De Belgische delegatie ging vrij licht over de zware loting – niet zozeer in de groepsfase, wel later op het toernooi – die de Rode Duivels op het EK te beurt viel. Maar misschien heeft elk nadeel een voordeel en blijkt dat wel een zegen.
Wie zich zaterdagmiddag in de buurt van de Champs-Élysées en het Palais des Congrès aan de Porte Maillot bevond, kreeg de indruk in een belegerde stad te zijn. Een politiehelikopter hing in de lucht, niet om de ongeveer 1000 genodigden van de UEFA te beschermen, maar wel de staats- en regeringsleiders op de klimaatconferentie even verderop, in de buurt van Les Invalides. Op de grond een immense verkeerschaos, afgesloten wegen en mensen die zich op weg naar huis van een middagje shoppen in en om de Galeries Lafayette hopeloos vastrijden. De vierkante kilometer rond het Palais des Congrès, waar de EK-loting plaatsvindt, wordt grondig gescreend, al trekt het verkeer op de ring zich daar amper wat van aan. De metrohalte Porte Maillot is open, maar op één uitgang na is de toegang naar de congreshallen afgesloten. Van elke voorbijganger met tas of rugzak wordt de inhoud gecontroleerd. Zo’n 250 agenten van wie een vijftigtal in burger en een aantal scherpschutters op de daken van de kantoorgebouwen rondom houden de boel in de gaten. Vier honden, experten in explosiefdetectie, scannen de buurt, maar van overdreven zenuwachtigheid of afstandelijke strengheid is geen sprake. Wanneer we zoeken naar de juiste ingang, tovert een bereidwillige agente haar smartphone uit haar zak. Ook zij heeft in deze haar onbekende buurt een gps nodig.
Maar is Parijs, een maand na de aanslagen écht een bezette stad? Allerminst. Heerst in Frankrijk de noodtoestand? Op papier wel, maar in de praktijk zie je er amper iets van. Controle wie aankomt in de Gare du Nord? Absoluut niet. Op weg naar het hotel valt geen flik te zien. Niet in de straat, nergens in wijken waar het zaterdagse leven zijn gewone gang gaat. Brasseries en restaurants zitten vol, de vitrines zeker. De Parijzenaar is victime, maar niet in deze buurten. Alleen waar de ogen van de internationale gemeenschap op gericht zijn, is er extra bewaking.
Ze voelen het wel, vooral in hun portemonnee. In de hotels blijven tijdens de weekends veel kamers leeg. Ze doen hard hun best om het onthaal zo warm mogelijk te maken – een beetje atypisch in Parijs. Tijdens de week is er voldoende zakencliënteel, maar de toeristen haken af. Kerst wordt op dit moment elders gevierd, Parijs is vooral Frans. Wie toch komt, ontdekt de geneugten van een plek die de massa even opzij laat liggen. Aan het Grand Palais moet je niet aanschuiven voor Picasso.mania, een verzameling van honderd meesterwerken van de meester. Aan het Musée D’Orsay evenmin wachtrijen. Op vijf minuten binnen, allicht een record. En Frans is er echt wel de voertaal.
DE SCHADUW VAN MICHEL
Non, je ne suis pas migrant. Een tentje langs de straatkant, tussen twee bomen, op het trottoir. Deze dakloze voelt zich in de kou gelaten. Ze zijn met velen, de bedelaars op straat, ook met kinderen. Steeds meer, in elke Europese hoofdstad, de crisis blijft erin hakken. Het staat in schril contrast met de luxe waarin de voetbaltop zich beweegt. Zijn congres hield het Uitvoerend Comité van de UEFA in een van de zalen van het Shangri-La Hotel, aan de Avenue d’Iéna. Een van de nieuwere hotspots in de Lichtstad. Ongeveer 1000 mensen waren uitgenodigd. L’Equipe probeerde de kostprijs te berekenen. Hotel, huur van de immense zaal, de limousines om iedereen af en aan te voeren, het inschakelen van veiligheidsdiensten, catering,… Ze kwamen uit op een factuur van zo’n 20 miljoen euro, voor een flauwe show die ongeveer een uurtje duurde. Althans, het officiële gedeelte, want wat écht telt, gebeurt achter de coulissen: netwerken, lobbyen, contacten leggen.
Eén schaduw hing boven deze loting, die van de opvallendste afwezige, de man die de voorbije twintig jaar betrokken was bij zowat alles waar Frankrijk voetballend in uitblonk: monsieur Platini. Platoche. Als speler dé held van het EK in 1984. Negen goals in de eindronde, nog steeds een record. Toen Frankrijk in 1992 de organisatie van het WK in 1998 toegewezen kreeg, werd Platini covoorzitter van het organisatiecomité. Opgelegd door president François Mitterrand, zeggen kwatongen. Na 1998 surfte hij op de golven van dat Franse succes – bestendigd op EURO 2000 – naar het pluche van de FIFA en de UEFA. Maar nu is hij er niet.
De ethische commissie van de FIFA besliste dat. De schuld ligt in Platini’s verleden, de 1,8 miljoen euro die hij voor diensten verleend aan Sepp Blatter en co opstreek. Het kostte de UEFA-voorzitter op 7 oktober negentig dagen schorsing. Het Internationaal Sporttribunaal TAS bevestigde vorige week dat er geen reden was om die op te heffen. Geen Platini in Parijs, tenzij in de beelden met doelpuntenmakers op de voorbije EK’s. Het publiek reageerde met applaus. Een magere troost. Op 18 december moet Platini nog eens verschijnen voor de ethische commissie van de FIFA. Die belooft snel – nog voor Nieuwjaar – een verdict. Komt er geen schorsing, dan kan Platini zijn kandidatuur als voorzitter van de FIFA indienen en zijn integriteitstest passeren. Komt die er – zoals iedereen verwacht – wél, dan kan Platini weer naar het TAS, dat zich nog niet uitsprak over de grond van de zaak. En moet het EK zich misschien afspelen zonder zijn Franse icoon.
IEDEREEN WELKOM
Het moet gezegd: dat icoon gaf groen licht voor een format dat zijn aantrekkelijkheid in juni zal moeten bewijzen. De loting van zaterdag betrof 24 landen, nagenoeg half voetballend Europa. Ze beginnen eraan op vrijdag 10 juni en op woensdag 22 juni zijn we al 36 (!) wedstrijden ver en mogen er… acht teams naar huis: de zes die in hun groep als laatste eindigden en twee landen die slechts derde waren. Pas dan wordt het spannend voor wie nog geen overdosis heeft.
In Gent zeggen ze over hun voetbalmodel in een (te) klein stadion: creëer schaarste, en iedereen wil erbij zijn. Wel, de UEFA doet het omgekeerde. We dagen u uit: werp een blik op de eerste twee weken en zeg naar welke ’topper’ u uitkijkt. België-Italië springt eruit, voor iedereen. De andere wedstrijden hebben vooral lokaal belang. Britten verkneukelden zich bij Engeland-Wales, Fransen vonden dan weer Zwitserland-Frankrijk (5-2-winst voor de Fransen in Brazilië) wel iets hebben. Zal Bordeaux vollopen voor Oostenrijk-Hongarije (een klassieker in de geschiedenisboeken) of Nice voor Polen-Noord-Ierland? De vertegenwoordiger van de stad trok een uur of twee na de loting alvast bleek weg toen we er hem in de metro over aanspraken… Zijn collega in Marseille zag dan weer sterretjes bij de komst van de Engelsen op zaterdag 11 juni. Bij de doortocht van het legioen tijdens het WK in 1998 in dezelfde stad (voor de match tegen Tunesië) trokken dronken supporters een spoor van vernieling door de havenstad: 37 geblesseerden, 50 arrestaties.
De Belgische delegatie beleefde in Parijs geen al te goeie dag. Niet zozeer vanwege de groepsindeling – zowel Ierland als Zweden eindigde pas als derde in de kwalificaties en moest via barrages zijn plaats afdwingen – wél vanwege wat mogelijk volgt.
Met een openingsduel tegen Italië (de ijzeren verdediging van Juve, gekoppeld aan de grilligheid van spitsen als Graziano Pellè of Éder, want bondscoach AntonioConte liet uitschijnen dat MarioBalotelli straks de grote afwezige zou kunnen zijn) zitten de Belgen direct in het toernooi, op zich een goeie zaak. Daarna volgt een wedstrijd tegen het Ierse voetballegioen en vervolgens – misschien – het laatste kunstje van Zlatan (34). Misschien, ja, want de Zweedse correspondente van Aftonbladet die in Parijs alle stappen van de spits van PSG verslaat, liet zaterdagavond ruimte voor een allerlaatste topoptreden. Zlatan koestert immers plannen om deel te nemen aan de Olympische Spelen. Zweden won het EK voor beloften in Tsjechië (de jonge Zweden versloegen daar onder meer Italië, Denemarken en Portugal, er zit nog wel wat talent aan te komen) en kwalificeerde zich zo voor Rio. Twee grote toernooien binnen anderhalve maand – het olympische voetbaltornooi begint op 4 augustus – riskeert echter wel wat veel te worden.
En wat nadien? Bij eventuele groepswinst wacht een confrontatie met Duitsland in de kwartfinale en gastland Frankrijk in de halve. Als tweede eindigen lijkt op papier aantrekkelijker, met daarna als mogelijke tegenstanders Portugal, Engeland en Spanje, allemaal ontgoochelingen op het vorige WK. Maar, zoals de bondsvoorzitter het wat ambitieus stelde: wie ver wil raken, moet ook voorbij de grote landen.
Dat het EK pas écht gaat leven vanaf 25 juni, bleek de voorbije dagen ook al uit de aandacht die alle randschandalen kregen. Mathieu Valbuena en de sekstape die misschien Frankrijk kan onthoofden (geen Karim Benzema), Platini en zijn 1,8 miljoen euro, de tienduizend euro voor AmadouDiallo, de Guineese lobbyist die de Belgische bid voor het WK 2018 gebruikte,… Dat het maar snel juni is en er over écht voetbal kan worden gepraat. Aftrap op 10 juni om 21 uur in het Stade de France: Frankrijk-Roemenië. Hopelijk geen herhaling van de 0-0 op 9 juni 2008 op het EK in Zürich. Misschien wel een van de slechtste wedstrijden ooit op een eindronde. Roemenië: 0 schoten op doel, Frankrijk 1.
DOOR PETER T’KINT IN PARIJS – FOTO’S BELGAIMAGE
Bij eventuele groepswinst wachten Duitsland in de kwartfinale en Frankrijk in de halve finale.
