, vorig seizoen aan de slag in derde klasse, bij Boussu Dour.
Wel vaker heeft de club vreemd ogende transfers gedaan. Urbain Haesaert haalde destijds in Beveren een voetballer weg die al zes maanden geblesseerd was en in wie niemand nog geloofde. Een halfjaar later was Hans Christiaens international.
En ooit plofte een onbekende Oostenrijker binnen. Richard Niederbacher werd meteen topschutter van de competitie. Al verbaasde hij vooral naast het veld: Niederbacher sloeg meteen de toenmalige miss België aan de haak. Daar keken ze zelfs in Waregem raar van op.
door JACQUES SYS
Zulte Waregem scoorde evenveel als Anderlecht en Standard.
