De Rode Duivels staan momenteel vijfde op de FIFA-wereldranglijst. Maar wat zijn ze werkelijk waard? Een rondvraag in het internationale voetbalmilieu.
Morten Olsen (bondscoach Denemarken)
“Ik vind de lof die België al kreeg verdiend. Maar dat het nu een van de favorieten is voor de wereldbeker, neen, dat gaat mij te ver. Dat zijn Brazilië, Spanje en Duitsland, en misschien ook Italië. Dát zijn de grote elftallen. Maar België maakt wel een kans. Absoluut. Het heeft daarvoor de kwaliteit.
“Tegenwoordig moet je goed zijn aan de bal. Die trend is ingezet op het WK 1998 in Frankrijk. Spanje is daar natuurlijk sterk in. Vorig jaar speelden wij op het EK tegen Duitsland en daar zit alles in: dynamiek, tactisch en voetballend vermogen, fysieke stabiliteit en rijpheid als team. Ploegen met alleen maar verdedigende kwaliteiten komen doorgaans niet ver meer. Je moet in elke linie technisch onderlegde voetballers hebben, om in een hoog tempo te kunnen combineren – en je hebt natuurlijk ook snelle spelers nodig, om snel te kunnen omschakelen. Dat vereist mannen die in grote buitenlandse competities spelen en die een hoge handelingssnelheid gewoon zijn. Wat dat betreft is België heel goed bediend. Dat is een groot voordeel. Die spelers zijn het gewend minder tijd en plaats te krijgen. Ze hoeven het niet meer te leren in interlands. Anders gaat het in kwalificatiewedstrijden en zeker in een eindronde soms te snel.
“Wij speelden telkens op hetzelfde moment als België, dus ik moet mij baseren op wat ik in de hoogtepunten van hun wedstrijden op tv zag. Maar ik ken wel de individuele kwaliteit. Wat imponeert, is het grote aantal Belgische spelers die in grote competities actief zijn. Dat bepaalt meestal de waarde van landenteams met een kleinere eigen competitie zoals België, Nederland en de Scandinavische landen. Ik weet wel dat een aantal jongeren momenteel minder vaak aan de aftrap komt, maar in grote clubs zijn er wedstrijden genoeg. Bij Nederland bijvoorbeeld zag ik nog drie, vier, vijf spelers uit de eigen competitie in de basis staan. Dat is toch heel iets anders dan de Premier League. België lijkt mij al een stuk verder te staan in de opbouw van een nieuw elftal. Het is een jonge ploeg, maar toch al vrij rijp en geroutineerd. Die individuele kwaliteit speelt al een aantal jaren samen en functioneert nu ook als collectief. Iedereen kijkt intussen dezelfde richting uit.
“Internationaal is er niet zo ’n groot verschil meer, omdat de meeste landen nu spelers hebben in de grote competities. België staat momenteel vijfde, maar tot en met de twintigste plaats, misschien zelfs de vijfentwintigste, komt het in onderlinge confrontaties vaak op de vorm van de dag aan. Iedereen kan iedereen kloppen. Wij speelden onlangs gelijk tegen Italië, maar hadden eigenlijk moeten winnen. Details en een beetje meeval zijn belangrijker geworden.
“In een WK-eindronde speel je drie wedstrijden in tien dagen. Je moet pieken, zoals in de atletiek. Een mindere vorm of een blessure kan details veranderen en het werk van twee jaar, in de kwalificatieronde, tenietdoen. België beschikt over een brede kern, dus daarmee kun je iets opvangen. Maar toch: bepaalde spelers zijn belangrijker dan andere. Dat geldt voor elke ploeg. Daarom is pronostikeren voor een WK zo moeilijk, zeker wanneer er nog niet eens geloot is.”
Christoph Daum (Duitse trainer die al in Duitsland, Turkije, Oostenrijk en België werkte)
“Tegenwoordig lopen er in alle Europese topcompetities Belgische talenten rond en van die ontwikkeling profiteren de Rode Duivels optimaal. Bondscoach Marc Wilmots vormde uit die kwaliteit een leuk en fris spelend team. Daarom is die plaats bij de eerste vijf op de officiële ranglijst van het wereldvoetbal meer dan verdiend. Ze zijn niet alleen succesvol door hun goede prestaties: ik zie vooral dat hun attractieve speelstijl consequent gepaard gaat met een juiste inschatting van het internationale milieu. België kan zeker de groepsfase overleven op een WK-eindronde. Waarom niet? Daarna hangt het van de vorm van de dag af. Tot nu toe verliep alles nagenoeg vlekkeloos. Ik ben vooral benieuwd hoe ze op een tegenslag zullen reageren.”
Piet de Visser (Nederlandse internationale scout van Chelsea)
“België staat terecht zo hoog geklasseerd. De afgelopen maanden zag ik in Afrika en in Zuid-Amerika een pak WK-deelnemers aan het werk. Onder meer Uruguay, Ecuador, Colombia en Brazilië. België kan zeker een woordje meepraten. Dat komt omdat de voorbije jaren jonge spelers met potentie enorme sprongen maakten in de zwaarste Europese competities: Vincent Kompany, Moussa Dembélé, Thibaut Courtois, Kevin De Bruyne, Eden Hazard en Romelu Lukaku. Ze behoren zelfs vaak tot de absolute uitblinkers van hun team. Zie ook hoe goed Jan Vertonghen het bij de Spurs doet, centraal achterin of als linksachter, en wat een kracht Christian Benteke bij Aston Villa uitstraalt. Op het middenveld lopen kleppers als Axel Witsel, Marouane Fellaini en Steven Defour. En Kompany, Vertonghen en Thomas Vermaelen zijn ook niet voor niks aanvoerder bij de grote ploegen als Manchester City, Tottenham en Arsenal natuurlijk. Maar een van de belangrijkste krachten is de heel sterke invallersbank. Voor Louis van Gaal bijvoorbeeld zie ik bij Nederland nog slechts drie tot vier topspelers. De rest is matig en de invallersbank zelfs dun bezaaid.
“Marc Wilmots heeft ondertussen het geluk dat al die puzzelstukjes in elkaar passen. De volgende stap voor deze talentvolle selectie is dat ze er zelf sterk in gaat geloven en met een attitude op het veld komt van: we hebben die intrinsieke kwaliteiten, we gaan ze nu ook eens uitgebreid tonen aan de rest van de wereld. Naar Nederland moeten ze alleszins niet meer opkijken, want België heeft betere spelers. Wanneer iedereen de attitude van Kompany overneemt, dan zit het wel goed. Dan is een plaats bij de laatste vier op het WK echt wel mogelijk. De kwaliteit druipt er gewoon vanaf. Een aanjager als Wilmots past daar perfect bij. Hij kent zelf het klappen van de zweep, hij denkt collectief, zorgt voor enthousiasme, zet de spelers op de juiste plek en vervangt hen veelal op het juiste moment. Niet alle coaches kunnen dat.
“En die FIFA-ranking, ach, daar hecht ik niet veel belang aan. Ik ben een ouderwetse scout, ik moet het gras kunnen ruiken. Aan al die statistieken heb ik niks. Tijdens de wedstrijden die ik bekijk, zie ik voldoende. Brazilië zag ik in juni tijdens de Confederations Cup en die schat ik heel hoog in, zeker als ze ook nog een stevige centrumspits vinden. Ook Duitsland en Spanje beschikken over een prima ploeg. En daarachter denk ik toch al meteen aan België hoor. Mijn toplijst bestaat gewoon uit Brazilië, Duitsland, Spanje, Argentinië én België. Als Robin van Persie, Wesley Sneijder en Arjen Robben topfit zijn, dan kunnen wij met Oranje misschien aanhaken bij die groep. Maar ik vrees ervoor. Opmerkelijk is inderdaad dat Zwitserland bij de eerste tien staat, maar vergis je niet: onder Ottmar Hitzfeld vormen ze een heel sterk collectief. Je kunt er moeilijk van winnen. Maar ze zijn niet van het niveau van België.
“Het enige waar ik een klein vraagteken bij plaats, is bij het feit dat de Belgen weinig of geen ervaring hebben op een groot eindtoernooi. Wekenlang bij elkaar zijn, afgezonderd: hopelijk kunnen ze daar straks mee omgaan. Spanje, Duitsland en Brazilië waren de laatste jaren wel op alle grote afspraken. Dat is een troef. Daarom is het verstandig van Wilmots om de routiniers Timmy Simons en Daniel Van Buyten bij die kerngroep te houden. Zij werkten in de Bundesliga, ze weten hoe gedisciplineerd en streng je voor jezelf moet zijn. Maar ik zie het goed in voor België. Ik rangschik hen hoe dan ook bij de beste zes of acht landenteams van de wereld. Door de nederlaag tegen Colombia zijn ze wakker geschud. Dat vind ik zeker geen slechte zaak. Beter vóór het WK dan op het toernooi zelf.
“Mag ik nog mijn type-elftal geven? In doel: Courtois. Achteraan: Guillaume Gillet, Kompany, Vermaelen, Vertonghen. Op het middenveld: Witsel, met voor hem De Bruyne aan de rechterkant en Dembélé aan de linkerkant. Voorin: rechts Hazard, centraal Benteke en op links Lukaku. Volgens mij is dat een heel sterke ploeg.”
Javier Clemente (Spaanse bondscoach van Libië, ex-bondscoach van Spanje en Servië)
“Er wordt gezegd dat de FIFA-ranking de ploegen in vorm bevoordeelt, omdat de resultaten van het laatste jaar doorslaggevend zijn en niet de resultaten die behaald werden op de laatste twee grote toernooien, maar is dat niet de beste manier om de actuele waarde van een ploeg weer te geven?
“Natuurlijk, België heeft op wereldvlak niet de referenties van landen als Spanje, Duitsland en Brazilië en het won ook nog niet van die grote landen. Maar je moet ook alles kunnen relativeren. Je hebt een grote generatie nodig – waar België volgens mij over beschikt – maar je hebt ook een déclic nodig. Destijds ging Spanje altijd makkelijk door de kwalificaties, maar stelde het teleur op de toernooien. De klik is er gekomen op het EK 2008. Daar won het in de kwartfinale van Italië met de strafschoppen. Dankzij die loterij ging het toen door. De Spaanse dominantie, technisch maar vooral mentaal, is die dag geboren. Waren we toen uitgeschakeld geworden door Italië, dan was er volgens mij ook nooit sprake geweest van de daaropvolgende successen. Een ander voorbeeld: er wordt veel gesproken over Argentinië, want zij bezitten de beste speler ter wereld, Lionel Messi. Maar wat presteerde die ploeg de laatste jaren? Niets. In 2011 waren ze op de Copa America maar tweede in hun groep, na Colombia, en lieten ze zich in de kwartfinale uitschakelen door Uruguay – in een toernooi dat ze zelf organiseerden! Maar de dag dat deze selectie een trofee wint, kan er nog meer volgen. Ook Duitsland plaatst zich altijd makkelijk voor de eindrondes, maar wat won het de laatste jaren? Ook niets. Al pleiten in vergelijking met Argentinië hun spel en regelmaat wel in hun voordeel.”
Igor Stimac (ex-bondscoach Kroatië)
“België verdient de vijfde plaats op de wereldranglijst als je rekening houdt met de manier waarop de FIFA die berekent. Daar kun je over discussiëren, maar een eerlijker manier om de landen volgens hun waarde te rangschikken is er volgens mij niet. Er wordt rekening gehouden met de sterkte van de tegenstander, met het belang van de wedstrijd – vriendschappelijk of niet – en zelfs met de sterkte van de confederatie. Europese en Zuid-Amerikaanse interlands leveren meer punten op dan Aziatische. In april stonden wij met Kroatië vierde (en nu achttiende, nvdr). Sindsdien ging België in stijgende lijn en wij in dalende. Garanties biedt dat dus niet. Het systeem houdt rekening met het resultaat en niet met het spelniveau, maar dat geld voor elk klassement. Je kunt op kop staan zonder dat het spel top is.
“België zit voor het WK in een rol van outsider, zoals Kroatië op het EK van vorig jaar. Alles hangt af van de loting. Een ploeg met de ervaring en het aantal zeges van landen als Argentinië, Brazilië, Duitsland, Italië, Spanje, Chili of Colombia zijn de Rode Duivels nog niet. Hun sterke punt is natuurlijk de rijkdom aan grote talenten. Op het middenveld is er keuze tussen Marouane Fellaini, Axel Witsel, Moussa Dembélé, Eden Hazard, Kevin De Bruyne, Kevin Mirallas, Dries Mertens… Allemaal spelen ze bij grote clubs. Er is al vaak gezegd dat de Belgische selectie maturiteit mist. Maar vond jij dat in Zagreb onlangs tijdens onze onderlinge kwalificatiematch? Ik niet! Bij het begin van de kwalificatieronde dacht ik dat die ploeg een beetje onevenwichtig in elkaar zat, met nogal veel centrale spelers achterin en op het middenveld. Maar ondertussen vond België twee sterke aanvallers en defensieve stabiliteit op de flanken.
“Wat toelaat om in dat elftal te geloven, is het vermogen om de bal op te eisen. Een jaar geleden was het een team dat met de snelheid van Lukaku of Hazard pijn wou doen op de tegenaanval. Vandaag wil het de bal. Bescheidener ploegen kunnen de Belgen nu hun spel opleggen en tegen taaiere tegenstanders kunnen ze gebruikmaken van hun tweede wapen, de counter. In Zagreb onlangs zagen we dat bij beide doelpunten.”
Luis Fernandez (Franse ex-bondscoach van Israël)
“Vijfde lijkt mij een beetje te hoog, want op die plaats spreken we toch over een team dat in staat is om op een groot toernooi mee te doen voor de eindoverwinning. België draagt nog het etiket van outsider en nog niet dat van potentiële winnaar. Die ploeg moet zich nog verder ontwikkelen en waarmaken alvorens op mondiaal vlak aanspraak te kunnen maken op de status van Europese grootheid. Tenslotte gaat het hier over een land dat zich al sinds 2002 niet meer kon plaatsen voor een EK- of een WK-eindronde. Dit WK is voor België vooral een gelegenheid om ervaring op te doen met het oog op het EK 2016. Daar zal het al meer maturiteit bezitten. Ondertussen letten de grote ploegen toch maar best op met de Rode Duivels. Ze verdienen respect, want ze blijven vooruitgang maken, individueel en collectief.
“Het is juist dat wie naar het klassement kijkt zich afvraagt of België echt wel beter is dan Frankrijk, Engeland of Portugal, landen die niet in de top tien staan. Maar er is nog iets anders dan de resultaten waarmee de Rode Duivels zich van die selecties onderscheiden: het spel. België is niet alleen Frankrijk waard, het stak het voorbij, vind ik. Niet qua individuele kwaliteit of ervaring, maar wat spelconcept betreft. Het weet waar het mee bezig is en waar het heen wil. De Fransen niet. Bepaalde spelers zijn goed in hun club, maar niet in de nationale ploeg. Waarom niet? Omdat er geen projet de jeu is en vooral omdat het niet goed zit in hun hoofd. In tegenstelling tot bij de Belgen, die echt goesting hebben om met die ploeg iets te tonen. Ook Portugal valt terug op zijn individuele kwaliteiten. En het is juist dat Cristiano Ronaldo beter is dan Eden Hazard, dat hij een ploeg alleen kan dragen en Hazard nog niet. Maar zie jij daar een spelsysteem? Ik alleszins niet. Engeland? Daar zie ik een team dat georganiseerd en verdedigend is maar talent mist.”
DOOR CHRISTIAN VANDENABEELE, STÉPHANE VANDE VELDE EN FRÉDÉRIC VANHEULE – BEELDEN: IMAGEGLOBE
“Mijn toplijst bestaat uit Brazilië, Duitsland, Spanje, Argentinië én België.” Piet de Visser
“Ik ben vooral benieuwd hoe ze op een tegenslag zullen reageren.” Christoph Daum
