Het verhaal van Yanina Wickmayer leest als een sprookje. Maar zoals elk sprookje heeft het ook een wreed kantje.
Een veroveringstocht
in etappes.
Niemand die Yanina Wickmayer kende, was verrast door haar superprestatie op de US Open. Niet haar vader, niet haar ex-coach Ann Devries, niet haar collega’s. Verstoken van de hoogste, natuurlijke tennisgaven had dit negentienjarig lid van TC Diest een ander talent. De overgave om dag en nacht te knokken voor een plaatsje aan het tennisfirmament. “Ze is een bijzonder meisje”, gaf haar vader en toeverlaat Marc Wickmayer (56) toe in New York. Weinig andere speelsters letten zo op hun levenshygiëne, trainingsdiscipline en tennisfocus als Yanina Wickmayer. Tenzij Justine Henin misschien. Beiden hebben dan ook een vergelijkbaar verhaal. Vroeg in hun leven verloren ze hun mama en stortten ze zich met een schrikwekkende wilskracht op hun passie. Een vlucht vooruit. “Ik zou soms graag eens gewoon een meisje van negentien zijn”, klonk Wickmayer vreselijk ernstig op de US Open. “Als ze niet had meegemaakt wat ze had meegemaakt, dan kon ze nu misschien iets meer vrijuit lachen. Maar tegelijkertijd was ze dan misschien nooit zo serieus met haar sport bezig geweest”, wist haar vader.
Post-itjes op de meubels
Tien jaar geleden moest Yanina haar mama afgeven aan kanker. De negenjarige Wickmayer wou weg van de plek met nare herinneringen en organiseerde bijna eigenhandig de verhuis naar Florida. Op televisie had ze gezien dat er tennisacademies waren. “Amper een week na het heengaan van mijn vrouw kwam ik thuis en had Yanina alle meubels voorzien van post-itjes. Ze had al geregeld welke stukken mee moesten en welke niet”, herinnerde Marc Wickmayer zich. “We vertrokken naar Florida en we zouden er uiteindelijk twee en een half jaar blijven. Yanina kon haar ei kwijt op de tennistrainingen terwijl ik mijn pijn verbeet door het huishouden te doen.” Het was een zware, maar tegelijk helende periode. Bij haar terugkomst werd de jonge Wickmayer opgevangen door de Vlaamse tennisvereniging. “Mijn vader heeft zijn leven opgegeven voor mij”, sprak Yanina sereen over de moeilijke episode. “Ik zal hem eeuwig respecteren.”
Het heeft voor een onafscheidelijke band gezorgd tussen de twee. Iets te innig zelfs, volgens kenners. Er zou geen plaats zijn voor een derde persoon in die constellatie. Begin dit seizoen, terwijl Yanina begeleid werd door Philippe Dehaes en Carlos Rodriguez, ging Marc Wickmayer niet mee naar Australië. Het liep faliekant af. “Yanina gruwt van trainers”, zei hij. Vorige winter was er al een zeer moeilijke relatie met de Nederlandse topcoach Glen Schaap. “Hij vertelde haar meteen dat haar rackets niet deugden, dat haar techniek niet deugde en dat haar tactiek niet deugde. Yanina was in paniek”, aldus Marc. “Daarom zal en mag een volgende begeleider niet raken aan de basis. Die is goed, anders bereik je niet een bepaalde plaats op de wereldranglijst. Maar het spreekt voor zich dat Yanina nog moet werken op details. Haar coördinatie en ademhaling in lange slagenwisselingen laten soms te wensen over. Haar toss van de service valt te makkelijk te lezen. Dat zijn technische kenmerken waar ik niks van afweet.”
Haar ex-coach Ann Devries, die dit jaar bijsprong wanneer het paste, vult aan: “Yanina kan nog meer naar het net komen, dat zou haar tennis vergemakkelijken. De verre bal op forehand behandelt ze soms ook nog te onoordeelkundig, daar grijpt ze te gemakkelijk naar een slice. En ook de lage bal in het midden van het terrein, daar heeft ze het moeilijk mee om er door te slaan en verder te gaan naar voren.” Allemaal spelsituaties waarmee speelsters met een natuurlijke touch eenvoudiger mee omgaan. Yanina moet dat compenseren met wilskracht en training. “Dat heeft Yanina enorm. Zoiets heb ik nooit gezien”, moest VTV-hoofdcoach Devries toegeven. “Zo veel discipline. Voor elke training is zij minimaal een uur bezig met opwarmings- en rekoefeningen. En elke dag is haar motivatie even groot. Ze heeft een onvoorstelbare inzet.” Terwijl Wickmayer nog altijd in koers was op de US Open, had ze al aan haar vader gezegd dat ze ernaar uitkeek om naar huis te gaan en nóg harder te werken. Kampioensmateriaal.
Het logo ‘Wicky’
Zo veel doorzettingsvermogen werpt zijn vruchten af. “Vanaf Roland Garros is Yanina al goed aan het tennissen”, oordeelde vader Wickmayer. “In Parijs speelde ze een goede partij tegen Samantha Stosur en die zou pas uitgeschakeld worden in de halve finale. In wedstrijden mankeerde er echter vaak iets. Een mentaal aspectje. Een detail. Ik wist al langer dat Yanina slagen had die pijn doen. Haar backhand rechtdoor bijvoorbeeld. Veel meisjes zijn mij al komen zeggen dat Yanina slagen heeft die dodelijk zijn.” In de aanloop naar de US Open werd het succes ingezet. In Los Angeles verloor ze uiterst nipt van Vera Zvonareva, in Cincinnati speelde ze goed mee met Elena Dementieva en in New Haven ging ze pas in de tiebreak van de derde set onderuit tegen Svetlana Kuznetsova. Telkens kwam Wickmayer uit de kwalificaties, wat opnieuw haar fitheid onderstreept. Een punt waarmee Yanina voorsprong neemt op de concurrentie, volgens haar vader: “Vaak ziet ze meisjes aan tafel eten en snapt ze waarom die zes à zeven kilo te zwaar staan. Zo’n Petrova en een Kuznetsova, die hebben toch enkele kilootjes te veel? Yanina is zeer strikt bezig met haar conditie. Ze gaat elke morgen naar de fitness. Daar komt ze trouwens altijd dezelfde meisjes tegen. Dan weet je het wel.”
Wickmayer trekt over een week alweer naar Tokio, Seoel en Peking. Die Aziatische tournee past ook goed voor haar Chinese kledijsponsor Erke, die in de Chinese hoofdstad ‘iets groots’ voorbereidt en het logo ‘Wicky’ op haar schoenen gaat aanbrengen. “De respons is enorm”, zegt vader Wickmayer over de hype rond zijn dochter. Managementbureau IMG kan de aanvragen niet bijhouden. En het is nog niet gedaan. Yanina wil nog meer de wereld veroveren. “Top 30? Top 20? Yanina wil nog verder”, aldus vader Wickmayer. En hij kan het weten.
door filip dewulf
Henin en Wickmayer hebben een vergelijkbaar verhaal.
