Anderlecht verloor na een wisselvallig eerste seizoen onder coach Van den Brom tot dusver liefst zeven spelers van de zeventien die het vaakst speelden in het voorbije kampioensjaar. Op papier staat er nog steeds een competitief elftal, maar in de breedte is de spoeling erg dun geworden. Meer dan ooit klopt er jong talent aan de grote poort, van wie wordt beweerd dat het de kwaliteiten heeft om het te maken, maar dan alleen als het door voldoende ervaring wordt omringd. Op dat vlak boette de landskampioen zwaar in. Voor het eerst in vele jaren ondergaat de selectie een uiterst grondige verandering.

VERDEDIGING

Proto is meer dan ooit de betrouwbaarste pion in het paars-witte elftal. Ver weg zijn de onrustige jaren, de doelman is een persoonlijkheid geworden. In die mate zelfs dat het geduld van Kaminski nu al op is. Drie flankverdedigers zochten andere oorden op: Safari, Wasilewski en Odoi. Met Gillet en Deschacht loopt er niettemin nog altijd een pak métier en ervaring langs de lijn. Achter hen wachten Vanden Borre en Lukaku vol ongeduld op hun kansen. De een moet weer laten zien dat hij nog een voetballer is, de ander een jaar van frustratie achter zich laten. Voor de centrumverdedigers Kouyaté en Nuytinck zijn de alternatieven de nog onervaren Heylen en Mbemba, allebei sterk vorig seizoen met de U21 in de Next Gen Series, of de nog jongere Dendoncker.

MIDDENVELD

Het vertrek van Biglia is dubbel. Enerzijds een aderlating omdat het elftal jarenlang volgens zijn regie voetbalde. Dat wordt aanpassen. Anderzijds een zegen omdat het de landskampioen kan bevrijden en toelaten een voetbal met meer tempo en diepgang te ontwikkelen. Anderlecht lichtte de optie op De Zeeuw niet, maar huurde hem in een later stadium toch opnieuw van Spartak Moskou. De Zeeuw is vertrouwd met Biglia’s positie, maar is directer in zijn spel. Tussen stille kracht Kljestan en spelmaker Praet is hij de lopende speler met balafpakkende én scorende kwaliteiten. Praet staat voor de uitdaging een nieuwe stap te zetten in zijn ontwikkeling en beslissender te worden in de waarheidszone. Spaans jeugdinternational Vico, de enige echte aanwinst tot dusver, miste de voorbereiding wegens het EK U19. Hij is een offensieve middenvelder, net als de immer geblesseerde Vargas, voor wie de competitiestart wederom een maat voor niets wordt. Dé paars-witte sensatie zou wel eens Tielemans kunnen worden. Een eigen jeugdproduct, pas zestien geworden, maar klaar om mondjesmaat van het grote werk te proeven. Is tweevoetig en kan op alle posities in het middenveld worden uitgespeeld.

AANVAL

Met Mbokani, De Sutter, Jovanovic en Iakovenko vertrokken er vier aanvallers. Samen goed voor een pak ervaring, doelpunten en assists, vele basisplaatsen en beslissende invalbeurten. Cyriac staat na een jaar inactiviteit eindelijk voor zijn grote paars-witte debuut van de waarheid, Suárez keerde op het eind van vorig seizoen al voorzichtig terug na ook al maandenlang blessureleed. Afwachten of zij weer de oude zullen zijn. Ook Armenteros is ‘nieuw’ gezien zijn verwaarloosbare aantal speelminuten het voorbije halfjaar. Mocht Suárez diep in de spits de voorkeur krijgen op Cyriac, is hij een optie op links. Buiten dit drietal moet Van den Brom al teruggrijpen naar de jongeren Acheampong, Najar of Alvarez.

CONCLUSIE

De signalen die na de titel werden uitgestuurd klonken tegenstrijdig: voorzitter Vanden Stock had het over een overgangsjaar, coach Van den Brom wilde daar niet van horen. Duidelijk is dat er nog te weinig rek zit op de selectie om opnieuw titelkandidaat nummer een te zijn. Opvallend is dat Anderlecht zich ondanks de titel en een fraai CL-parcours heeft moeten neerleggen bij het njet van zijn prioritaire targets, de Spanjaard Jonathan en Thorgan Hazard – respectievelijk voor de posities van Biglia en Jovanovic. Zeker is dat de kern nog wijzigingen zal ondergaan tegen 31 augustus. En niet alleen aan de inkomende zijde, want ook Kouyaté stuurt nog expliciet aan op een vertrek.

DOOR JAN HAUSPIE