Op 28 juli start presentator Gilles De Coster op Vier met Sports Late Night aan de zijde van Bart Raes en analist Geert De Vlieger. Het weerhoudt er hem niet van om zijn abonnement op het Kiel te verlengen. ‘Beerschot, dat blijft aan je lichaam plakken.’
‘Ik kwam voor het eerst in aanraking met het Kiel via vrienden. Rond mijn vijftiende ging ik heel toevallig naar Beerschot. Vrij laat, ik weet het, ze speelden toen in derde klasse. In de jaren negentig trok ik ook eens naar de Bosuil, want Antwerp nam het in eerste klasse op tegen Club Brugge. Alleen vond ik het veel toffer, leuker en intenser bij Beerschot. Ook spannender, nochtans twee reeksen lager. Eenmaal die microbe je te pakken heeft, is het moeilijk te beschrijven: dat gevoel, die ambiance, die unieke sarcastische humor, … Daar zijn we toch om bekend, hé. (grijnst) Beerschot, dat blijft aan je lichaam plakken. De intensiteit waarmee de matchen in eerste provinciale werden beleefd, zoiets kan je nergens anders terugvinden. Daar ben ik zeker van.
‘Sinds 1999, na het samengaan met Germinal Ekeren, beschik ik over een abonnement. Die bijtende spot op de tribune zorgt ervoor dat we eens goed kunnen lachen. Je merkt dat ook aan de reacties van de eigen spelers of van de tegenstanders. Zo herinner ik me een duel tegen Westerlo, waarbij Marc Schaessens het moest ontgelden. Er werd toen iets geroepen in de stichtende aard van ‘gij hebt nen paardenkop‘. Van zodra hij aan de zijlijn kwam, moest hij lachen en applaudisseerde hij zelfs. Die interactie is niet te evenaren.
‘Vaak lachen we ook met onze eigen miserie. Zo herinner ik me nog de 1-7-vernedering in het laatste seizoen eerste klasse tegen Club Brugge. Onze reactie? Het zingen van ‘always look on the bright side of life‘ of het roepen van ‘acht, acht, acht’. Dat blijf ik fantastisch vinden, want het maakt meteen ook dat je de relativiteit ervan kan inzien. En als Beerschotsupporter is dat nodig, want er bestond een tijd dat we vaker verloren dan wonnen. Ik extrapoleer dat graag naar de persoon die ik ben: veel relativeren en er eens stevig mee kunnen lachen. Een gezonde ingesteldheid, niet? Ik beleef altijd een leuke avond op het Kiel. Is het niet door de match, dan door de ambiance op de tribune of de gesprekken voor, tijdens en na de wedstrijd.
‘In eerste provinciale – ik trok voor de eerste wedstrijd van het net geboren Beerschot Wilrijk naar het stadion om daar ballonnen te blazen – speelden we eens voor 11.000 man. Ongelofelijk, hé. Iedereen komt altijd met hetzelfde idee: het is den Beerschot, plezant en spectaculair. De ziel van de club leeft voort, die krijgen ze toch nooit kapot. Je kent onze alltime favorite toch: ‘Op het Kiel is ’t carnaval!’ Dat blijft de perfecte samenvatting van ons gevoel.
‘Ooit weende ik bij een goal, van puur geluk. Ik weet het nog heel goed: in 2005, bij de gelijkmaker – een magistrale goal – van Jurgen Cavens in de 93e minuut in de kwartfinale van de beker van België tegen RC Genk. Daar ontstond de voedingsbodem voor het geloof dat we die cup konden winnen. In de halve finale wachtte Lokeren, een haalbare kaart, terwijl we uiteindelijk in de eindstrijd ook nog met 2-1 afstand namen van kampioen Club Brugge. Tot op vandaag blijft dat een van mijn allersterkste herinneringen aan Beerschot.’
DOOR FRÉDÉRIC VANHEULE – FOTO KOEN BAUTERS
‘Die unieke sarcastische humor, daar zijn we om bekend.’ Gilles De Coster
