Corruptie, de opstart van een kippenrestaurant, verkeersongevallen, de Tsjetsjeense maffia en business in vastgoed: over Jonathan Legear geraak je niet snel uitgepraat. Toch bestaan er ook veel indianenverhalen over de man die niemand onverschillig laat.

Bijna drie jaar geleden, op 7 oktober 2012, knalde Jonathan Legear met zijn SUV stomweg binnen in de superette van een benzinestation in Tongeren. De hallucinante scène werd vastgelegd door de bewakingscamera’s en zorgde voor schandaal.

Sinds dat incident lijkt de Standardspeler gekalmeerd. De naam of het merk ‘Legear’ blijft wel gegeerd schrijfmateriaal, maar echt explosieve verhalen vielen er al een tijdje niet meer te rapen. Tot de recentste corruptieaffaire bij Standard. Van de 50 spelers die bij Standard onder contract liggen, werd de naam van Legear door de kranten van Sudpresse het vaakst naar voren geschoven als hoofdverdachte die een trainer geld betaald zou hebben om te mogen spelen. De speler schreeuwde meteen zijn onschuld uit. ‘Mijn imago werd besmeurd. Mijn familie, mijn zoon, mijn vrouw… Iedereen werd geraakt door die schandalige aantijgingen, die op niets gebaseerd zijn. Ik eis excuses van Sudpresse en zal het daar zeker niet bij laten.’ Eerstdaags wordt een officiële klacht ingediend.

De hetze van de voorbije maanden roept bij Legear de vraag op: waarom altijd ik? Naar analogie met het ‘Why always me?’ dat Mario Balotelli ooit op een shirt droeg. De aandacht die Legear in de media geniet, is onwaarschijnlijk als je bedenkt dat hij op puur sportief vlak al drie jaar onder de radar vertoeft.

HET GEZICHT VAN EEN BOKSER

Nochtans denken in 2014 sommigen dat hij weer aan de oppervlakte zal komen na enkele bemoedigende prestaties in de play-offs met Blackpool, waar José Riga hem een helpende hand reikte. Drie dagen na Legears transfer verdwijnt Riga en belandt Legear in de B-kern. Via Roderick, de zoon van Roland Duchâtelet, stapt de flankaanvaller eind januari 2015 het rijk binnen van de Duchâtelets. Aanvankelijk in het vizier als versterking voor de Hongaarse eersteklasser Ujpest wordt Legear uiteindelijk bij Standard gestald. De club van zijn hart. Met als basis voor die flirt een bescheiden contract van 3250 euro bruto per maand. Na zes maanden zou een opwaardering volgen indien de prestaties voldoen.

Drie wedstrijden in de play-offs, bekroond met een doelpunt tegen KV Kortrijk, volstaan om de hoop te laten oplaaien dat het met de speler weer de goede kant opgaat. Ondanks dat positivisme ontstaan er spanningen bij de vernieuwing van zijn basiscontract. De pers schrijft zelfs dat Legear bereid is het contract te ontbinden en zich in een nieuw avontuur te storten — New York Red Bulls wordt genoemd. Sportief directeur Axel Lawarée roert zich: ‘We begrijpen zijn reactie niet. Hoe bestaat het dat een speler die van niets moet heropbouwen en geen enkele keer negentig minuten volmaakte, zulke eisen gaat stellen? Wij boden hem een laatste kans en dat is de manier waarop hij ons bedankt.’

Uiteindelijk houdt Roland Duchâtelet, op dat moment nog voorzitter van de Rouches, zich aan de gemaakte afspraak en biedt de speler een brutocontract van 400.000 euro per jaar. Tussen het clubbestuur en de speler is er echter iets gebroken. De competitiestart gaat de mist in en Legear is van weinig nut: hij wordt alweer achtervolgd door spierblessures, al klaagt niemand over zijn gedrag. ‘Hij is tegenover iedereen vriendelijk en makkelijk om mee samen te werken’, zegt een ingewijde bij Standard. ‘Maar hij is de ideale zondebok geworden. Dat valt af te lezen van zijn gezicht: soms ziet hij eruit als een bokser die al flink wat klappen heeft geïncasseerd.’

VOLKSENTERTAINER

De toorn van Stijn Debaene en Hakim Haouideg, de twee advocaten die de verdediging van Legear op zich nemen, richt zich vooral op de Waalse krantengroep Sudpresse. ‘Wij vragen ons inderdaad af waarom Sudpresse systematisch de aanval zoekt op Jonathan. Zij hebben de limieten van de vrije meningsuiting al meerdere malen overschreden.’

De krantenknipsels liegen er inderdaad niet om: ‘Legear laat zijn stervende grootvader in de steek’, ‘Legear, enkele kilo’s te zwaar, uitgelachen tijdens zijn persvoorstelling in Blackpool’, ‘Legear excuseert zich niet bij slachtoffer van ongeluk in Tongeren’, ‘Legear vindt zichzelf heruit als uitbater van een kippenrestaurant’.

De speler heeft er geregeld zelf aan bijgedragen met bepaalde uitspraken die ondertussen een cultstatus hebben verworven. De verantwoordelijkheid voor die uitspraken en de averij die hij daardoor opliep, wil hij best op zich nemen, laat Legear weten, maar ‘vandaag sta ik recht in mijn schoenen en is mijn gedrag voorbeeldig’.

Er bestaan ook heel wat indianenverhalen over de ex-Anderlechtspeler. Een journalist van het algemene nieuws bij een van Vlaanderens grootste kranten kwam zelfs met volgend verhaal: Jonathan heeft niets te maken met die hele corruptiezaak binnen Standard. Het is de Tsjetsjeense maffia die Riga onder druk gezet heeft om Legear te laten spelen. Legear heeft een niet-erkend kind bij een dame die voor de club uit Grozny werkt en die banden heeft met de Tsjetsjeense maffia.

ARM EN DOM?

De speler zelf lijkt veranderd sinds hij twee en een half jaar geleden vader werd van de kleine Joshua. Dat wordt bevestigd door zijn dichtste vrienden. ‘Zodra hij een glas drinkt, belt hij een taxi. Hij doet er alles aan om iedere vorm van polemiek te vermijden. Hij is zelfs een beetje paranoïde geworden. Vanaf nu neemt hij nog nul procent risico.’

Zijn echtgenote is de tegenpool van de typische WAG en toch blijft Legear de reputatie van volslagen idioot met zich meeslepen. Zijn spraakgebrek helpt daar weinig aan. ‘Die articulatiestoornis maakt hem in de ogen van sommigen meteen een pak minder intelligent’, beweert Olivier Guilbaud, verantwoordelijk voor de communicatie rond Legear.

Een andere roddel die blijft hangen is die over zijn precaire financiële situatie. Een rondvraag leert echter dat de Standardwinger zich geen zorgen moet maken om zijn bankrekening. Zijn ‘verbanning’ naar Tsjetsjenië had op zijn minst één voordeel: het riante salaris stelde hem in staat te investeren in vastgoed. ‘Hij weet in welke wijken hij het best investeert en hij schuimt zowat elke dag immoweb af, en dat al gedurende vele jaren. Hij geeft mensen rond hem zelfs advies over die materie.’

Zijn hoofdbezigheid blijft desondanks het profvoetbal, ook al zijn er steeds minder kenners die nog geloven in een comeback van Legear. Blessures remmen voortdurend zijn evolutie af. Terwijl sommige voetballers in staat blijken door die pijn heen te bijten, lijkt Legear daar niet toe in staat.

Legear is nog steeds een speler van Standard. Zijn voorzitter, Bruno Venanzi, mijdt de blik van zijn speler wanneer ze elkaar kruisen op de club en heeft hem nog steeds niet publiekelijk verschoond. De ‘affaire’ ligt nu in handen van het gerecht. De enige motivatie die Legear nog rest is ‘een normale voetballer’ worden. Maar is dat nog mogelijk?

DOOR THOMAS BRICMONT – FOTO IMAGEDESK

Steeds minder kenners geloven nog in een comeback van Legear.